«جیمز وب» ستاره‌بارانی در کیهان را به تصویر کشید

یک تصویر جدید خیره کننده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) یک کارخانه ستاره‌سازی عظیم را نشان می‌دهد که در یک کهکشان همسایه ما با رنگ‌های زنده و جزئیات باورنکردنی قرار دارد.

به گزارش ایسنا، تصویر نارنجی، زرد و آبی از این تلسکوپ فضایی قدرتمند، هیدروژن اتمی بین ستاره‌ای سحابی N۹۷ با وسعت ۱۶۳۰ سال نوری را نشان می‌دهد که در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان نزدیک به راه شیری ما قرار گرفته است. این منطقه به طور فعال در حال تشکیل ستارگان است و تقریبا توسط ستاره‌شناسان ناشناخته باقی مانده است.

N۹۷ خواهر کوچک‌تر یکی از اهداف اخیر جیمز وب در ابر ماژلانی بزرگ نیز به حساب می‌آید که سحابی رتیل نام دارد و در فاصله ۱۶۱ هزار سال نوری از زمین قرار دارد.

به رغم شباهت‌هایشان، دانشمندان فکر می‌کنند که در طول ۵۰۰ هزار سال اخیر، N۹۷ با سرعتی دو برابر سحابی رتیل ستاره تشکیل داده است.

مطالعه مناطق ستارگان‌ساز مانند N۹۷ با کمک جیمز وب به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا در مورد ترکیب ابر‌های گاز و غبار ستاره‌زا در کیهان اولیه، زمانی که تشکیل ستاره‌ها در شدیدترین حالت خود بوده است بیشتر بیاموزند.

رصد شکل‌گیری ستاره‌ها با وضوح بیشتر توسط جیمز وب

تصویر جدید جیمز وب بر روی سه مجموعه غول‌پیکر گاز اتمی سرد به نام ابر‌های مولکولی متمرکز شده است که شامل چیزی است که ستاره‌شناسان N۹۷South یا S ۱ می‌نامند.

یکی از برجسته‌ترین جنبه‌های این تصویر، الگوی «ستاره‌فشان» است که قلب روشن N۹۷ را احاطه کرده است. این اثر توسط سنبله‌های پراش ناشی از ۱۸ قطعه آینه اولیه جیمز وب در هنگام جمع‌آوری نور ایجاد می‌شود. این آینه‌ها به شکل یک الگوی شش ضلعی مانند لانه زنبور چیده شده‌اند.

این سنبله‌های پراش نور زمانی به وجود می‌آیند که جیمز وب اجسام روشن و فشرده‌ای را مطالعه می‌کند که دارای نوری هستند که از یک مکان متمرکز بیرون می‌آید. بنابراین، وقتی این تلسکوپ ۱۰ میلیارد دلاری به کهکشان‌ها نگاه می‌کند، حتی آن‌هایی که ممکن است بسیار کوچک به نظر برسند، نور از منابع به شکلی پراکنده‌تر به سمت آن می‌آید.
جیمز وب این تصویر جدید N۹۷ را با استفاده از ابزار فروسرخ میانی Mid-Infrared Instrument (MIRI) خود ثبت کرد. نور مرئی به آسانی توسط چنین ابر‌های غبار متراکمی جذب می‌شود، اما نور مادون قرمز راحت‌تر از آن‌ها عبور می‌کند؛ بنابراین نمای فروسرخ به اخترشناسان این امکان را می‌دهد تا به اعماق این منطقه ستاره‌ساز نگاه کنند.

در نتیجه، جیمز وب می‌تواند اجسام ستاره‌ای جوانی را ببیند که هنوز در ابری از گاز و غبار پنهان شده‌اند. این به اصطلاح «پیش‌ستاره‌ها» هنوز مواد کافی از این پوشش ابری جمع‌آوری نکرده‌اند تا به اندازه‌ای عظیم شوند که هیدروژن را در هسته‌های خود با همجوشی به هلیوم تبدیل کنند.

در تصویر جیمز وب N۹۷، ستاره تازه متولد شده‌ای که اخیرا این فرآیند را آغاز کرده را می‌توان به عنوان درخشان‌ترین نقطه در میان ابر‌های نارنجی متشکل از گاز و غبار مشاهده کرد.

مشاهدات جیمز وب از N۹۷ بخشی از مأموریت این تلسکوپ قدرتمند است که شامل بررسی تکامل دیسک‌ها و پوشش‌های مواد اطراف ستارگان در مراحل مختلف تکامل آن‌ها می‌شود.