9 دلیل برای اینکه بندیکت کامبربچ شرلوک هلمز بهتری از رابرت داونی جونیور است

بندیکت کامبربچ و رابرت داونی جونیور هر کدام در نقش شرلوک هلمز بازی‌های تحسین‌برانگیزی ارائه کردند، اما شرلوک با بازی کامبربچ از بعضی جهات بهتر است. فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی زیادی با محوریت کارآگاه معروف و دستیار دکترش ساخته شده‌اند، اما وقتی آثار جدید را بررسی می‌کنیم، کامبربچ و داونی جونیور در بین دیگر آثار متفاوت و تحسین‌‌برانگیز ظاهر شدند.

از آنجایی که فیلم‌های «شرلوک هلمز» (Sherlock Holmes) و سریال «شرلوک» (Sherlock) محصول بی‌بی‌سی تقریبا هم‌زمان ساخته و منتشر شدند، اغلب با هم مقایسه می‌شوند. اگرچه هر کدام به طور مستقل قابل تحسینند، اما نمی‌توان آن‌ها را یکسان در نظر گرفت.

اولین فیلم «شرلوک هلمز» با بازی داونی جونیور در سال 2009 اکران شد و سریال «شرلوک» محصول بی‌بی‌سی مدت کوتاهی پس از آن در سال 2010 به نمایش درآمد. در مجموع، این دو اقتباس کاملا متفاوت از کتاب‌های «شرلوک هلمز» نوشته‌ی سر آرتور کانن دویل هستند که اولی شخصیت کاریزماتیک‌تری دارد در حالی که دومی یک فرد پیچیده و مدرن را به نمایش می‌گذارد.

با این حال، هر دوی این آثار به عنوان کلاسیک‌های کالت پذیرفته شدند، و داونی جونیور و کامبربچ هم شخصیت شرلوک هلمز را دوست‌داشتنی، تحسین‌برانگیز و جذاب نشان دادند. انتخاب نسخه بهتر از بین این دو بازیگر کار دشواری است، اما وقتی صحبت از مقایسه آن‌ها می‌شود، ویژگی‌های خاصی وجود دارد که کامبربچ را در صدر قرار می‌دهد.

9. رابرت داونی جونیور در نقش شرلوک بیشتر یک قهرمان اکشن است

اقتباس‌های زیادی از «شرلوک هلمز» ساخته شده است که به سختی می‌توان نسخه متفاوتی از آن را مثال زد. سریال «شرلوک» محصول بی‌بی‌سی با تغییر فضای ویکتوریایی کتاب‌های دویل به فضایی مدرن، این امر را مدیریت کرد.

این بدان معناست که هر رمز و راز معروفی که قهرمان ادبی با آن روبرو شده است می‌تواند تغییر کند تا فناوری مدرن و فرهنگ عامه را در بر بگیرد. به طور کلی، این باعث شد که شرلوک با بازی کامبربچ واقعی‌تر و ملموس‌تر به نظر برسد. در سریال «شرلوک» او یک شخصیت قدیمی بود که از دریچه‌ای تازه و مدرن به تصویر کشیده شد.

7. بندیکت کامبربچ از لحاظ ظاهری بیشتر با توضیحات کتاب مطابقت دارد

آیرین آدلر به طور سنتی به عنوان یک معشوقه برای شرلوک دیده می‌شود، اما این هرگز در کتاب‌های اصلی «شرلوک هلمز» وجود نداشت. در عوض، این زن تنها دشمنی بود که توانست از دست شرلوک فرار کند، بنابراین توجه او را به خود جلب کرد.

اگرچه هم داونی جونیور و هم کامبربچ در نقش شرلوک چیزی شبیه به رابطه عاشقانه با آیرین مربوطه خود داشتند، اما رابرت داونی جونیور تنها کسی بود که احساسات خود را آشکارا به اشتراک گذاشت. مانند نسخه شرلوک هلمزی که کانن در کتابش توصیف کرده بود، شرلوک شخصیتی داشت که تقریبا به طور کامل از جذابیت فیزیکی و عاشقانه غافل بود (اگرچه او مطمئنا به آیرین آدلر علاقه داشت).

5. شیمی کامبربچ با مارتین فریمن در نقش واتسون قوی‌تر بود

ویژگی‌های عجیب شرلوک هلمز او را به یک شخصیت سرگرم‌کننده تبدیل می‌کند و سریال «شرلوک» بی‌بی‌سی به خوبی این ویژگی را نشان می‌دهد. این تا حدی به لطف فرمت طولانی‌تر یک سریال تلویزیونی است.

در حالی که شخصیت داونی جونیور فقط به اندازه دو فیلم فرصت داشت تا به جزییات ظریف ذهن شرلوک بپردازد، کامبربچ 13 قسمت هر قسمت 90 دقیقه‌ای در اختیار داشت. این بدان معناست که مانند کتاب‌های شرلوک هلمز، زمان زیادی برای ساختن یک شخصیت پیچیده و در نتیجه قوی‌تر وجود داشت.

3. شرلوک با بازی داونی جونیور بیش از حد به جذابیت بازیگر متکی است

از آنجایی که داونی جونیور در تمام نقش‌هایش بسیار کاریزماتیک است، باور لحظاتی در فیلم «شرلوک هلمز» که قرار بود در آن‌ها از نظر اجتماعی ناتوان باشد، دشوار بود. البته، این شخصیت همچنان مانند کتاب‌ها مورد تحسین قرار می‌گرفت، اما صحنه‌هایی که در آن قرار بود اطرافیانش را آزار دهد، چندان طبیعی نبود.

این مورد برای سریال «شرلوک» محصول بی‌بی‌سی صدق نمی‌کرد. ممکن است به این دلیل باشد که برای نشان دادن این ویژگی چندین ساعت در سریال فرصت داشت، اما شرلوک با بازی کامبربچ از ابتدا تا انتها به وضوح آزاردهنده و از نظر اجتماعی درمانده بود.

1. شرلوک با بازی کامبربچ انگیزه‌های قوی‌تری داشت

پروفسور موریارتی به عنوان رقیب اصلی شرلوک هلمز شناخته می‌شود و تقریبا در تمام اقتباس‌های «شرلوک هلمز»، این شخصیت با یک قدم جلوتر در پرونده‌ها، کارآگاه را عصبانی می‌کرد. در فیلم‌های «شرلوک هلمز»، داونی جونیور مصمم می‌شود که موریارتی را به دلیل مرگ آرین آدلر کنار بزند، چیزی که هرگز در سریال «شرلوک» بی‌بی‌سی یا کتاب دویل اتفاق نیفتاد.

در حالی که این یک انگیزه قوی بود، رقابت بین شخصیت کامبربچ و اندرو اسکات بسیار طبیعی‌تر بود. واضح بود که شرلوک می‌خواست از کسانی که به آن‌ها اهمیت می‌داد در برابر شخصیت شرور محافظت کند و کامبربچ تنش محسوسی را در نقشش و در این زمینه بوجود آورد.

منبع: مایکت