دستخط آیت‌الله العظمی خویی در تکذیب ادعای اهدای انگشتر به فرح
پیش‌تر - اواخر آبان - به بهانه سالگرد دیدار فرح پهلوی با آیت‌الله العظمی سید ابوالقاسم خویی در نجف (و در واقع در کوفه در نزدیکی نجف) نوشتیم که در اصل دیدار به قصد عیادت و به مناسبت عید غدیر بوده، ولی این شایعه هم درگرفت که در خلال یا پایان آن مرجع فقید تقلید انگشتری به فرح اهدا کرده که در واقع به قصد هدیه به شاه بوده.
به گزارش عصرایران، اتفاقی که اگر سالی قبل‌تر رخ داده بود چندان جنجال نمی‌شد، اما در نظر داشته باشیم در اواخر آبان ۱۳۵۷ چه معنی و پیامی دارد. در آن گزارش شایعه انگشتر با ذکر دلایل مختلف تکذیب و ساخته و پرداخته سید حسین نصر شده بود. موضوع، اما به دلایل تاریخی بسیار مهم و قابل بررسی است.
برای ثبت در تاریخ، عین جملات آیت‌الله خویی در خصوص افترا بودن اهدای انگشتر را به عرض مردم شریف ایران می‌رسانم:
"اما راجع به موضوع انگشتر کراراً از اینجانب سوال شد و جواب داده شد که افتراء محض و اصل ندارد و ان‌شاءالله تعالی مفترین در روز قیامت به جزای خود خواهند رسید. "
ضمناً این تکذیبیه بعنوان یک سند تاریخی در کتاب غروب خورشید فقاهت نوشته غلامرضا اسلامی صفحه ۱۳۵ منتشر شده است.
اگر این سند با ارزش و دستخط زعیم حوزه علمیه نجف نبود، شاید اظهارات آقای سیدحسین نصر می‌توانست در برخی از افراد تردیدی بوجود بیاورد. اما مراتب اخلاص و صداقت آن مرجع فقید مورد اتفاق نظر همه فضلا و مراجع و مردم نجف بوده است.
مرحوم خویی بنا به گفته شاگردانش که حدود ۱۰۰ نفرشان، از مراجع تقلید شیعیان بوده‌اند که بسیاری از آن‌ها اکنون در قید حیات نیستند، ولی برخی نظیر آیات سیستانی، فیاض، وحید خراسانی شبیری زنجانی و بشیر نجفى در حال حاضر از مراجع تقلید شیعیان هستند و متفق‌القول گواهی می‌دهند از مرحوم خویی در طول ده‌ها سال تلمذ و مصاحبت یک کلمه دروغ نشنیده‌اند.
آیت‌الله قبله‌ای از فضلای نجف در خصوص صداقت آقای خویی می‌گوید:
"روزی در محضر آیت‌الله بودیم بحث درباره دروغ‌گویی بود، که آقا فرمودند اگر دروغ گناه کبیره نبود و در اسلام هم نهی نشده بود باز هم دروغ نمی‌گفتم، چون دروغ‌گویی را بدترین صفت اخلاقی می‌دانم. "،
اما اگر آقای سید حسین نصر "کتاب سایه و روشن حیات سیاسی آیت الله خویی" صفحات ۲۴۸ تا ۲۵۴ را مطالعه کند، درمی‌یابد گزارش ۲۳۶ ساواک در ۲ دی ۱۳۵۷، توسط خبرگزاری فارس مورخ ۱۹ مرداد ۱۳۹۷منتشر شده است.
همچنین اگر اظهارات فردوست رئیس بازرسی شاهنشاهی، هوشنگ نهاوندی سلف آقای نصر در دفتر فرح، تقی‌زاده منشی ویژه شهبانو و افرادی که در سال ۵۷ مرتبط با دربار و شخص شاه بوده‌اند را مطالعه کند، متوجه تناقض گویی آشکاری خواهد شد!
همفکران و همکاران دکتر نصر در دربار شاهنشاهی، سفر فرح به عراق را غیرمفید و نامطلوب دانسته‌اند! اما ایشان دیدار فرح با آیت‌الله خویی را بسیار خوب توصیف می‌کند!
آقای نصر در پیغامی که برای اینجانب فرستاده عنوان نموده در سفر ۲۸ آبان ۵۷ مرحوم خویی برای شاه دعا نموده و انگشتر نقره هدیه کرده است! در حالی که تقی زاده منشی ویژه فرح ۴ سال پیش در مصاحبه‌ای با دوویچه وله که در صفحه ۲۶۸ کتاب حیات سیاسی منتشر شده است ماجرای اهدای انگشتر را ساخته و پرداخته ذهن افسانه سرای دکتر نصر دانسته است.
از سوی دیگر تاکنون هیچ مورخی در خصوص اصل نامه آیت الله خویی مبنی بر تکذیب ماجرای انگشتر نسبت به تکذیبیه وی اظهار تردید نکرده است.
قضاوت درباره سنجش صداقت بین مرحوم آیت الله خویی و آقای سید حسین نصر را به عهده مردم ایران و تاریخ می‌گذارم. یک طرف ماجرا آیت‌الله خویی است که در طی۹۴ سال عمرش هیچیک از اعضای خانواده، دفتر، شاگردان، مقلدان و حامیانش یک کلمه دروغ از وی نشنیدند، اما در مقابل آقای نصر در خصوص ماجرای انگشتر وقتی ادعایی را مطرح کرد، کسانی مثل فردوست، هوشنگ نهاوندی، تقی‌زاده، موقتیان (رایزن وقت و تنها کسی که شرح ماجرای آن سفر را مکتوب کرده و اظهارات ایشان در کتاب حیات سیاسی آیت‌الله خویی منتشر شده است) اظهارات‌شان در خصوص ماجرای انگشتر متضاد با ادعای آقای نصر است.»
منبع: fararu-689309