رمزگشایی از معمای نام یک خیابان

تا همین چند سال قبل نام این خیابان شبیه یک معما بود و به درستی معلوم نبود چرا به آن فیشرآباد می‌گفتند. نظریات مختلفی در مورد شخص فیشر وجود داشت که سرنخ ماجرا را به دوران پهلوی یا حکومت قاجار ربط می‌داد.

بر اساس اسنادی که علیزاده ارائه داده است، «آنتوان فیشر دوستی نزدیکی با کامران میرزا یکی از شاهزادگان دربار داشت. گفته می‌شود او فردی باهوش و خوش‌مشرب بود. زبان فارسی را به خوبی یاد گرفته بود و با دربار مراوده‌ داشت که همین مراودات باعث ورود فیشر به خرید و فروش وجمع‌آوری مال و ثروت شد؛ به طوری‌ که برای همیشه سودای بازگشت به وطن را از ذهنش دور کرد. فیشر توانست باغی بین دروازه دولت و دروازه یوسف آباد خریداری کند که توسط کارگران ایرانی آن را آباد و کاشی سردر آن را با نام "باغ فیشر"نصب کند. نامی که آغاز شکل‌گیری محله‌ای آباد شد. آنتوان فیشر ۳۵ سال در ایران زندگی کرد و ۱۶ شهریور ۱۳۱۶ درگذشت. او را در گورستان کاتولیک دروازه دولاب تهران به خاک سپردند.»

در زمان پهلوی اول که پایتخت کم‌کم رنگ توسعه به خود گرفت، زمین‌های اطراف باغ "مسیو فیشر"ساخته و آباد شد. پس از شهریور ۱۳۲۰ و خارج شدن نیروهای متفقین از تهران این منطقه عمدتا نظامی‌نشین بود. علاوه بر نظامی‌ها، ارامنه و عده‌ای از زرتشتیان هم ساکن این محله شدند. ساخت "هتل مرمر" در دهه ۴۰ و یک شرکت مسافربری معروف به نام «تی بی تی» به شهرت و رونق این منطقه افزود. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ اردشیر زاهدی نخست وزیر و داماد شاه شد و نام این محله تازه آباد شده به سپهبد زاهدی تغییر داده شد.

او نقل می‌کند که «روزی آقای فیشر یک گل زیبا و معطر بنام پئونیا که از خارج آورده بود نزد شاه برد، شاه از دیدن زیبایی و بوی خوش آن خیلی به وجد آمد و به فیشر یک صد تومانی هدیه داد. در آن زمان صد تومان پول زیادی برای گل بود. از آن زمان به‌ بعد این گل به "صد تومانی" شهرت یافت. پس از آن از تصویر گل صد تومانی در تزیین نقوش چینی‌ها و حتی در معماری و نقش و نگار روی پارچه استفاده شد.»

منبع: همشهری