تکنولوژیهای باستانی که جلوتر از زمان خود بودند؛ از لرزهنگار چینی تا باطری بغداد
فرادید| ما مایلیم نوآوری تکنولوژیکی را به عنوان یک فرآیند تدریجی، ثابت و نسبتا خطی در نظر بگیریم. با این حال، لزوماً اینطور نیست. کاوشهای باستانشناسی در سراسر جهان نشان میدهند که هر چند وقت یکبار، تمدنهای باستانی اختراعاتی داشتند که دههها، اگر نگوییم قرنها، جلوتر از زمان خود بودند.
به گزارش فرادید، حتی گاهی اوقات گفته میشود این اختراعات با علم مدرن رقابت کرده یا برتر از آن بودهاند. البته این تصور نیز اشتباه است. بسیاری از ابرفنآوریهای باستانی از بتن رومی گرفته تا فولاد دمشقی، زمانی از یاد رفته بودند، اما دوباره توسط محققان امروزی بازسازی شدهاند. معمولاً هر گونه مشکل در بازآفرینی آنها به جای ناتوانی در درک خود اختراع، ناشی از فقدان دستورالعمل اصلی است.
تصور اشتباه دیگر این است که تمدنهای باستانی به طور تصادفی به این فناوریها دست یافتند یا اینکه توسط نابغههایی طراحی شدند که نماینده عصر و زمان خود نبودند. اگرچه بسیاری از مخترعانی که در این مقاله ذکر میکنیم نابغه محسوب میشدند، نمیتوان و نباید آنها را از محیط اطرافشان جدا کرد. کار آنها نابهنگام نبوده، بلکه گواهی بوده بر نبوغ و پتانسیل علمی تمدنهای مربوطه.
آتش یونانی: شعلههایی که خاموش نمیشوند
بقایای مکانیسم آنتیکیترا در موزه ملی باستانشناسی آتن
مکانیسم آنتیکیترا در سواحل آنتیکیترا، یک جزیره کوچک یونانی بین کیترا و کرت، در سال ۱۹۰۱ کشف شد، زمانی که غواصانِ در جستجوی اسفنجهای دریایی به طور تصادفی به انباشتی از لاشههای غرقشده از دوران باستان کلاسیک برخورد کردند. این اختراع ناقص و در وضعیتی نامناسب بود، اما به نظر میرسید متشکل از حدود ۳۷ چرخدنده برنزی باشد که درون یک جعبه چوبی ذخیره شدهاند.
محققان در آغاز حدس زدند مکانیسم آنتیکیترا که بیش از ۲۲۰۰ سال قدمت دارد، به عنوان یک کامپیوتر باستانی کاربرد داشته است. این فرضیه بسیار غیرمحتمل انگاشته میشد، اما با مطالعات دقیقتر در دهه ۱۹۷۰ دوباره تأیید شد. اکنون محققان معتقدند این مکانیسم یک جهاننما بوده است: مدلی از منظومه شمسی که زمان آسمانی را محاسبه و ردیابی میکند.
سیتیاسکن، پیچیدگی گیجکننده این اختراع را نشان میدهد. محققانی که سال ۲۰۲۱ تلاش کردند مکانیسم آنتیکیترا را تکرار کنند، از آن به عنوان آفرینش یک نابغه، ترکیب چرخههای نجوم بابلی، ریاضیات آکادمی افلاطون و نظریههای نجومی یونان باستان یاد کردهاند. این وسیله میتواند طول دایرهالبروج ماه و خورشید، نمودهای ماه، مراحل سینودیک سیارات، روزهای حذفشده از تقویم ماتونیک و چرخه المپیاد را محاسبه کند.
فولاد دمشقی: شمشیرهایی که کند نمیشوند
ماکتی از هوفنگ دیدونگ یی
هوفنگ دیدونگ یی که تقریبا ۲۰۰۰ سال پیش ساخته شد، نخستین لرزهنگار جهان است. خاستگاه آن چین است، کشوری که از زمانی که ساکنانش به یاد دارند، با زلزله دست و پنجه نرم کرده است. خالق آن ژانگ هِنگ، ستارهشناس، نقشهکش، ریاضیدان، شاعر، نقاش و مخترع برجستهای بود که از سال ۷۸ تا ۱۳۹ پس از میلاد، زمان سلسله هان میزیست.
طراحی هوفنگ دیدونگ یی به یک اندازه زیبا و کاربردی است. مکانیسم آن شامل یک گلدان مسی بزرگ و تزئینشده میشود. این گلدان دارای هشت برجستگی لولهای بوده و شکلی شبیه سر اژدها داشته است. زیر سر هر اژدها یک وزغ مسی با دهانی بزرگ و باز قرار داشته است.
یک مطالعه در سال ۲۰۰۹ از تایوان درباره این اختراع توضیح میدهد: «لرزهنگار ژانگ به عنوان یک اختراع برجسته مورد احترام است چون نه تنها میتواند وقوع زلزله بلکه جهت منشأ آن را هم نشان دهد.» در منابع اولیه در مورد نحوه عملکرد واقعی لرزهنگار چیزی گفته نشده، اما محققان معتقدند ارتعاشات سبب چرخش آونگ درون گلدان شده و باعث میشود یک توپ کوچک از سر اژدها رها شده و به داخل دهان وزغ مربوطهاش بیفتد که جهت حرکت را نشان میدهد.
بتن رومی: سیمانی که ترک نمیخورد
اشیائی که در کنار هم به عنوان «باطری بغداد» شناخته میشوند؛ دستگاهی باستانی که تصور میشود توانایی تولید برق داشته
باستانشناسان از اصطلاح «باتری بغداد» برای اشاره به گلدان سرامیکی، لوله مسی و میله آهنی استفاده میکنند، سه شئای که در عراق نزدیک محلی که زمانی پایتخت امپراتوری اشکانی و ساسانی بعدی بود، پیدا شد. آنها معتقدند این سه شیء متمایز زمانی برای سرهم کردن یک دستگاه واحد با هم جفت و جور میشدند. هدف از این اختراع این دستگاه که به نظر میرسد توانایی تولید برق داشته، همچنان نامشخص است.
ویلهلم کونیگ، مدیر دپارتمان آثار باستانی عراق، همان سازمانی که کارمندانش برای نخستین بار باتری را پیدا کردند، این نظریه را مطرح کرد که از آن به عنوان یک سلول گالوانیکی برای آبکاری اجسام استفاده میشده است. این نظریه، اگرچه پس از انتشار اولیه به طور گسترده پذیرفته شد، درست نیست چون تا به حال هیچ جسم آبکاریشدهای از همان دوره زمانی و منطقهای کشف نشده است.
سال ۱۹۹۳، پل کیسر از دانشگاه آلبرتا در ادمونتون، فرضیه متفاوت و قابلقبولتری را مطرح کرد. استدلال او این بود که این باتری به عنوان یک سلول گالوانیکی عمل نمیکند، بلکه یک مسکن موضعی است که میتواند درد را از طریق انتقال بار الکتریکی تسکین دهد. در انجام این کار، میشد ماهی برقی را جایگزین کرد که در جوامع یونانی-رومی گاهی برای درمان سردرد، نقرس و سایر بیماریها از آن استفاده میشد.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-159464