چگونه با چالش‌های مراقبت از والدین سالخورده خود کنار بیاییم؟

بر اساس آمار رسمی، سالمندان ۱۱ درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و در سال ۱۴۱۰ برای اولین بار جمعیت سالمندان از ۱۴ درصد عبور خواهد کرد و ایران رسما کشوری با ماهیت سالمند می‌شود. پاسخ به این سوال که آیا دولت برنامه ای برای نگهداری از این جمعیت سالمندان دارد برای وقت دیگر است. مشاهده پیری، بیماری و کند شدن والدین به خودی خود سخت است و در این اسلاید ها سعی شده به این سوال پاسخ دهد که چگونه  با چالش های مراقبت از والدین سالخورده خود کنار بیاییم؟

3. از نظر ذهنی آماده شویم

تعویض نقش با والدین کار آسانی نیست  و این کاری است که وقتی مسئولیت مراقبت از آنها را بر عهده می گیریم، باید انجام دهیم. کنار آمدن با نوسانات خلقیِ والدین سالخورده و ناخوش، افسردگی، لجبازی و گاهی اوقات ناامیدی و عصبانیتشان، چالش برانگیز است. در ابتدا باید از نظر ذهنی و عاطفی  برای آنچه در پیش داریم خود را آماده کنیم. باید برای آینده برنامه ریزی و برای مراقبت از خودمان هم زمان بگذاریم.

4.استراحت  و برنامه ریزی

هیچ چیز نمی تواند افراد را به طور کامل برای  مراقبت از والدین بیمار یا ناتوان آماده کند. مراقبت از سالمندان می تواند طاقت فرسا باشد. اگر مراقب یکی از عزیزان خود هستیم، باید زمانی را برای استراحت اختصاص دهیم. در نهایت، حتی سرسخت‌ترین افراد هم نیازمند مراقبت‌ و محبت‌ هستند. همانطور که برای مراقبت از عزیزانمان برنامه ریزی می کنیم، باید برای مراقبت از خودمان هم برنامه ریزی کنیم و از نظر مالی، عاطفی و جسمی مرزهای سالمی را تعیین کنیم. همیشه به خاطر داشته باشیم که وقتی سلامت والدین یا همسرمان افت می کند، سلامتی ما هم به خطر می افتد.

5.  مسئولیت را تقسیم کنیم

مسئولیت باید میان همه خواهران و برادران تقسیم شود.اگر والدینمان مبلغی را برای تأمین هزینه‌های مراقبت از خود پس‌انداز نکرده‌اند، خواهران و برادران باید هرکدام بنا به توانشان در مسئولیت‌ها و هزینه‌های مراقبت  سهیم شوند. نباید مسئولیت بر گردن خواهر یا برادر بزرگتر یا تنها دختر یا فرزند بالغی که نزدیک تر زندگی می کند، بیافتد. آنها ما را بزرگ کردند و ما باید سهم خود را انجام دهم. عقب نشینی و انجام سهم  کمتر، باعث رنجش و شکستگی در ساختار خانواده می شود.

6.کمک بگیریم

مراقبت از یک بزرگسال مسن به تنهایی دشوار است. لیستی از افراد مورد اعتماد جمع آوری کنیم تا اگر مجبور به سفر و استراحت هستیم، مراقب عزیز ما باشد. باید یاد بگیریم که چگونه درخواست کمک کنیم. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که باید یاد بگیریم چگونه بگوییم:

« من نمی‌توانم این کار را به تنهایی انجام دهم و اشکالی ندارد»

« عیبی ندارد که بنشینم و غذا بخورم و یک لحظه نفس بکشم.»

« عیبی ندارد که با دوستانمان تماس بگیریم و بگوییم: "من حالم خوب نیست."»

7. آنها را درک کنیم

درک  کنیم که والدینمان هم در حال تغییر هستند و به استقلال عزیزانمان توجه کنید. اگر انجام این کار ایمن است، به آنها فضا بدهیم. به آن ها احترام بگذاریم. به خاطر داشته باشیم که آنها هم در حال پردازش و درک تغییرات بدن خود هستند، به خصوص اگر بیمار باشند. آنها برای پردازش و تمرکز به زمان نیاز دارند.

8.  صحبت کنیم

جلسات مشاوره با روانکاو، نوعی خود مراقبتی محسوب می شود و به ما کمک می کند درک کنیم مسائل، چطور سلامت روانی و فیزیکی ما را  تحت تاثیر قرار می دهند. علائم فیزیکی مثل سر درد، درد قفسه سینه یا معده با میزان استرس ارتباط دارد. جلسات گفتگو درمانی می تواند میزان استرس را کاهش دهد.

داشتن روابط دوستانه  تأثیر مثبتی بر میزان سلامت و شادابی افراد می گذارد. اما در صورت امکان بهتر است با یک فرد بی طرف صحبت کنیم. داشتن یک فضای امن که بتوانیم با صدای بلند در مورد افکارمان صحبت کنیم، بسیار حیاتی است.