چرا باستان‌شناسان از باز کردن مهر و موم مقبره باستانی ۲۲۰۰ ساله در چین وحشت دارند؟
در حالی که حدود نیم قرن از کشف آرامگاه نخستین امپراتور چین می‌گذرد، باستان‌شناسان هنوز از باز کردن مهر و موم مقبره شخصی وی اجتناب می‌کنند.
در سال ۱۹۷۴ میلادی، کشاورزان در یک مزرعه دورافتاده در ناحیه لینتونگ در استان شاآنشی چین به طور تصادفی با یکی از مهمترین اکتشافات باستان‌شناسی تمام دوران‌ها مواجه شدند.
آنان در حین شخم‌زنی زمین بخش‌هایی سفالی از مجسمه یک انسان را پیدا کردند که از خاک رس ساخته شده بود، این مجسمه اما تنها نوک کوه یخ محسوب می‌شد.
حفاری‌های باستان‌شناسی بعدی نشان داد که این مزرعه بالای گودال عظیمی قرار داشته است که هزاران مجسمه سفالی در اندازه واقعی از سربازان و اسب‌های جنگی در آن به خاک سپرده شده‌اند.
مجسمه‌های «لشکر سفالین» شامل بیش از ۷ هزار سرباز، ۵۲۰ اسب و ۱۳۰ کالسکه نظامی می‌شود. در رشته حفاری‌ها تاکنون، بیش از ۲ هزار پیکره از زیر خاک بیرون آورده شده‌اند.
محیط پیرامون مقبره با لشکری از سربازان سفالین محافظت می‌شود
محققان در یک مقاله علمی که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد نوشته‌اند: «ممکن است جیوه بسیار فرَار از طریق شکاف‌هایی که در طول زمان در مقبره ایجاد شده نشت کرده باشد. تحقیقات ما نشان می‌دهد که آرامگاه هرگز باز یا غارت نشده است.»
برای دست نزدن به مقبره یک دلیل دیگر نیز وجود دارد. در حقیقت باستان‌شناسان بیم آن را دارند که حفاری و کاوش به آرامگاه آسیب برساند و اطلاعات حیاتی تاریخی در این فرایند از دست برود.
در حال حاضر تنها می‌توان از تکنیک‌های باستان‌شناسی تهاجمی برای ورود به مقبره استفاده کرد، امری که خطر زیادی دارد و می‌تواند منجر به وارد آمدن خسارات جبران‌ناپذیر شود.
یک مثال در این باره، از بین رفتن رنگ اشیاء در اثر تماس با جریان هوای تازه است. در جریان کاوش‌های باستانی ارتش سفالین، رنگ استفاده شده روی سطح بعضی از مجسمه‌ها شروع به پوسته پوسته شدن و سپس ناپدید شدن کرد. این رنگ‌ها در اثر برخورد با هوای خشک منطقه پس از ۱۵ ثانیه شروع به جمع شدن کرده و پس از ۴ دقیقه فرایند پوسته پوسته شدن آن شروع می‌شود.
رنگ بجامانده روی مجسمه‌های لشکر سفالین بسیار حساس بوده و در معرض هوای طبیعی به سرعت از بین می‌رود
آسیب به اشیای باستانی در حین حفاری‌های غیراصولی یکی از موارد عمده‌ی از بین رفتن میراث‌های تاریخی در جهان به شمار می‌رود. یکی از آشکارترین نمونه‌های این دست حفاری‌ها، کاوش‌های باستان‌شناسی در شهر تروآ در دهه ۱۸۷۰ توسط هاینریش شلیمان است.
او که یک باستان‌شناس آماتور بود با عجله و ساده‌لوحی خود، تقریباً تمام آثار شهری که قصد کشف آن را داشت از بین برد. باستان‌شناسان اما این بار نمی‌خواهند اشتباهات گذشته را دوباره تکرار کنند.
دانشمندان در مرحله کنونی ایده استفاده از تکنیک‌های غیر تهاجمی خاصی را برای بررسی اشیاء داخل مقبره مطرح کرده‌اند. یک ایده استفاده از «میون»، ذرات بنیادی زیراتمی حاصل از برخورد ذرات موجود در اتمسفر زمین با پرتوهای کیهانی، است که با آن می‌توان همچون یک پرتو ایکس پیشرفته از جداره مقبره نفوذ کرد و به داخل آن نگاه انداخت.
ایده‌های دیگری نیز مطرح شده است، با این حال تصمیم‌گیری نهایی و اجرایی شدن آنها تا کنون بسیار کند پیش رفته و رازهای مقبره ۲۲۰۰ ساله هنوز دربسته باقی مانده‌اند. رازهایی که انتظار می‌رود در آینده نزدیک سرانجام کشف شوند.
منبع: یورونیوز
منبع: faradeed-169591