شاعری گریزان از شهرت و به غایت مشهور

گروه ادبیات خبرگزاری هنرآنلاین: بی‌خود نیست به او می‌گویند پیر ادبیات پارسی و ترکی. کافیست شعری بخواند تا دل‌ها بلرزد و بغض‌ها بترکد. استاد شهریار سرمایه گران‌بهای ایران است که شعرهای او باید نسل به نسل و سینه به سینه به‌مثل یک شی‌ء گرانبها به آیندگان انتقال داده شود.

«سید محمدحسین بهجت تبریزی» که او را با تخلص «شهریار» می‌شناسیم شاعری است که چه به زبان فارسی و چه ترکی اشعار ماندگاری در حوزه‌های مختلف و متفاوتی هم‌چون وطن، مضامین اجتماعی، تاریخی، مذهبی و گاه وقایع روزمره از خود به‌جای گذاشته است. او ابتدا تخلص «بهجت» را انتخاب کرده بود اما پس از مدتی «شهریار» را با تفال به حافظ برگزید و به همین نام نیز معروف و مشهور شد. شهرت شهریار از مرزهای ایران فراتر رفته و آوازه‌اش در دیگر کشورها نیز پیچیده است. این معروفیت هم ناشی از اشعار او به زبان ترکی است و هم از ترجمه آثارش به دیگر زبان‌های رایج دنیا نشات می‌گیرد. او چنان برای مردمان نقاطی از آسیای مرکزی آشنا است که حتی نامش را بر خیابان‌ها،‌ پارک‌ها، سالن‌های نمایش و یا اماکن عمومی این کشورها می‌بینیم.

شهریار به هر دو زبان فارسی و ترکی آذربایجانی شعر می‌سرود و به گواه اهل‌فن در هر دو حیطه هم توانا بود. منظومه «حیدربابایه سلام» از مشهورترین شعرهای او به زبان ترکی است که توصیفات صمیمی و لطافت واژه‌هایش به دل هر خواننده یا شنونده‌ای می‌نشیند. شهریار در این منظومه زندگی دوران کودکی‌اش در کنار کوهی به‌نام حیدربابا را تصویرگری می‌کند. البته شهریار را در زبان و ادبیات ترکی با شاهکار سهندیه هم می توان به جهان معرفی کرد. شعری نو در زبان آذری که پرنده خیال خواننده‌اش را به دامنه‌های سهند می‌برد و از آنجا به سوی بهشت پر می‌دهد و با مولای متقیان همنشین می‌کند و دستان شاعر را در دستان خیالی خدا می‌گذارد و تو چاره ای جز گریستن بر دامن یگانه معبودت نمی‌یابی.

شهریار سرانجام در 27 شهریور سال 67 در تهران بر اثر بیماری قلبی دار فانی را وداع گفت. مراسم بزرگداشت شهریار 27 شهریور ماه هر سال، که روز شعر و ادب فارسی نام‌گذاری شده‌است توسط بنیاد شهریار برگزار می‌شود.

* محمدعلی میرزایی