به گزارش اکوایران؛ بررسی شاخص‌های توسعه پایدار نشان می‌دهد پیشرفت جهان به سمت اهداف توسعه پایدار مرتبط با صنعت بسیار کند شده است. اما این پیشرفت قبل از کووید از مسیر خود خارج شده است و با این شرایط می‌توان کشورهای در حال توسعه 80 درصد از اهداف مرتبط با نوآوری برای سال 2030 عقب مانده‌اند و به همین دلیل باید توجه ویژه‌ای در سه حوزه کلیدی انرژی‌های پاک، مشاغل مناسب و نوآوری داشته باشند.  

در گزارش معاونت بررسی‌های اقتصادی اتاق بازرگانی تهران به این نکته اشاره شده که با توجه به اینکه سالانه تنها 0.33 درصد از شکاف موجود به سمت اهداف توسعه پایدار کاهش یافته است، بنابراین با وجود بازگشت به روندهای قبل از پاندمی،‌ دستیابی به این هدف با سرعت فعلی دور از انتظار خواهد بود.

با توجه به بررسی‌های صورت گرفته می‌توان بر نقش محوری بخش صنعت در توسعه پایدار این نکته نمایان می‌شود که صنعتی شدن پایدار شامل مباره با تغییرات آب‌ و هوایی،‌ تسریع رشد اقتصادی و ایجاد میلیون‌ها شغل مناسب و بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته است و با توجه به اینکه هر شغل در بخش صنعت به طور متوسط 2.5 شغل در سایر بخش‌های اقتصادی ایجاد می‌کند می‌توان بر اهمیت این بخش توسعه پایدار تاکید کرد.  

توسعه

اهدف توسعه پایدار

با توجه به اهمیت توسعه پایدار این سوال مطرح می‌شود که زیر مجموعه‌های این هدف شامل چه بخش‌هایی می‌شود. در مجموع می‌توان گفت اهداف توسعه پایدار مجموعه‌ای از 17 هدف جهانی به هم پیوسته است که به منظور ارائه برنامه منسجم است که در سال 2015 توسعه سازمان ملل متحد طراحی شد. هدف از این طراحی این برنامه فراخوانی جهان برای اتخاذ و اجرای سیاست‌های است که با هدف پایان دادن به فقر، حفاظت کره زمین و برخورداری از صلح و رفاه برای مردم جهان تا سال 2030 طراحی شده است.

با توجه به آخرین ارزیابی‌  صورت گرفته در سال 2023 که توسط بانک جهانی منتشر شد این نکته مورد توجه قرار گرفت که تبعات همه‌گیری کروید 19 و اثرات گسترده آن بر اهداف توسعه پایدار موجب شده تا 48 درصد از اهداف در نظر گرفته شده از مسیر خود خارج شده، 37 درصد اهداف دچار رکود یا پسرفت شده‌اند و تنها 15 درصد از این اهداف در مسیر خود در حال پیشرفت هستند.

 تبعات بحران‌ها

ارزیابی صورت گرفته نشان می‌دهد پیامدهای ماندگار همه‌گیری کووید 19 با افزایش درگیری‌های نظامی (جنگ روسیه و اوکراین) و تغییرات اقلیمی تشدید شده است و اثرات زیادی در سراسر جهان به همراه داشته است. با توجه به اثر این رخ دادها در جهان می‌توان گفت که اخراج‌های گسترده در بازار کار و افزایش پاندمی کویید 19 و درگیری نظامی در اوکراین منجر به تشدید فقر و محرومیت غذایی در جهان  شده است.

از سوی دیگر زیان‌های اقتصادی ناشی از تغییرات اقلیمی از سال 1970 حدود 7 برابر شده است. با توجه به ارزیابی‌ صورت گرفته می‌توان گفت پس از بحران‌ها،‌ نرخ بیکاری و تولید در سطح جهانی به سطوح قبل از پاندمی بازگشته است.

از سوی دیگر افزایش قیمت مواد غذایی به ویژه برای کشورهای کم درآمد که بیشتر به موادغذایی وابسته هستند در این مدت بیشتر شده است.

برآوردهای صورت گرفته همچنین نشان از آن دارد که کشورهای کم درآمد سالانه یک درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به دلیل تغییرات اقلیمی از دست بدهند،‌ در حالی که این رقم در کشورهای با درآمد بالا 0.2 درصد است.