محله‌ای که با سوت قطار جان گرفت
صدای یخ‌فروش‌های قدیمی که با قاطر و الاغ در خیابان «یخچال» (زمان‌زاده سابق) یخ بار می‌کردند و با شعر و ترانه آهنگین می‌خواندند: «یخ بلوری دارم» هنوز هم در خاطر کوچه‌پسکوچه‌های محله «راه‌آهن» ماندگار است.
بیشتر اهالی این محله را کشاورزان تشکیل دادند. روز با صدای هی هی شتربانان آغاز می‌شد که بار میوه و سبزی و سایر خوراکی‌ها راداشتند و از مسیر پل جوادیه و خیابان شوش به سمت میدان قیام و جایگاه ویژه شترداران در کوچه شهید دیانی امروزی می‌رفتند. هنوز هم لذت دویدن در میان درختان توت و زمین‌های کشاورزی روز‌های بهار و تابستان و طعم خوش عدسی‌ها و آش شله قلمکار در سرمای زمستان‌های سخت و طولانی برای بچه‌های محله راه‌آهن که در گذر روزگار مویی سپید کرده‌اند، ماندگارترین خاطره است و برای بسیاری از آن‌ها بزرگ‌ترین افتخار هم‌باشگاهی بودن با مرحوم «غلامرضا تختی» است.
«ولی بهروج» از دیگر اهالی قدیمی محله که بیش از ۴۰ سال ساکن محله راه‌آهن است با تعریف از حال و هوای گرم اهالی از نقش ریش‌سفیدی حاج محسن علیجانی در روز‌های اول انقلاب اسلامی تعریف می‌کند: «آن روز‌ها حاج آقا در مسجد صاحب‌الزمان (عج) صندلی گذاشته بود و به مشکلات اهالی از جمله اختلافات خانوادگی و مسائل حقوقی اهالی رسیدگی می‌کرد و مدتی هم امام جماعت مسجد بود. به‌طورکلی با ریش‌سفیدی حاج محسن گره بسیاری از مشکلات محله باز می‌شد که هنوزهم این روند ادامه دارد.»
محله تاریخی و پیروزی متفقین
محله راه‌آهن به دلیل قرار گرفتن ایستگاه راه‌آهن و حمل‌ونقل متفقین در جنگ جهانی دوم نقش مؤثری را در پیروزی این گروه داشت. «علی‌اصغر فراهانی» دبیر شورایاری محله با بیان این مطلب می‌گوید: «یکی از مهم‌ترین دروازه‌های ریلی کشور در محله راه‌آهن واقع شده است که در دوران جنگ جهانی دوم خدمات زیادی از نظر حمل‌ونقل و توزیع مهمات برای نیرو‌های متفقین داشت و آن‌ها هم از همین طریق به پیروزی رسیدند. هر چند این روز‌ها محدوده راه‌آهن در گذر زمان و وجود مهمانخانه‌ها و رستوران‌ها احتیاج به ساماندهی بیشتری در زمینه حفظ هویت محله و بافت تاریخی دارد.»
محله‌ای جدید در خندق ناصری
شاید باورتان نشود تا اوایل دهه نخست ۱۳۰۰ هیچ خبری از محله‌ای به نام راه‌آهن نبود و این محله به‌طور کلی بعد از افتتاح ایستگاه راه‌آهن در آبان ماه سال ۱۳۱۴ به‌طور رسمی شکل گرفت. «نصرالله حدادی» تهران‌شناس با بیان این موضوع می‌گوید: «حدود سال ۱۳۰۰ محله نازی‌آباد به دلیل وجود گاوداری‌ها و کشتارگاه دام‌ها به کشتارگاه معروف بود. بین سال‌های ۱۳۰۶ و ۱۳۰۹ در انتهای این خیابان و محله‌های پایین دست خیابان شوش، منتهی‌الیه خندق دوره ناصری پوشیده شد و محله شوش شکل گرفت. این خیابان انتهای محله‌های اصیل منیریه و امیریه به‌عنوان بارانداز شکل گرفت و به دلیل رفت‌وآمد محمدرضا پهلوی در این محدوده نخستین پمپ بنزین تهران در خیابان، ولی عصر (عج) تقاطع مولوی راه‌اندازی شد.»
بنا به تعریف حدادی در آبان‌ماه ۱۳۱۴ دوره نخست وزیری مخبرالسلطنه هدایت ایستگاه راه‌آهن در تهران، افتتاح و امکانات دولتی کارمندان مثل باشگاه راه‌آهن در این محدوده راه‌اندازی شد. اداره اصلی قند و شکر هم تا حدود ۳۰ سال پیش در این محدوده بود.
منبع: همشهری آنلاین
منبع: fararu-677762