نماز و نیایش بازمانده دوران پررونق جشنواره‌هایی با موضوعات ویژه است که چند سالی جایشان خالی مانده است. جشنواره‌هایی با هدف نمایشی کردن و ترویج مضامین دینی و اخلاقی در عرصه سینما، تا محلی برای دور هم جمع شدن فیلمسازان جوان برای تعامل افکار و به روز کردن اطلاعات سینماییشان برای شرکت و حضور مجدد در دوره‌های بعدی همان جشنواره ها باشد. دوستان هم نسل من و اساتید بزرگوارم که زحمت داوری و انتخاب این جشنواره‌ها را می‌کشیدند، حتما دورهمی ها و نشست‌های خوب پس از نمایش فیلم را در این جشنواره ها به خوبی به خاطر دارند.
جشنواره‌هایی نظیر رحمت در تبریز که نمیدانم سرنوشتش چرا چنین شد، حسنات در اصفهان که اجتماع بسیاری از فیلمسازان خوب کشور را با فیلمهای خوبشان فراهم می‌کرد و به یکباره دیگر اثری از آن باقی نماند، رویش و تسنیم در جوار حرم رضوی که تنها نام و تندیس آنها به یادها مانده، آیات بوشهر با مردمان خونگرم و بینظیرش، رضوی یزد و سپس گلستان که پس از برگزاری دوره چهاردهم، حسرت دوره بعدی آن بر دل ماند. روزگاری نه چندان دور که هر شهری به جشنواره ای مشهور بود و به خود می‌بالید و فیلمسازان هم آماده حضور در این جشنواره ها هم برای دوستی و رقابت و هم برای تلاش در جهت نمایش مباحث اخلاقی و معنوی با زبان هنر بودند.
جشنواره‌هایی که با جوانان اخلاق‌گرا و بی نظیر کشور همسو بود و توقع ما را در این زمینه‌ها بیشتر می‌کرد که رویدادهایی با این موضوعات و دغدغه‌ها باید به بهترین شکل ممکن برگزار شود. در این بین شاید برای خودم «نماز و نیایش به روایت دوربین» جایگاه متفاوتی دارد هم از آن جهت که در شهر خودم برگزار می‌شد و بهانه‌ای بود تا فیلمسازان درجه یک را هر دوره در قم ملاقات کنم و هم شور و هیجانی را به عنوان جشنواره‌ای ملی و مهم در بین هنرمندان شهر ایجاد می‌کرد. بعد از برگزار نشدن این جشنواره‌ها گمان به این می‌بردم که این جشنواره هم به سرنوشت آن دیگر جشنواره‌ها دچار خواهد شد و تنها نام آن در خاطره مدعوین گذشته و تندیس زیبای آن روی قفسه یادگارهای بعضی از فیلمسازان به جا مانده باشد. اما به لطف خدا و درایت دوستان در انجمن سینمای جوانان و اداره کل فرهنگ و ارشاداسلامی استان، فراخوان دوره نهم شوری را در فیلمسازان نوپا و قدیمی شهر به پا کرد.
از یک سو این ایام که سری به سینمای جوان قم می‌زدم و آقای ابوذر نازنین را می‌دیدم که با لبخند همیشگی‌اش خستگی این روزها را پنهان می‌کرد، حضور نوآموزان جدید و شوق آنها برای میزبانی از این رویداد مهم دلنشین بود و هم وقتی اسامی مدعوین را که مرور می‌کردم، لیستی از فیلمسازان و عکاسان و فیلمنامه‌نویسان جلوی چشمم بود که برخی را می‌شناختم و می‌دانم با خلوص نیت اثری را تولید کرده‌اند و هنر سینماییشان را در آن به نمایش گذاشته‌اند. مشتاقانه منتظر دیدار آنها هستیم و امیدواریم میزبان خوبی برای هنرمندان کشور باشیم.
امید که این آغاز فرخنده توام با نیایش و حضور در حرم کریمه اهل بیت علیهاالسلام آغاز راه‌اندازی مجدد تمام جشنواره‌هایی باشد که کمرنگ شده یا از میان رفته‌اند و بار دیگر نام و رسم این جشنواره‌های خاطره‌انگیز که به موضوعات انسانی و اخلاقی با نگاه سینمایی و درست می‌پرداختند، بار دیگر سر زبان ها بیفتد و هر ساله منتظر برگزاری آنها باشیم.