از سختگیری محتوایی تا افزایش حضور خانمها / در فصل دوم عصر جدید چه میگذرد؟
با پایان اولین هفته از فصل دوم عصر جدید نگاهی کردهایم به تغییراتی که طی این یک سال در برنامه رخ داده است.
داستان استعدادیابی و کشف این ماجرا به لطف عصر جدید این روزها همچنان ادامه دارد. روندی که احسان علیخانی میتواند مثل «ماه عسل» و حتی بیشتر آن را تا مدتها ادامه دهد، چرا؟ چون به تعداد موهای سر من و شما هستند کسانی که فکر میکنند استعداد ویژهای دارند و باید جایی از آن رونمایی کنند. حالا این فرصت فراهم شده و از اواخر تابستان ۹۷ بود که این گروه تصمیم گرفت تا دست به تولید برنامهای بزند که شاید قدمتی به اندازه عمر تلویزیون داشته باشد، اما شکل و شمایل نوین آن، الگوی آشنایی دارد که در آمریکا و بیش از ۸۰ کشور دنیا، یک و نیم دهه است که مخاطبان بسیاری را پای جعبه جادویی نشانده است. این شبها هم پخش فصل دوم عصر جدید شروع شده است، برنامهای که با روندی کموبیش مشابه قبل بعد از چند قسمت راستیآزمایی شرکتکنندگان روی آنتن رفت. البته در این سری تفاوتهایی به چشم میخورد که در ادامه بیشتر از آن میگوییم مثل زمان رایگیری داوران، تغییر نگاه آنها و موارد مختلف اینچنینی که هرکدام جای بحث دارد. این بار هم انگار شرکتکنندگان حوزه موسیقی و ورزشی بیشترین آمار را دارند و البته باید دید این روند قرار است ادامه داشته باشد یا تصمیماتی مثلا برای تکراری نبودن استعدادها لحاظ میشود. ما هم در این گزارش از ابتدای داستان عصرجدیدیها شروع کردیم تا به این شبها رسیدیم.
شروع قصه
برای عصر جدید تیم تولید و محتوا در جلسات متعدد دور هم نشستند و با توجه به ظرفیت جوانان مستعد ایرانی، برنامهای بومی خلق کردند. در ادامه هم جلسات محتوایی به جلسات فنی رسید و خلاصه همه چیز مهیا شد تا اواخر بهمنماه ۹۷، اولین قسمت عصر جدید در فصل اول، روی آنتن شبکه سه سیما برود. یکی از اعضای این گروه میگوید که در شرایط تحریمی، سازندگان دکور، هرآنچه لازم بود را خودشان ساختند و با وجود همین جریان در اوضاع ویژه اقتصادی کشور این برنامه توانست برای ۳۰۰ نفر بهطور مستقیم و نزدیک به ۴۸۰ نفر به صورت غیرمستقیم اشتغالزایی کند. فصل اول این رقابت تلویزیونی در دور مقدماتی با ۲۵ قسمت، کار خود را آغاز کرد و تا آخرین روز مردادماه ۱۳۹۸ که پنج فینالیست برنامه با آرای مردمی از سراسر کشور، جایگاه خود را شناختند، ادامه پیدا کرد و بعد هم نوبت به تولید فصل دوم رسید.
با وقفهای یکماهه، ماراتن ساخت در فصل دوم آغاز شد. حالا دیگر با سال گذشته و فصل اول فرقهایی وجود داشت. فصل اول از پشتوانه تجربی و نمونه مشابه داخلی، برخوردار نبود و تیم سازنده با همفکری هم آن را شکل دادند، اما فصل دوم، تا حدی حال و هوایی متفاوت پیدا کرده است. حالا هم توقع مخاطب از عصرجدید و تلویزیون بالا رفته و هم تجربه فصل نخست به مدد احسان علیخانی و همکارانش آمده تا برنامهای شاید ارتقاءیافتهتر را برای بینندگان خودبسازند.
مهرماه ۹۸، اولین جلسات پیشتولید فصل دوم آغاز شد و به قول یکی از اعضای آن گویا همه گروه، همقسم شدند تا عصرجدید دوم، از خودش جلو بزند و رکوردهای سال گذشته و فصل اول را جابهجا کند.
از گرافیک تا سختگیری محتوایی
عصرجدید در فصل دوم، گرافیکی متفاوتتری پیدا کرده؛ رنگ و لعابی که خود به بستری همچون دکوری عظیمتر و الایدیهایی وسیعتر نیاز داشته. دکور و مدیومهای تصویری برنامه با گرافیک فعلی، خود به نورپردازی جدیدی وابسته بوده تا قاب تلویزیونی پیش چشم بیننده از جذابیت لازم برخوردار باشد. اتفاقاتی که رخ میدهد هم با بیش از ۳۰ دوربین تصویربرداری شکار میشود تا پلانی برای مخاطب جا نماند. البته هر آنچه در تولید عصرجدید ارتقا یافته، بدون محتوایی که اصل ماجرای مسابقات اینچنین است، به نتیجه نمیرسید و این یعنی، تیم استعدادیابی و داوری مقدماتی و غربال ویدیوهای ارسال شده از سوی داوطلبان، با متر و و معیاری کم و بیش سختگیرانهتر از سال گذشته، دست به گزینش شرکتکنندگان زده تا ملاک و تراز عرضه استعدادها هم به نسبت فصل اول جهشی داشته باشد که حداقل به چشم بیاید.
برای این فصل از بین هزاران ویدئوی ارسالی، ۵۰۰ شرکتکننده اولیه به جلسه راستیآزمایی نخست دعوت شدند و ۳۰۰ اجرای منتخب، در دور دیگر، روبهروی تهیهکننده، کارگردان و مجری برنامه در حضور مربیان تخصصی هر رشته، استعداد خود را عرضه کردند تا بالاخره، نزدیک به ۲۰۰ اجرای گروهی و انفرادی به صحنه اصلی برسد؛ صحنهای که آن هم نسبت به عصرجدید اول، تغییرات فرمی و محتوایی داشته است.
آنچه گذشت
و، اما در دو قسمتی که از عصر جدید روی آنتن رفت، شاهد استعدادهای مختلفی بودیم که در صدر آنها از نظر تعداد ورزشکاران قرار داشتند. در قسمت اول که ۱۷ اسفند پخش شد خانواده حضرتی حرکات ورزشی و نمایشی اجرا کردند، همچنین یکی از شرکتکنندگان به اسم مهدی محمودی شانس خود را با خوانندگی امتحان کرد. علاوه بر اینها پسربچهای مبتلا به اوتیسم هم تواناییهای ذهنی خود را به نمایش اجرای ورزش زورخانهای توسط گروه جوانمردان ایران و اجرای نقاشی با آتش توسط مرضیه هوشمند هم از دیگر بخشهای قسمت اول بود که با خوانندگی اسامه مرادى و استندآپ کمدی نیما سهرابی به پایان رسید.
جالب این است که از همان قسمت اول، تفاوت در نگاه داوران و معیارهایی که هنوز کسی نمیداند بر چه اساسی است مشخص بود، مثلا نقاشی با آتش مرضیه هوشمند اقدامی مشابه نقاشی با شن فاطمه عبادی بود که در فصل قبل توسط همین داوران مورد استقبال قرار گرفت و تا مرحله نهایی هم پیش رفت، اما این سری مردود اعلام شد.
در قسمت دوم هم حسنا میرهادی اولین شرکتکنندهای بود که با توپ فوتبال حرکات مختلفی را اجرا کرد، دومین اجرا هم به عهده گروه تکاوران البرز بود که فنون رزمی را به شکل نمایشی به تصویر کشیدند. گروه مجاز هم به شکل دیگری با حرکات نمایشی از بستن کمربند ایمنی گفتند. بهنگار هم گروه دیگری بود که فعالیت هنری داشت. این قسمت هم از استندآپ کمدی و خوانندگی خالی نبود و مجتبی جهاننورد و محمدرضا فکری بار آن را به دوش کشیدند. منصور نادری هم با تکچرخ به اجرای نمایش پرداخت. در همین دو قسمت حدود شش شرکتکننده در حوزه ورزشی حضور داشتند و رتبه اول را تا الان این فضا به خود اختصاص داده است، جریانی که برای هر کدام از رشتهها ممکن است اتفاق بیفتد و روند برنامه را گرفتار تکرار کند، موضوعی که باید دید برای آنچه فکری میشود.
یک زنگ تازه!
اضافه شدن زنگ طلایی یکی از تغییرات این فصل است، زنگی که چهار بار از سوی چهار داور و یک بار از سوی میزبان و مجری برنامه در دور مقدماتی نواخته میشود و به این معناست که فرد یا گروهی، آنچنان اجرای خیرهکنندهای داشته که یکراست به مرحله نیمهنهایی راه مییابد. غیر از این، برخلاف فصل اول که داوران تنها با زنگی قرمز، مخالفت خود را با یک اجرا اعلام میکردند، حالا برای هر داور، دو زنگ سفید و قرمز پیشبینی شده که البته بیشتر جنبه بصری دارد.
در این بین اتفاق دیگری که رخ داده فرصت مشخصی است که داوران برای نظر دادن دارند، یعنی آنها باید در زمان مقرر نظر مثبت و منفی خود را اعلام کنند؛ کنترل این زمان هم به عهده مجری برنامه است و اگر داوری از فرصتی که دارد استفاده نکند یا دیر یکی از زنگهای سفید و قرمز را بزند، دیگر نمیتواند درباره آن اجرا اظهارنظر کند.
رای مردمی هم همچنان در دور مقدماتی برقرار است و اجرای پذیرفتهنشده از سوی داوران در این مرحله، برای محکمکاری به مرحله گزینش از سوی مردم میرود اتفاقی که احتمال از دست رفتن ناحق استعدادها را کمتر میکند. حالا که صحبت از آرای مردمی شد جا دارد بگوییم که ظرفیت تماشاگران در این سری بیشتر و به حدود هزار نفر رسیده است، البته در این روزها این اتفاق چندان خبر کاربردی نیست چرا که ضبط چنین برنامههایی با حضور مردم خودش داستانی دارد که باید برای آن فکر جدی شود. با این حال افزایش بینندگان حاضر در استودیو برای روزهای بعد از کرونا خبر خوبی است.
در کنار اینها یکی از اعضای گروه از سه برابر شدن ظرفیت تیم تدوین هم خبر داده است، جریانی که میتواند به روند تولید سرعت بیشتری بدهد.
یک نگاه اجمالی
با همه تغییراتی که اتفاق افتاده عصر جدید هم مثل ماه عسل ساختار مشخصی دارد که بعید است گرفتار دگرگونی ویژهای شود و گویا حالا حالاها قرار است آن را با همان سبک و سیاق ببینیم. عدم تغییر داوران یکی از مواردی است که آن هم جای سوال دارد، البته شاید جا افتادن آنها در این ترکیب و تجربهشان از فصل یک باعث شده تا همچنان آریا عظیمینژاد، رویا نونهالی، امین حیایی و بشیر حسینی را در این جایگاه ببینیم.
نکته دیگر همان بحث تکرر استعدادهاست، اینکه تا کجا قرار است خیلی از کسانی که شاید از فصلهای قبل هم الگو گرفتهاند و حالا قرار است همان کارها را نمایش دهند را ببینیم و آیا اصلا برای این ماجرا تصمیمی گرفته شده است یا نه؟ سوالی که باید برای قضاوت درباره آن منتظر قسمتهای بعدی باشیم.
افزایش حضور خانمها
باز هم در همین دو قسمت حضور خانمها اتفاق جالب توجهی است که نشان میدهد تعداد آنها بیشتر شده است.
البته که در فصل اول شرکتکنندگان خانم کم نبودند، اما این شروع برای سری جدید شاید حاکی از آن باشد که
این بار قرار است نمایش استعدادهای بیشتری را توسط
خانمها ببینیم.
افزایش تعامل
بخش مجریهای نمایشی در این برنامه که البته مشابه نمونههای خارجی آن است هم اتفاقی است که در این سری وجود دارد و ایمان قیاسی در پشت صحنه، این قسمت را پیش میبرد. او پیش از شروع فصل ۲ در بخشهایی ازبرنامه با داوران و احسان علیخانی درباره این سری گپ زد و علیخانی در بخشی از آن درباره ویژگیهای این برنامه استعدادیابی در سری جدید گفت: صحنه «عصر جدید» برای شرکتکنندگان حدود ۷۰ متر بزرگتر شده است و معماری لوکیشن در قسمت تماشاگران و دیگر جایگاهها تغییر کرده است.
او همچنین از فرصت طلایی برای داوران هم گفت و افزود: اگر داور رایی بدهد که دلیلی برای آن نداشته باشد و مربی آن شرکتکننده به این رای اعتراض داشته باشد ما این رای داور را به مشورت تماشاگران میگذاریم و نظر تماشاگران درباره رای داور پرسیده میشود. البته تماشاگران درباره رای داور نمیتوانند تاثیرگذار باشند، اما با این شور و مشورت میتواند خودش رای خود را تغییر دهد و برگرداند. خلاصه آنکه تعامل بین داوران و شرکتکنندگان و مجری با آنها اتفاق دیگری است که در این سری انگار تقویت شده است و باید دید که همه این رخدادهای کوچک و بزرگ این بار قرار است چه اتفاقی را در عصر جدید رقم بزند که از رقبای خارجی خود عقب نماند؟
شروع قصه
برای عصر جدید تیم تولید و محتوا در جلسات متعدد دور هم نشستند و با توجه به ظرفیت جوانان مستعد ایرانی، برنامهای بومی خلق کردند. در ادامه هم جلسات محتوایی به جلسات فنی رسید و خلاصه همه چیز مهیا شد تا اواخر بهمنماه ۹۷، اولین قسمت عصر جدید در فصل اول، روی آنتن شبکه سه سیما برود. یکی از اعضای این گروه میگوید که در شرایط تحریمی، سازندگان دکور، هرآنچه لازم بود را خودشان ساختند و با وجود همین جریان در اوضاع ویژه اقتصادی کشور این برنامه توانست برای ۳۰۰ نفر بهطور مستقیم و نزدیک به ۴۸۰ نفر به صورت غیرمستقیم اشتغالزایی کند. فصل اول این رقابت تلویزیونی در دور مقدماتی با ۲۵ قسمت، کار خود را آغاز کرد و تا آخرین روز مردادماه ۱۳۹۸ که پنج فینالیست برنامه با آرای مردمی از سراسر کشور، جایگاه خود را شناختند، ادامه پیدا کرد و بعد هم نوبت به تولید فصل دوم رسید.
با وقفهای یکماهه، ماراتن ساخت در فصل دوم آغاز شد. حالا دیگر با سال گذشته و فصل اول فرقهایی وجود داشت. فصل اول از پشتوانه تجربی و نمونه مشابه داخلی، برخوردار نبود و تیم سازنده با همفکری هم آن را شکل دادند، اما فصل دوم، تا حدی حال و هوایی متفاوت پیدا کرده است. حالا هم توقع مخاطب از عصرجدید و تلویزیون بالا رفته و هم تجربه فصل نخست به مدد احسان علیخانی و همکارانش آمده تا برنامهای شاید ارتقاءیافتهتر را برای بینندگان خودبسازند.
مهرماه ۹۸، اولین جلسات پیشتولید فصل دوم آغاز شد و به قول یکی از اعضای آن گویا همه گروه، همقسم شدند تا عصرجدید دوم، از خودش جلو بزند و رکوردهای سال گذشته و فصل اول را جابهجا کند.
از گرافیک تا سختگیری محتوایی
عصرجدید در فصل دوم، گرافیکی متفاوتتری پیدا کرده؛ رنگ و لعابی که خود به بستری همچون دکوری عظیمتر و الایدیهایی وسیعتر نیاز داشته. دکور و مدیومهای تصویری برنامه با گرافیک فعلی، خود به نورپردازی جدیدی وابسته بوده تا قاب تلویزیونی پیش چشم بیننده از جذابیت لازم برخوردار باشد. اتفاقاتی که رخ میدهد هم با بیش از ۳۰ دوربین تصویربرداری شکار میشود تا پلانی برای مخاطب جا نماند. البته هر آنچه در تولید عصرجدید ارتقا یافته، بدون محتوایی که اصل ماجرای مسابقات اینچنین است، به نتیجه نمیرسید و این یعنی، تیم استعدادیابی و داوری مقدماتی و غربال ویدیوهای ارسال شده از سوی داوطلبان، با متر و و معیاری کم و بیش سختگیرانهتر از سال گذشته، دست به گزینش شرکتکنندگان زده تا ملاک و تراز عرضه استعدادها هم به نسبت فصل اول جهشی داشته باشد که حداقل به چشم بیاید.
برای این فصل از بین هزاران ویدئوی ارسالی، ۵۰۰ شرکتکننده اولیه به جلسه راستیآزمایی نخست دعوت شدند و ۳۰۰ اجرای منتخب، در دور دیگر، روبهروی تهیهکننده، کارگردان و مجری برنامه در حضور مربیان تخصصی هر رشته، استعداد خود را عرضه کردند تا بالاخره، نزدیک به ۲۰۰ اجرای گروهی و انفرادی به صحنه اصلی برسد؛ صحنهای که آن هم نسبت به عصرجدید اول، تغییرات فرمی و محتوایی داشته است.
آنچه گذشت
و، اما در دو قسمتی که از عصر جدید روی آنتن رفت، شاهد استعدادهای مختلفی بودیم که در صدر آنها از نظر تعداد ورزشکاران قرار داشتند. در قسمت اول که ۱۷ اسفند پخش شد خانواده حضرتی حرکات ورزشی و نمایشی اجرا کردند، همچنین یکی از شرکتکنندگان به اسم مهدی محمودی شانس خود را با خوانندگی امتحان کرد. علاوه بر اینها پسربچهای مبتلا به اوتیسم هم تواناییهای ذهنی خود را به نمایش اجرای ورزش زورخانهای توسط گروه جوانمردان ایران و اجرای نقاشی با آتش توسط مرضیه هوشمند هم از دیگر بخشهای قسمت اول بود که با خوانندگی اسامه مرادى و استندآپ کمدی نیما سهرابی به پایان رسید.
جالب این است که از همان قسمت اول، تفاوت در نگاه داوران و معیارهایی که هنوز کسی نمیداند بر چه اساسی است مشخص بود، مثلا نقاشی با آتش مرضیه هوشمند اقدامی مشابه نقاشی با شن فاطمه عبادی بود که در فصل قبل توسط همین داوران مورد استقبال قرار گرفت و تا مرحله نهایی هم پیش رفت، اما این سری مردود اعلام شد.
در قسمت دوم هم حسنا میرهادی اولین شرکتکنندهای بود که با توپ فوتبال حرکات مختلفی را اجرا کرد، دومین اجرا هم به عهده گروه تکاوران البرز بود که فنون رزمی را به شکل نمایشی به تصویر کشیدند. گروه مجاز هم به شکل دیگری با حرکات نمایشی از بستن کمربند ایمنی گفتند. بهنگار هم گروه دیگری بود که فعالیت هنری داشت. این قسمت هم از استندآپ کمدی و خوانندگی خالی نبود و مجتبی جهاننورد و محمدرضا فکری بار آن را به دوش کشیدند. منصور نادری هم با تکچرخ به اجرای نمایش پرداخت. در همین دو قسمت حدود شش شرکتکننده در حوزه ورزشی حضور داشتند و رتبه اول را تا الان این فضا به خود اختصاص داده است، جریانی که برای هر کدام از رشتهها ممکن است اتفاق بیفتد و روند برنامه را گرفتار تکرار کند، موضوعی که باید دید برای آنچه فکری میشود.
یک زنگ تازه!
اضافه شدن زنگ طلایی یکی از تغییرات این فصل است، زنگی که چهار بار از سوی چهار داور و یک بار از سوی میزبان و مجری برنامه در دور مقدماتی نواخته میشود و به این معناست که فرد یا گروهی، آنچنان اجرای خیرهکنندهای داشته که یکراست به مرحله نیمهنهایی راه مییابد. غیر از این، برخلاف فصل اول که داوران تنها با زنگی قرمز، مخالفت خود را با یک اجرا اعلام میکردند، حالا برای هر داور، دو زنگ سفید و قرمز پیشبینی شده که البته بیشتر جنبه بصری دارد.
در این بین اتفاق دیگری که رخ داده فرصت مشخصی است که داوران برای نظر دادن دارند، یعنی آنها باید در زمان مقرر نظر مثبت و منفی خود را اعلام کنند؛ کنترل این زمان هم به عهده مجری برنامه است و اگر داوری از فرصتی که دارد استفاده نکند یا دیر یکی از زنگهای سفید و قرمز را بزند، دیگر نمیتواند درباره آن اجرا اظهارنظر کند.
رای مردمی هم همچنان در دور مقدماتی برقرار است و اجرای پذیرفتهنشده از سوی داوران در این مرحله، برای محکمکاری به مرحله گزینش از سوی مردم میرود اتفاقی که احتمال از دست رفتن ناحق استعدادها را کمتر میکند. حالا که صحبت از آرای مردمی شد جا دارد بگوییم که ظرفیت تماشاگران در این سری بیشتر و به حدود هزار نفر رسیده است، البته در این روزها این اتفاق چندان خبر کاربردی نیست چرا که ضبط چنین برنامههایی با حضور مردم خودش داستانی دارد که باید برای آن فکر جدی شود. با این حال افزایش بینندگان حاضر در استودیو برای روزهای بعد از کرونا خبر خوبی است.
در کنار اینها یکی از اعضای گروه از سه برابر شدن ظرفیت تیم تدوین هم خبر داده است، جریانی که میتواند به روند تولید سرعت بیشتری بدهد.
یک نگاه اجمالی
با همه تغییراتی که اتفاق افتاده عصر جدید هم مثل ماه عسل ساختار مشخصی دارد که بعید است گرفتار دگرگونی ویژهای شود و گویا حالا حالاها قرار است آن را با همان سبک و سیاق ببینیم. عدم تغییر داوران یکی از مواردی است که آن هم جای سوال دارد، البته شاید جا افتادن آنها در این ترکیب و تجربهشان از فصل یک باعث شده تا همچنان آریا عظیمینژاد، رویا نونهالی، امین حیایی و بشیر حسینی را در این جایگاه ببینیم.
نکته دیگر همان بحث تکرر استعدادهاست، اینکه تا کجا قرار است خیلی از کسانی که شاید از فصلهای قبل هم الگو گرفتهاند و حالا قرار است همان کارها را نمایش دهند را ببینیم و آیا اصلا برای این ماجرا تصمیمی گرفته شده است یا نه؟ سوالی که باید برای قضاوت درباره آن منتظر قسمتهای بعدی باشیم.
افزایش حضور خانمها
باز هم در همین دو قسمت حضور خانمها اتفاق جالب توجهی است که نشان میدهد تعداد آنها بیشتر شده است.
البته که در فصل اول شرکتکنندگان خانم کم نبودند، اما این شروع برای سری جدید شاید حاکی از آن باشد که
این بار قرار است نمایش استعدادهای بیشتری را توسط
خانمها ببینیم.
افزایش تعامل
بخش مجریهای نمایشی در این برنامه که البته مشابه نمونههای خارجی آن است هم اتفاقی است که در این سری وجود دارد و ایمان قیاسی در پشت صحنه، این قسمت را پیش میبرد. او پیش از شروع فصل ۲ در بخشهایی ازبرنامه با داوران و احسان علیخانی درباره این سری گپ زد و علیخانی در بخشی از آن درباره ویژگیهای این برنامه استعدادیابی در سری جدید گفت: صحنه «عصر جدید» برای شرکتکنندگان حدود ۷۰ متر بزرگتر شده است و معماری لوکیشن در قسمت تماشاگران و دیگر جایگاهها تغییر کرده است.
او همچنین از فرصت طلایی برای داوران هم گفت و افزود: اگر داور رایی بدهد که دلیلی برای آن نداشته باشد و مربی آن شرکتکننده به این رای اعتراض داشته باشد ما این رای داور را به مشورت تماشاگران میگذاریم و نظر تماشاگران درباره رای داور پرسیده میشود. البته تماشاگران درباره رای داور نمیتوانند تاثیرگذار باشند، اما با این شور و مشورت میتواند خودش رای خود را تغییر دهد و برگرداند. خلاصه آنکه تعامل بین داوران و شرکتکنندگان و مجری با آنها اتفاق دیگری است که در این سری انگار تقویت شده است و باید دید که همه این رخدادهای کوچک و بزرگ این بار قرار است چه اتفاقی را در عصر جدید رقم بزند که از رقبای خارجی خود عقب نماند؟