۱۰ حقیقت شگفت انگیز درباره مومیایی های مصر باستان که احتمالا چیزی از آن ها نمی دانید

وقتی صحبت از مصر باستان می شود چه چیزهایی به ذهن تان خطور می کند؟ شاید به اهرام مصر فکر کنید، یا مجسمه عظیم ابوالهول و خدایانی که سرهایشان به شکل حیوانات است. شاید هم به یاد مومیایی ها می افتید. اما واقعا چقدر از آن ها می دانید؟ مومیایی ها فقط اجسادی پیچیده در نوارهای پارچه ای کتان نبودند. مومیایی سازی یکی از آیین های مهم دوران مصر باستان بود و مومیایی ها جایگاه ویژه ای در فرهنگ آن دوران داشتند. دانشمندان به اطلاعات بسیار جالبی درباره ی مومیایی ها دست یافته اند. با ۱۰ حقیقت جالب و خواندنی درباره ی مومیایی های مصر باستان همراه باشید.

۱- هزینه ی مومیایی کردن

از سال ۴۰۰ میلادی تا قرن نوزدهم، مومیایی ها کاربرد دارویی داشتند. اروپایی ها تصور می کردند مومیایی ها با استفاده از قیر طبیعی ساخته می شدند، در حالی که مصریان باستان از ماده ی رزین برای مومیایی سازی استفاده می کردند که شبیه به قیر است اما هیچ فایده ای برای سلامتی ندارد.

در قرون وسطی، افراد ثروتمند مومیایی های آسیاب شده را به عنوان دارو خریداری می کردند و این اعتقاد به فواید پزشکی مومیایی ها تا دهه ی ۱۸۰۰ میلادی ادامه داشت. وقتی پیدا کردن مومیایی ها سخت شد، به جای آن ها از اجساد خشک شده ی مجرمان استفاده می شد.

در دوره ای هم اجساد انسان ها را آسیاب و با عسل مخلوط می کردند که از آن یک شیره ی دارویی شیرین به دست می آمد. در دورانی از تاریخ، اجساد را با عسل مومیایی می کردند و این کار به ویژه برای آن انجام می شد که بعدها بتوان آن ها را به دارو تبدیل کرد. در بعضی نقاط دنیا هم رهبران و روحانیان را در تابوتی از عسل مومیایی می کردند که البته این کار به هدف استفاده ی پزشکی از آن ها انجام نمی شد.

۳- مومیایی های حیوانات

مومیایی سازی احتمالا مهم ترین جنبه ی آداب مذهبی مصریان باستان بود. به اعتقاد مصری ها کار مومیایی سازی برای دست یافتن به زندگی بعد از مرگ ضروری بود چون آن ها معتقد بودند بعد از مرگ در مسیر خود به سوی جهان باقی، به کالبد فیزیکی خود نیاز دارند.

مومیایی سازی با آنکه آیینی مذهبی بود، رفته رفته جایگاه مهمی در اقتصاد مصر باستان پیدا کرد، چون برای مومیایی ها خدمات مختلفی مثل آرایش موها، زیباسازی و ساخت تابوت ارائه می شد.

۵- آراستن مومیایی ها

مومیایی سازی از همان ابتدا در مصر باستان رایج نبود. اجسادی که در شن های بیابان های مصر دفن می شدند، به دلیل خشکی محیط به مومیایی هایی طبیعی تبدیل می شدند. دانشمندان معتقدند مومیایی شدن اتفاقی اجساد و حفظ شدن آن ها باعث شکل گیری آیین مومیایی سازی شد.

وقتی مصریان باستان اعتقاد پیدا کردند که اجساد نباید از بین بروند، دست به کارهایی زدند تا بدن شخص درگذشته را حفظ کنند، اما ۸۰۰ سال طول کشید تا با بیرون آوردن اندام های داخلی جلوی روند تجزیه را بگیرند. ۳۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، مصریان شروع به پوشاندن مومیایی ها با نوارهای کتان کردند، اما تنها از ۲۶۰۰ سال پیش از میلاد، شروع به بیرون آوردن اندام های داخلی اجساد کردند. آن ها از ۵۵۰۰ سال قبل شروع به دفن مومیایی ها درون مقبره ها و تابوت ها کردند.

۷- شکل قرارگیری دست ها

در دوران مصر باستان، مردم طبقات پایین جامعه استطاعت پرداخت هزینه ی تمامی مراحل مومیایی سازی را نداشتند. به همین دلیل مومیایی های آن ها تابوت یا مقبره نداشتند و معمولا اجساد آن ها را تنها خشک می کردند و همه یا بعضی از اندام های اجساد را دست نخورده باقی می گذاشتند.

مصریانی که بسیار فقیر بودند گاهی جسد را تنها در یک پارچه می پیچیدند و چند روز یا چند هفته درون شن های بیابان دفن می کردند تا جسد خشک شود. بعد از آن حفره های جسد را با یک مایع حلال شستشو می دادند و جنازه را در قبرستان دفن می کردند.

۹- کوزه های نگهداری از اندام های بدن

نفرین مومیایی چیزی جز داستان پردازی های اذهان خیالباف نیست. منشأ این داستان ها، نوشته های تهدیدآمیز روی تابوت مومیایی ها است که مجازات خدایان را به غارتگران مقبره ها درصورت بی احترامی به مردگان گوشزد می کند. البته برخی از قارچ های دوران باستان درون مومیایی ها حفظ شده اند، اما دانشمندان پی برده اند که این قارچ ها خطرناک نیستند.

منبع: روزیاتو