به گزارش اکوایران، مرکز پژوهش‌های اتاق ایران، گزارش پایش ملی محیط کسب‌وکار ایران مربوط به تابستان سال جاری را منتشر کرد. شاخص محیط کسب‌وکار با هدف سنجش و بهبود وضعیت محیط‌های کسب‌و‌کار در بخش‌های اقتصادی و استان‌های مختلف محاسبه می‌شود. 

مطابق این گزارش مقدار این شاخص برای کل کشور در تابستان 1402 افزایش یافته که حکایت از بدتر شدن وضعیت محیط کسب‌و‌کار در کشور دارد.

 تابستان 1402؛ بدترین وضعیت شاخص محیط کسب‌و‌کار در پنج سال اخیر

 محیط کسب‌و‌کار به معنای تمام عواملی است که بر عملکرد بنگاه‌های اقتصادی اثر دارند. این عوامل تقریبا از کنترل مدیران بنگاه‌ها خارج بوده و در مناطق مختلف و بخش‌های اقتصادی مختلف متفاوت هستند. بر اساس نظریه عمومی کارآفرینی «شین» هر چه محیط کسب‌وکار شرایط بهتری داشته باشد، بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینی بیشتر و عملکرد اقتصاد آن کشور و خلق ارزش و ثروت در آن جامعه بیشتر خواهد بود.

مجلس شورای اسلامی در سال 1390 اتاق‌ها را موظف به تعریف شاخصی برای ارزیابی این محیط‌ها کرد و اتاق‌های بازرگانی کشور از زمستان سال 1395 اقدام به محاسبه‌ی این شاخص‌ها می‌کنند. این اتاق‌ها 70 شاخص را شامل 28 مولفه پیمایشی و 42 مولفه آماری در واحدهای فعال عضو اتاق‌های بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی ایران، اصناف و تعاون با استفاده از نمونه‌گیری مورد ارزیابی قرار می‌دهند. 

 مولفه‌های پیمایشی با تکمیل پرسشنامه ازسوی فعالین اقتصادی به دست می‌آیند و شامل مواردی همچون دشواری تامین مالی از بانک‌ها، غیرقابل پیش‌بینی بودن و تغییرات قیمت مواد اولیه و محصولات و بی‌ثباتی سیاست‌ها، قوانین و مقررات و رویه‌های اجرایی ناظر بر کسب‌وکار هستند. این مولفه‌ها در محاسبه‌ی شاخص کل محیط کسب‌وکار 80 درصد وزن دارند.

مولفه‌های آماری نیز از منابع آماری رسمی کشور به دست می‌آیند و شامل شاخص‌هایی مثل محیط جغرافیایی، محیط علمی و آموزشی، محیط کلان، و محیط قانونی هستند که هر یک به موارد کوچک‌تری با شاخص‌های قابل اندازه‌گیری تقسیم می‌شوند. این مولفه‌ها در محاسبه‌ شاخص کل 20 درصد وزن دارند.