در این هوای سرد، هیچ چیزی مانند یک جا و غذای گرم، به آدم حس آرامش نمیدهد. اما برخیها در این شبهای سرد سرپناهی برای ماندن ندارند و شاید مجبور شوند تا سرمای استخوانسوز این شبها را در کنار خیابانها و زیر پلها تحمل کنند.
با تاریک شدن هوا، سرما بیشتر و بیشتر میشود و تا مغز استخوان، آنهایی که بیرون خانه هستند نفوذ میکند. خیلیها به امید گرمای خانه، این سوز سرما را پشت سر میگذارند اما برخیها هم هستند که شبهای زمستان برایشان طولانیتر از هر زمان دیگری است.
افرادی که همه دنیایشان در یک تکه کارتن نم گرفته و رنگ و رفته خلاصه میشود و مانند کودکی که در هجوم سیاهیها و سرما درمانده شده، زانوهایشان را در آغوش میگیرند.
سالهاست که شهرداریها برای رفع مشکل بیخانمانها، کارتنخوابها و آسیبدیدگان اجتماعی، فضاهایی را تحت عنوان گرمخانه ایجاد کردهاند.
شهرداری گرگان هم آذرماه سال 1400 مددسرای امید را برای میزبانی از افراد بیسرپناه ایجاد کرده و از آن زمان تا کنون، دربهای خانه امید به روی شهروندانی که به هر دلیلی در خیابان ماندهاند، باز است. آمارها حاکی از این است که از ابتدای امسال تا پایان آبان ماه چهار هزار و 479 نفر از خدمات مددسرای امید استفاده کردند.
سیدمحمدرضا سیدالنگی معتقد است ایجاد مددسرای امید در راستای مسئولیت اجتماعی شهرداری گرگان ایجاد و تلاش شده تا فضایی ایمن با امکاناتی مناسب برای افراد بی سرپناه و البته کارتنخواب فراهم شود.
شهردار گرگان درباره اینکه چه کسانی در مددسرای امید پذیرش میشوند توضیح داد که برخی از این افراد خود معرف هستند و مراجعه حضوری دارند، بعضیها هم با تماس شهروندان با شماره مرکز فوریتهای خدمات شهری 137 به این مرکز انتقال پیدا میکنند. تعدادی از افراد بیسرپناه و کارتنخواب نیز توسط عوامل این مددسرا جمعآوری و به این مرکز انتقال داده میشوند.
او با اشاره به خدماتی که در این مرکز به افراد ارائه میشود گفته کسانی که وارد این مرکز میشوند شرایط استحمام برای آنان فراهم است، همچنین خدماتی مانند لباس تمیز، اسکان و وعده غذایی گرم نیز به این افراد ارائه میشود.
شهرداری گرگان
گرمخانه شهرداری گرگان؛ خانهای به گرمای امید
زمستان با آن سوز و سرمایش از راه رسید؛ یک استکان چای داغ در کنار سماوری که قل قل میجوشد و خزیدن زیر پتوی کنار بخاری و شنیدن صدای باران، حس قشنگی است در زمستان سرد.