جستجو
رویداد ایران > استان ها > ویژه استان ها > آموزش انسانیت معلم تبریزی در فقدان تکنولوژی و امکانات آموزشی

آموزش انسانیت معلم تبریزی در فقدان تکنولوژی و امکانات آموزشی

آموزش انسانیت معلم تبریزی در فقدان تکنولوژی و امکانات آموزشی
معلمی با فداکاری و پیمودن ۱۱۰ کیلومتر با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی کلاس درس را برای هشت دانش‌آموز در روستای قره‌قشلاق جعفرآباد برگزار می‌کند تا درس ایثار و فداکاری ماندگار شود.

این بار صدای الفبای زندگی از دل طبیعت زیبای مغان به گوش می‌رسد؛ قدم‌هایی که مشتاق‌تر از همیشه برای کسب علم، رهسپار یک راه طولانی می‌شوند تا به دنبال علمی باشند که همواره در قیاس با ثروت قرار می‌گیرد و همه می‌گویند علم بهتر است یا ثروت.

روستای عشایرنشینی که تابستان را در سراب آذربایجان‌شرقی و زمستان را در منطقه‌ای دورافتاده‌ای که خبری از اینترنت، تلویزیون و حتی تلفن نیست؛ اما فداکاری و چیزی به نام وجدان در این روستا حرف اول و آخر را می‌زند. روستایی دورافتاده که در سرمای استخوان سوز، دلشان از مهر و محبت همدیگر گرم می‌گیرد.

دشت مغان تنها میزبان آنها است؛ و یک زیرانداز که گویی کافی است تا دانش آموزان، با فداکاری آموزگار خود، سرمشق زندگی را از بر کنند؛ سطر به سطر بنویسند تا در آینده برای خود کسی باشند. با از راه رسیدن ویروس کرونا، تمام دروس به صورت مجازی و با از طریق تلویزیون، آموزش داده می‌شود اما متأسفانه روستای قره‌قشلاق جعفرآباد به هیچ‌کدام از این امکانات دسترسی ندارد.

عنوان

محرم نوازش، تنها معلم و مدیر مدرسه محمدیه در روستای قره قشلاق جعفرآباد است که هر روز که سپیده صبح سر می‌زند به عشق دانش آموزان خود، ۱۱۰ کیلومتر مسیر رفت و برگشت را طی می‌کند تا مبادا صفحات کتاب درسی دانش آموزان با گذشت روزها ورق نخورد و از درس عقب بمانند؛ یک مسیر طولانی که عشق و علاقه آن را کوتاه‌تر می‌کند و دانش آموزان نیز خود را از روستاهای قره قشلاق (دمیرچی حاجی محرم، این الی برات و این الی صمد) به صورت دو نفری و سه نفری، با رعایت اصول بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی سر کلاس درس در دشت مغان حاضر می‌کنند.

علاقه بسیاری به شغل معلمی داشتم

تنها معلم فداکار این روستا متولد سال ۱۳۵۳ و دارای مدرک کارشناسی راهنمایی و مشاوره است؛ از همان ابتدا نیز علاقه بسیاری به شغل معلمی داشته تا اینکه بعد از مدتی که در آموزش و پرورش، مشغول به فعالیت بوده در سال ۸۸ از قسمت اداری به آموزش، تغییر مسیر داده و اکنون ۱۱ سال است که الفبای زندگی را به دانش آموزان این روستا آموزش می‌دهد. تنها معلم روستای قره قشلاق جعفرآباد، مدیریت مدرسه محمدیه را نیز بر عهده دارد و به امور اداری نیز رسیدگی می‌کند.

کلاس‌ها با رعایت فاصله گذاری اجتماعی برگزار می‌شود

آقای نوازش گفت: روستای قره قشلاق جعفرآباد، روستایی دورافتاده است و دانش آموزان در مدارس کانکسی، تحصیل می‌کنند؛ در این مدرسه تلفن وجود ندارد و دانش آموزان نیز به اینترنت و شبکه‌های تلویزیونی دسترسی ندارند. با توجه به نبود اینترنت و شبکه‌های تلویزیونی، برای اینکه دانش آموزان از دروس خود عقب نمانند با رعایت فاصله گذاری اجتماعی، کلاس درس دانش آموزان به صورت دو نفری در دشت مغان برگزار می‌شود.


فصل زمستان و مشقت‌هایی که وجود دارد

راه که خاکی باشد رفت و آمد نیز مشقت است، آنطور که آقای نوازش گفت: راه این روستا خاکی است و در فصل زمستان مشقت بسیاری برای رفت آمد را تحمل می‌کنیم؛ رفت و آمد دانش‌آموزان در فصل زمستان نیز سخت است و گاهی هم اتفاق افتاده که در راه مانده و به کمک عشایر این روستا نجات یافته‌اند.

سختی‌ها شیرین خاطره هستند

روزهای سرد و برفی در روستای قره قشلاق جعفرآباد، شیرین‌ترین خاطره‌ها را برای تنها معلم این روستا رقم می‌زند؛ بارش برف سنگین و ماندن در راه، شیرین‌ترین خاطره‌ای است که به زبان می‌آورد چرا که آقای نوازش بخاطر تدریس برای این دانش آموزان در راه می‌ماند و این سختی را به دانش آموزان خود بروز نمی‌دهد.

آقای نوازش گفت: روش‌های تدریس بسیاری وجود دارد اما تدریس در این مدرسه که دانش آموزان چند پایه‌ای وجود دارند قدری سخت است اما سعی می‌کنیم که تدریس، دانش آموز محور باشد و گاهی دانش آموزان پایه‌های بالاتر به دانش‌آموزان پایه‌های پایین‌تر نیز کمک می‌کنند.

وی افزود: گاهی برخی از دانش آموزان روحیه خوبی ندارند و متوجه این می‌شوم که شاید مشکلاتی در خانواده آنها وجود داشته باشد و سعی می‌کنم که دانش آموزان را درک کرده و با رفتار و برخورد مناسب به آنان روحیه بدهم تا خود را در مدرسه تنها احساس نکنند.


لزوم وجود کانکس نو و مجهز و ساخت مدرسه

تنها معلم این روستا که همراه با دانش آموزان، طعم مشکلات را می‌چشد دوست دارد کانکس این مدرسه نو و مجهز باشد و یا مدرسه‌ای در این روستا ساخته شود تا مشکلات دانش آموزان نیز حل شود، چراکه سرمایش، گرمایش و حتی روشنایی کانکس قدری مشکل است.

هر روز صدای الفبای زندگی در این روستای دورافتاده به گوش می‌رسد، اما مشکلات نیز لابه لای سرمشق دانش آموزان، سطر به سطر با آنان خو می‌گیرد. در این روزها که شیوع ویروس کرونا، روال عادی زندگی را بر هم زده است، اما وجدان و فداکاری افرادی همچون معلم دلسوز و فداکار منطقه عشایری رنگ نباخته است؛ معلمی که با طی ۱۱۰ کیلومتر، خود را به دانش آموزان می‌رساند تا درس ایثار و فداکاری را ماندگار کند.

برچسب ها
نسخه اصل مطلب