موجودات فرازمینی به چه زبانی صحبت میکنند؟
به نظر میرسد که موجودات بیگانه، احتمالا راههای ارتباطی منحصر به فرد خود را تکامل دادهاند؛ اما این سوال مطرح است که اگر بشر موفق به برقراری تماس با آنها شود، چطور باید با آنها ارتباط برقرار کند؟
الن استوفان، دانشمند ارشد ناسا در سال ۲۰۱۵ و هنگامی که پیشبینی میکرد که ما ممکن است تا ده سال آینده با حیات بیگانه ارتباط برقرار کنیم، در این رابطه گفت:« ما میدانیم که به دنبال چه باشیم و به چه چیزهایی نگاه کنیم.»
امروز و در شرایطی که تنها دو سال دیگر تا پایان دورهای که استوفان پیشبینی کرده باقی مانده، محققان بر این باورند که ممکن است به شکلی وسوسهانگیز، در آستانه یافتن شواهدی در راستای وجود حیات فرازمینی در سیارات دور باشند. ولی در شرایطی که هنوز هیچ مدرک قطعیای در این راستا وجود ندارد، تعدادی از دانشمندان معتقدند که ما باید برای چنین روزی آماده شویم.
اگر ما حیات را در یک سیاره دیگر کشف کنیم، چه خواهد شد؟ اگر معلوم شود که این موجودات فرازمینی هوشمند هستند، ما چطور میتوانیم با همسایگان کیهانی خود ارتباط برقرار کنیم؟ حالا دانشمندان مشغول بررسی این مبحث هستند که زبان موجودات فرازمینی چطور میتواند باشد و آیا ما میتوانیم امیدوار باشیم که بتوانیم این موجودات را درک کنیم یا خیر؟
تجربه رمزگشایی از زبانهای غیرممکن
انسانها تاریخچه دیرینهای در پل زدن با موانع زبانهای به ظاهر غیرممکن دارند. محققانی که خطوط و زبانهای باستانی را رمزگشایی میکنند، از عادتهای مشترک بشر بهعنوان نقطه مرجع بهره میبرند. مثلا روشی که میتواند ما را به نکات مهمی در نوشتار برساند، به محققان کمک کرد تا بتوانند از سنگ نبشته "روزتا استون" که مربوط به ۱۹۶ سال قبل از میلاد مسیح است پرده بردارند. این سنگنبشه بهعنوان سرنخی برای خواندن هیروگلیفهای مصر باستان به شمار میرود.
زبان فرازمینیها چگونه ممکن است باشد؟
در سال ۲۰۲۲، رابرتز با اهدف بررسی نحوه ارتباط احتمالی انسانها با موجودات خارجی هوشمند و بررسی اینکه چقدر زبان و هوش بیگانه با زبان ما متفاوت خواهد بود، در تاسیس موسسه زبان خارجی کمبریج (CIEL)، کمکهای زیادی انجام داد.
او در این رابطه گفته:« نظر شخصی من این است که هسته اصلی زبان موجودات فضایی باید کاملا شبیه زبان ما باشد. بدین معنا که ماهیت ریاضی رسمی آن شبیه زبان انسانهاست؛ اما در عین حال لزوما چیزی شبیه به گفتار نخواهد بود.»
رابرتز به این نکته اشاره کرد که حتی زبان انسانها، چیزی بیش از گفتار را شامل میشود؛ چرا که ما از طرق مختلفی مثل نوشتن، حرکات بدن، طبل زدن، سوت زدن و شیوههای دیگر نیز ارتباط برقرار میکنیم.
او در این رابطه ادامه داد:« آنچه در مورد زبان انسانها جلب توجه میکند این است که زبان، هر فرمی که داشته باشد، به شکل اساسی همان ویژگیها را داراست. جالب است بپرسیم که گرچه ما ایده خوبی درباره فرمول گرامرهای انسانی داریم، اما گرامر در زبانهای بیگانه چطور خواهد بود؟»
طبق گفته رابرتز، ایده اصلی این است که این اطلاعات علمی پایهای، به شیوه خاصی رمزگذاری شوند تا هر موجود فرازمینی که آنها را دریافت کرد، بتواند آنها را رمزگشایی کرده و متوجه شود که ما از دانش علمی کافی برخوردار هستیم.
بنابراین اگر موجودات فضایی هوشمند پیغامهایی را برای ما ارسال کنند، آیا این پیغامها نیز به همین ترتیب خواهد بود؟ و آیا ما قادر خواهیم بود تا آنها را به شکل یک سیگنال واقعی تشخیص دهیم؟
رابرتز در بخش پایانی صحبتهایش گفت:« احساس اصلی من این است که ما میتوانیم به روشهای خاصی با هم ارتباط برقرار کنیم؛ به این دلیل که درست مثل زمانی که ما سیگنالی را ارسال میکنیم، آنها هم میخواهند تا برای ما سیگنالهایی را بفرستند که قابل تشخیص باشد.»
ولی آیا ما قادر به رمزگشایی زبان موجودات فرازمینی خواهیم بود؟ آیا میتوانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم؟ پاسخ این سوالها را تا زمانی که این تماس برقرار نشود، نخواهیم گرفت.
منبع: خبرآنلاین
منبع: faradeed-159897