حجت الاسلام «مجید انصاری» سرلیست دو فهرست انتخاباتی اصلاح‌طلبان در تهران است، کاندیدایی که در صورت رأی‌آوری، رهبر جریان اصلاحات در مجلس یازدهم خواهد شد. او می‌گوید «اصلاح‌طلبان مطمئناً در مجلس آینده اقلیت خواهند بود و در خوش بینانه‌ترین حالت، ممکن است به لحاظ تعداد، یک فراکسیون قوی تشکیل دهند»
تاکید جدی انصاری بر این است که فراکسیون منتسب به جریان اصلاحات باید با نام «فراکسیون اصلاح‌طلبان» تشکیل شود و هویت اعضای این فراکسیون کاملاً اصلاح‌طلبانه باشد؛ او می‌گوید «اصلاح‌طلبان مجلس آینده میثاق‌نامه اصلاح‌طلبی امضا خواهند کرد»
نگاه انصاری به فراکسیون اقلیت، نگاه عددی نیست. او همانند محمدرضا عارف که چندی پیش می‌گفت: «اقلیت مؤثر در مجلس بهتر از اکثریت غیرهمراه است» اعتقاد دارد: «همیشه فراکسیون اقلیت به لحاظ تعداد، در اقلیت نیست بلکه می‌تواند با استدلال و همراه کردن دیگر نمایندگان به فراکسیون اکثریت تبدیل شود»
او انتقادی هم به فراکسیون امید دارد و می‌گوید «فراکسیون امید علیرغم زحمت‌هایی که کشیده است می‌توانست هماهنگ‌تر و قوی‌تر عمل کند». انصاری فراکسیون اصلاح‌طلبان را متفاوت از فراکسیون امید تعریف می‌کند و تاکید دارد «فراکسیون اصلاح‌طلبان هماهنگ‌تر از فراکسیون امید با عقبه جریانی خود خواهد بود.»
انصاری به واسطه تصدی‌اش در معاونت پارلمانی دولت یازدهم به عنوان یک چهره سیاسی طرفدار دولت روحانی شناخته می‌شود اما در عین حال می‌گوید: «فراکسیون اصلاح‌طلبان در مجلس یازدهم مبتنی بر دوری یا نزدیکی به دولت نیست»
او در دوران معاونت پارلمانی دولت روحانی در مجلس نهم تعدد سوالات و اعلام وصول استیضاح وزرا را نوعی مچ‌گیری سیاسی و سنگ‌اندازی پیش پای دولت می‌دانست اما در این مصاحبه می‌گوید: «نظارت بر دولت به معنای ایجاد مزاحمت نیست اما در برخی مواقع سوال نمایندگان از وزرا سوال واقعی نیست»، تاکید او بر این است که «ابزار نظارتی مجلس نباید تبدیل به ابزاری برای باج‌خواهی شود چراکه این مسأله نوعی فساد درونی و ذاتی ایجاد می‌کند»
بر خلاف غالب اصلاح‌طلبان که مدعی‌اند دلیل از رأس امور افتادن، کم اثری و ضعف مجلس منشأ بیرونی دارد و شوراهای عالی عامل این اتفاق هستند، انصاری معتقد است: «بخش عمده کم اثری مجلس منشأ درون پارلمانی دارد و اگر مجلس به موقع، قوی و کارشناسانه ورود کند خود به خود دخالت سایر شوراها کمرنگ می‌شود»
متن کامل مصاحبه به شرح زیر است:
چندین لیست از سوی جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا برای انتخابات مجلس یازدهم معرفی شده‌اند. پیش‌بینی شما از ترکیب سیاسی مجلس یازدهم چیست؟ اگر فرض شما بر این است که در مجلس آینده جریان اصلاح‌طلب در اقلیت خواهد بود، آیا از الان برنامه‌ای طراحی کرده‌اید که یک اقلیت مؤثر در مجلس یازدهم باشید؟
در ابتدا سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به ویژه میلاد فرخنده حضرت زهرا (س) را تبریک عرض می‌کنم. لازم می‌دانم به روح امام (ره) و شهدای انقلاب به ویژه سردار شهید سلیمانی درود بفرستم.
تا جایی که بنده اطلاع دارم دو لیست عمده در جبهه اصلاحات وجود دارد؛ لیست کارگزاران سازندگی تحت عنوان «یاران هاشمی» و لیست احزاب اصلاح‌طلب تحت عنوان «ائتلاف برای ایران». حزب ندای ایرانیان هم تا الان لیست مستقلی نداده است. صحبت بود که چنین لیستی ارائه شود اما تا امروز ارائه نشده است. تا الان دو لیست از سوی اصلاح‌طلبان ارائه شده که موارد اختلاف این دو لیست حدود ۸-۷ مورد است که عمده آن افراد مشترکی هستند، اما در جبهه اصولگرایان لیست‌های متعددی ارائه شده است.
اصلاح‌طلبان مطمئناً در مجلس آینده دارای اقلیت خواهند بود و در خوشبینانه‌ترین حالت، ممکن است به لحاظ تعداد، یک فراکسیون قوی تشکیل دهندپیش‌بینی بنده از ترکیب مجلس آینده مبتنی بر صحنه‌آرایی انتخابات با توجه به لیست نهایی تائید صلاحیت‌ها است. نتیجه انتخابات بعد از رأی‌گیری مشخص می‌شود. متأسفانه در بسیاری از حوزه‌های انتخابیه، رقابت جدی بین اصولگرایان و اصلاح‌طلبان وجود ندارد. در برخی از حوزه‌ها به هیچ عنوان فرد اصلاح‌طلبی، نامزد نشده است. وضعیت اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در مورد معرفی افراد شاخص متفاوت است.
در جبهه اصولگرایان همه نیروهای اصلی و شاخص تائید صلاحیت و وارد رقابت‌های انتخاباتی شده‌اند اما در جبهه اصلاح‌طلبان به دلیل برخوردهای حذفی سال‌های قبل، تعداد زیادی از نامزدها اساساً به میدان نیامده و ثبت‌نام نکرده‌اند. در ابتدا صحبت بود که افراد بیشتری ثبت‌نام کنند که ثبت‌نام نکردند. برخی از افراد نیز که ثبت‌نام کردند، رد صلاحیت شدند مانند آقای دکتر مطهری، صادقی و رحیمی یا برخی از استانداران پیشین. اما به هرحال در تهران، اصلاح‌طلبان توانستند لیستی را تنظیم کنند.
همه افراد شاخص و اصلی اصولگرایان اعم از پایداری‌ها و ائتلاف در رقابت انتخاباتی حضور دارند. باید دید در میدان عمل در روزهای آینده صحنه انتخابات به چه سمت و سویی می‌رود. اصلاح‌طلبان مطمئناً در مجلس آینده دارای اقلیت خواهند بود و در خوشبینانه‌ترین حالت، ممکن است به لحاظ تعداد، یک فراکسیون قوی تشکیل دهند.
مردم باید احساس کنند جمعی که به عنوان اصولگرایان یا اصلاح‌طلبان به مجلس رفته‌اند در حال تلاش برای حل مشکلات کشور هستند و منازعات بر سر بحث کارشناسی و پیدا کردن راهکارهای بهتر است. به هر میزان فراکسیون اصلاح‌طلبان برای اصلاح امور کشور طرح داشته باشد می‌تواند پیشتاز باشد.
با توجه به اینکه به ریاست آقای ناطق نوری در مجلس پنجم اشاره کردید، آیا به نظر شما رئیس مجلس در اثرگذاری یک فراکسیون، ولو اقلیت، در مجلس می‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد؟
رئیس مجلس اداره جلسات مجلس و هیئت رئیسه را بر عهده دارد لذا اگر نگاه تعاملی و عادلانه به حق قانونی آحاد نمایندگان و تشکل‌ها داشته باشد و در جایگاه ریاست وابستگی فراکسیونی و سیاسی خود را دخالت ندهد فضای مجلس فضای آرام‌تری خواهد بود و نمایندگان می‌توانند از حق مساوی و یکسانی برخوردار باشند، این نگاه به کارآمدی مجلس و اعتماد فراکسیون‌ها به ریاست مجلس کمک می‌کند. طبق سوگندنامه، هیئت رئیسه مجلس باید بی‌طرف باشد.
در مجلس دهم هم آقای لاریجانی در بسیاری از موارد و نظرات همراه با فراکسیون امید بود، دیدگاه شما در مورد مدیریت لاریجانی چه بود؟
آقای لاریجانی همراهی مناسبی را با همه فراکسیون‌های مجلس داشت و از این بابت مشکلات درون ساختاری فراکسیون‌ها موجب شد که نتوانند آنگونه که باید اثرگذار باشند.
فراکسیون امید خدمات بزرگی داشته اما از یک سو نتوانسته است فعالیت‌هایش را تبلیغ کند و از سوی دیگر به دلیل عدم ارتباط با عقبه اصلاح‌طلب، نتوانستند آنها را توجیه کنند. تبلیغات منفی علیه این فراکسیون نیز به گونه‌ای بود که القا کردند مجلس دهم دست اصلاح‌طلبان بوده است.
در رأس فراکسیون امید آقای عارف بود که خودش ریاست مهمترین شورای اصلاح‌طلبی یعنی «شورای عالی اصلاح‌طلبان» را برعهده داشت. نظر شما درباره ترکیب داخلی فراکسیون امید چیست؟
با توجه به اینکه به این بحث خیلی پرداخته ایم بهتر است از این بحث عبور کنیم. تحلیل وضعیت دقیق فراکسیون امید باید از زبان خود آقای دکتر عارف و دیگران باشد. آقای دکتر عارف ارتباطات خوبی داشتند. منظور من هویت فراکسیون در ارتباط کارشناسی با افراد بود. فراکسیون اگر در هر مسئله‌ای فعال است باید در آن مسئله با عقبه کارشناسی و رسانه‌ای اصلاح‌طلب هماهنگ باشد. اگر فراکسیون مرتب گزارش‌دهی کند و خبرنگاران بتوانند خدمات فراکسیون را اطلاع‌رسانی کنند، اقدامات فراکسیون بهتر دیده می‌شود.
برنامه شما در مجلس یازدهم برای نظارت بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی چیست؟
قانون اساسی ابزارهای مهمی را در اختیار مجلس برای اعمال نظارت قرار داده است. این ابزارها در شأن در رأس امور بودن مجلس است، مشروط به اینکه از این ابزار درست و به موقع استفاده شود.
نظارت مجلس فقط بر دستگاه‌های اجرایی نیست. گام اول در اعمال نظارت این است که مجلس در وضع قوانین بخصوص برنامه‌های توسعه و لوایح بودجه از کلی گویی و ابهام گویی پرهیز کرده و قوانین قابل ارزیابی با شاخص‌های علمی مصوب کنند. نظارت بسیار آسان خواهد شد.
به عنوان مثال در برنامه‌ها به جای بیان رفع فقر و محرومیت و توسعه مناطق کمتر توسعه یافته، شاخص‌های ملموس را بیان کند که به عنوان مثال خط فقر را کجا دیده و کاهش فقر را تا چه میزان برنامه ریزی می‌کند. به هر میزان برنامه‌ها بر اساس شاخص‌های قابل اندازه گیری باشد، نظارت‌ها کارآمدتر خواهد بود در غیر این صورت هرکسی می‌تواند ادعا کند که به طور نسبی موفق بوده است. بنابراین وضع اهداف کمی و کیفی در برنامه‌ها باید روشن و واقع گرایانه باشد.
ساماندهی سوالات از وزرای دولت در درون فراکسیون به سمت موضوعات اساسی که تحول‌ساز باشد در برنامه ما قرار داردمصوبات مجلس باید متناسب با منابع بودجه‌ای باشد. به عنوان مثال وقتی که مجلس می‌داند ۲۰ تا ۳۰ درصد منابع بودجه قابل تحقق نیست اولاً نباید این منابع را مصوب کند. ثانیاً نباید برای آن هزینه‌ای در نظر بگیرد. اینکه اعداد و ارقام خیالی و صوری در بودجه بگذاریم برای اینکه بگوییم حجم بودجه خوب است، خدمت به مردم نیست. اگر تحقق بودجه قابل پیش‌بینی نیست باید اهداف آن را دو مرحله‌ای در نظر گرفت. برای درآمدهای قطعی اهداف قطعی با اولویت در نظر گرفته شود و برای درآمدهای مشکوک الوصول نیز اهدافی را در نظر بگیریم که در صورت تحقق درآمد محقق شود.
گام دوم این است که مجلس باید از ابزار و آئین نامه خود که دستگاه‌ها را ملزم به ارائه سالیانه گزارش از میزان تحقق برنامه‌ها می‌کند، استفاده کند. کمتر دیده شده است که مجلس از این ابزار استفاده کند. این امر موجب خواهد شد که نظارت حین عمل محقق شود. نظارت پیشین، وضع قوانین و تعیین شاخص‌های کمی است. نظارت حین عمل، دریافت گزارش‌های سالانه در مورد میزان تحقق شاخص‌ها و اهداف است تا اگر انحرافی در اجرای قوانین وجود دارد اصلاح شود. نظارت پایانی نیز ارزیابی کلی است.
اگر کمیسیون اصل نود به خوبی از این ابزار استفاده کند و خروجی کارش را در اختیار نمایندگان قرار دهد و محورهای مهم ایرادات کار دستگاه‌ها را مشخص کند گام مهمی برداشته است. به عنوان مثال در موضوع هدف قرار گرفتن هواپیمای اوکراینی، فراکسیون اصل ۹۰ می‌توانست ورود کند. گفته شده است که خطا و اشتباهی رخ داده، البته من پیش داوری ندارم. این موضوع باید مورد بررسی قرار گیرد. البته تأخیر صورت گرفته در اطلاع‌رسانی به مردم، فاجعه‌آمیز بود. نحوه اطلاع رسانی اعتماد عمومی را به شدت مخدوش کرد. این موضوع جای تحقیق و تفحص دارد. آیا ناهماهنگی تا این حد بالاست که مجموعه دستگاه‌های امنیتی، هواپیمایی و نظامی با هم هماهنگ نیستند که نتوانسته‌اند به مردم اطلاعات دقیق ارائه دهند یا اطلاعات وجود داشته است و قصد لاپوشانی داشته‌اند. این موضوع از موضوعاتی است که جا دارد در قالب تحقیق و تفحص بررسی شود.
در دوره‌ای که بنده معاون پارلمانی مجلس بودم، مشاهده می‌کردم که نمایندگان از ابزارهای نظارتی برای اعمال فشار جهت حل مسئله‌ای برای حوزه انتخابیه‌شان استفاده می‌کنندفرآیند بررسی صلاحیت نامزدهای انتخابات توسط شورای نگهبان در هر دوره از انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، یکی از آسیب‌های انتخابات بوده و در هر انتخابات حق افرادی تضییع شده است. یک بار برای همیشه باید مجلس با شجاعت و بدون نگاه حزبی و جناحی وارد بررسی پشت صحنه نحوه رسیدگی به صلاحیت نامزدها شود و حرف و حدیث‌ها را مورد بررسی قرار دهد.
رسوایی بزرگی در این زمینه اخیراً آشکار شد، افرادی با ارتباطاتی سعی می‌کردند از نامزدها پول گرفته و در قبال آن تأیید صلاحیت نامزدها را از شورای نگهبان بگیرند. البته شورای محترم نگهبان اعلام کرده است که این افراد شیاد بوده‌اند و ۱۲ نفر دستگیر شده‌اند، سوال اصلی اینجاست که آیا موضوع به همین سادگی است، پیش از نیز چنین تخلفاتی وجود داشته است؟ کجای سیستم بررسی صلاحیت‌ها ایراد دارد که چنین تخلفاتی رخ می‌دهد؟
باید در این موضوع تحقیق و تفحص دقیقی انجام شود. باید مشخص شود کجای کار وزارت کشور و شورای نگهبان ایراد دارد که افرادی می‌توانند در بررسی صلاحیت‌ها چنین فسادی را انجام دهند. یا از سوی دیگر باید تحقیق و تفحص دقیقی در موضوع بودجه کشور انجام داد و مشکل مزمن عدم تناسب درآمدها، هزینه‌ها، بی‌عدالتی در تخصیص منابع منطقه‌ای، بخشی و دستگاهی را مورد بررسی قرار داد که این امر می‌تواند به اصلاح ساختار بودجه بیانجامد. تحقیق و تفحص‌ها باید با دیدِ کلان و با هدف اصلاح‌گری در ساختارها و روش‌ها انجام شود.
مقام معظم رهبری در حکم جدیدی به اعضای مجمع تشخیص فرموده اند سیاست‌های کلی نظام را که در گذشته ابلاغ شده است مورد بازنگری قرار دهید که آیا این سیاست‌ها کارآیی لازم را داشته اند. ممکن است ذات سیاست مشکلی داشته باشد که باید اصلاح شود.
مسئله اتفاقات آبان ماه ۹۸ موضوع مهمی بود که مجلس آینده باید در مورد آن تحقیق و تفحص کند. امکان پیشگیری و جلوگیری از این حادثه وجود داشت. عده‌ای از مردم به خیابان آمدند و به یک مسئله در مورد حقوق شهروندی‌شان اعتراض داشتند. چرا این موضوع به درگیری انجامید و عده زیادی کشته و مجروح شدند؟ به گونه‌ای که بسیاری از این افراد شهید تلقی شدند و دیه آنها از بیت المال پرداخت شد. پرداخت دیه از بیت المال یعنی کشته شدن این افراد خطای حکومت و مدیران دولتی، نهادهای نظامی و امنیتی بوده است. این موضوعات مهم است، چون در حوزه جان مردم و اعتبار کشور است.
آیا فراکسیون اصلاح‌طلبان مجلس یازدهم از ابزار نظارتی استیضاح استفاده خواهد کرد؟
استیضاح وزرا به عنوان یک ابزار نظارتی نباید وسیله‌ای برای گروکشی باشد. معنا ندارد که نمایندگان استیضاحی را طرح کنند و بعد از طی شدن مراحل آئین نامه‌ای، یکی‌یکی امضاهایشان را پس بگیرند. وقتی نماینده‌ای امضایش را از استیضاح پس می‌گیرد، یعنی پیش از امضا مطالعه کافی انجام نداده است، وگرنه پس گرفتن امضا معنایی ندارد.
بارها دیده‌ایم برخی از نمایندگان به خاطر موضوعات مقطعی و عصبانیت، استیضاح وزیری را کلید می‌زنند. بعد از مدتی از طریق معاونین پارلمانی تلاش برای پس گرفتن امضاها آغاز می‌شود. وزارتخانه دچار چالش می‌شود و به جای کارکردن، دو یا سه ماه همه توان دستگاه برای پس گرفتن امضاها مصروف می‌شود و بعد هم استیضاح ابتر می‌ماند. علاوه بر این گاهی استیضاح وسط کار با توصیه یک نهاد خارج از مجلس متوقف می‌شود که زیبنده مجلس نیست.
استیضاح باید زمانی صورت گیرد که در بحث‌ها و بررسی‌ها مشخص شود مسئله مهمی کتمان شده یا مغفول مانده است و باید در افکار عمومی روشنگری انجام شود. استیضاح به معنای مچ گیری نیست.
شما از عملکرد مجلس دهم در زمینه استفاده از ابزارهای نظارتی انتقاد دارید؟
در دوره‌ای که بنده معاون پارلمانی مجلس بودم، مشاهده می‌کردم که نمایندگان از ابزارهای نظارتی برای اعمال فشار جهت حل مسئله‌ای برای حوزه انتخابیه‌شان استفاده می‌کنند.
شما استفاده از ابزار نظارتی در مورد دولت را نوعی مزاحمت تلقی می‌کنید؟
مزاحمت برای دولت نیست، بلکه در برخی مواقع سوال نمایندگان از وزرا، سوال واقعی نیست. به عنوان مثال در برخی موارد نماینده امکاناتی برای حوزه انتخابیه‌اش می‌خواهد که در توان وزیر نیست و قبول نمی‌کند. فرد نماینده سوالی را در موضوع دیگری طرح می‌کند، برخی نمایندگان سوال نوشته و آماده دارند یا تهدید به استیضاح و تحقیق و تفحص می‌کنند. بعد از این اقدام، رایزنی‌ها و گفتگوها شروع می‌شود، واسطه‌ها مشغول کار می‌شوند، مدیران کل وزارتخانه، مدیران استانی خواهش و التماس می‌کنند و در نهایت خواسته نماینده را در حوزه انتخابیه محقق می‌کنند و سوال یا استیضاح پس گرفته می‌شود، این کار نوعی باج خواهی است.
گرفتن امکانات برای حوزه انتخابیه قانون دارد. باید در قالب قانون بودجه یا با تصویب شورای برنامه ریزی استان انجام شود. اینکه نماینده‌ای با طرح سوال یا استیضاح بخواهد جمعی را در دستگاهی استخدام کند یا مدیری را عزل و نصب کند، اشتباه است.
ابزار نظارتی مجلس نباید تبدیل به ابزاری برای باج خواهی شود. این کار نوعی فساد درونی و ذاتی ایجاد می‌کند که موجب آلودگی دستگاه‌ها و مجلس می‌شود که در بررسی صلاحیت نمایندگان مؤثر است. برنامه جامعی برای ساماندهی ابزارهای نظارتی مجلس توسط فراکسیون اصلاح‌طلبان مجلس دارم تا این فراکسیون بتواند در جای خود با اهدافی که قانون اساسی برای مجلس پیش بینی کرده است، از این ابزارها استفاده کند.
اعضای فراکسیون امید اعلام می‌کنند که مجلس از رأس امور افتاده و در مدیریت اقتصادی کشور کم‌اثر و بی‌اثر شده است. آیا این ادعا را در مورد مجلس قبول دارید؟ اصلاح‌طلبان چطور می‌خواهند با وجود این شرایط مشکلات کشور را از طریق مجلس حل کنند؟
مجلس از جایگاه خود پایین آمده و فروکاسته شده است. مجلسی که در رأس امور است، باید در ریل گذاری، قوانین و اعمال نظارت و تصحیح حرکت دولت تأثیرگذار باشد. مجلس باید از انفعال خارج شود. اینکه مدام وقتش در وصله و پینه کردن قوانین کشور گرفته شود، اشتباه است. آشفتگی قانونی که در کشور وجود دارد و منشأ بسیاری از فسادها، سردرگمی‌ها و عدم شفافیت‌ها شده، این مشکلات دستاورد مجلسی است که راه را گم کرده و گرفتار روزمرگی شده است.
ابزار نظارتی مجلس نباید تبدیل به ابزاری برای باج خواهی شود؛ این کار نوعی فساد درونی و ذاتی ایجاد می‌کند که موجب آلودگی دستگاه‌ها و مجلس می‌شود که در بررسی صلاحیت نمایندگان مؤثر استدولت یکسری لوایح کم اهمیت به مجلس ارسال می‌کند و مجلس هم در مسابقه با دولت طرح‌های کم اهمیت ارائه می‌دهد و چهار سال وقت مجلس اینگونه می‌گذرد. هر مجلس برای چهار سال عمرش می‌تواند ۱۰ موضوع کلان را شناسایی کرده و مورد بررسی قرار دهد. در حال حاضر مهمترین مسئله، مشکلات اقتصادی است که شامل رفع موانع تولید، اشتغال، ایجاد آرامش در فضای روانی اقتصادی، رفع مشکلات نظام بانکی، مالیاتی، عدم شفافیت اقتصادی، حمایت از سرمایه گذاران و گشودن راه‌های سرمایه گذاری به سمت کشور است.
بدون ایجاد آرامش در فضای کسب و کار نمی‌توان مشکلات اقتصادی را حل کرد. راهکار حل مشکلات اقتصادی، افزایش سرمایه گذاری است. سرمایه‌گذاری جز با تعامل سازنده و گشودن بازارهای جهانی به روی کالاهای تولید داخل برای صادرات امکانپذیر نیست. موانع زیادی پیش روی کارآفرینان و تولیدکنندگان وجود دارد. در معاونت حقوقی دولت یازدهم با همکاری ستاد اقتصادی، تحقیقی را انجام دادیم، بر اساس این تحقیقات باید بیش از دو هزار مجوز برای انجام فعالیت‌های اقتصادی از دستگاه‌های دولتی اخذ شود که بسیاری از آنها زائد است. سیستم‌های فرسوده قدیمی را حفظ کردیم و بعد دولت الکترونیک را نیز در کنار آن آوردیم که کلاف سردرگمی را به وجود آورده است.
برنامه فراکسیون اصلاح‌طلبان، رفع موانع تولید در حوزه اقتصاد است. باید تعداد مجوزها را کاهش داد و امضاهای طلایی که در حوزه مالیات، گمرک و شهرداری‌ها و بانک وجود دارد حذف شود.
نباید تحریم‌های آمریکا و دشمنی ما با آمریکا و اسرائیل الگویی برای تعامل ایران با کل دنیا باشد و از موضع قهر و غلبه و مسدود کردن روابط پیش برویم. چرا ما باید در منطقه با عربستان سعودی و کشورهای همسایه مشکل داشته باشیم؟ چرا امروز انبارهای تولیدکنندگان ما لبریز از کالاست؟ باید معبرها را باز کرد، این کار با دیپلماسی فعال اقتصادی امکانپذیر است. سفرهای نمایندگان باید هماهنگ با دیپلماسی سیاسی و اقتصادی کشور باشد تا مشکلی از مشکلات مردم حل شود. فراکسیون اصلاح‌طلبان برای این موضوعات برنامه ریزی کرده است و برنامه‌هایی را به مجلس ارائه می‌کند و خواهیم توانست همکاری سایر فراکسیون‌ها را جلب کنیم.
آیا کاهش اثرگذاری مجلس ناشی از عملکرد ضعیف نمایندگان است یا منشأ بیرونی دارد؟
بخش عمده این کم اثری منشأ درونی دارد. اگر مجلس به موقع، قوی و کارشناسانه ورود کند، خود به خود دخالت سایر شوراها کم رنگ می‌شوند. وقتی خلاء ایجاد می‌شود و مجلس نمی‌تواند وظیفه ذاتی خود را به خوبی انجام دهد، موضوعات به شورای هماهنگی یا نهادهای موازی ارجاع می‌شود. در حال حاضر نهادهای زیادی در موازات مجلس کار می‌کنند، این نهادها نباید وجود داشته باشند. شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی به جای مجلس مقررات وضع می‌کنند.
بنده عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام هستم، به نظر من به تدریج اصطکاکی بین مجمع و مجلس در حال شکل گیری است که منجر به انسداد می‌شود. البته بنده پیشنهاد داده ام که در مجمع آئین نامه‌ای تدوین شود تا از انسداد جلوگیری شود. به حاشیه راندن مجلس به نفع کشور نیست، زیرا به معنای به حاشیه راندن مردم از مدیریت کشور است. بخشی از دلایل این مشکلات درون پارلمانی است که باید حل شود و بخشی برون پارلمانی است که باید شجاعانه در مقابل آن ایستاد.
نمایندگان مجلس باید در انجام وظایف خود احساس امنیت و آرامش کنند. اگر نمایندگان احساس کنند در قبال حرفی که می‌زنند باید پاسخگوی نهادهای امنیتی بوده و یا پاسخگوی ردصلاحیت باشند، به دردِ مردم نخواهد خورد. نماینده با لکنت زبان نمی‌تواند صدای مردم باشد، به همین دلیل است که قانون اساسی اعلام می‌کند نمایندگان به جهت بیان نظراتشان نباید مورد تعقیب قرار گیرند. در این دوره برخی از نمایندگان صرفاً به خاطر اظهارنظرهایشان مؤاخذه و رد صلاحیت شده اند.