یتیمی اکوسیستم استارتاپی ایران

مهر و محبت پدر و مادر برای فرزندان عام و تمام‌نشدنی است. انتظار فرزندان هم از والدین رفتارهای حساب شده و قابل‌پیش‌بینی است. براین‌اساس مسیر رشد و چارچوب اخلاقی خانواده شکل‌گرفته و رفتارهای حساب‌شده و موثر را سامان می‌دهد. از سوی دیگر بالاترین رنج برای هر فرزند وجود یا احساس وجود تبعیض و رفتارهای دوگانه پدر و مادر با سایر فرزندان است. از این روایت عینی و ملموس به شرایط این روزهای کشور باز می‌گردیم. مجموعه‌ای از رفتارهای اجتماعی در حال شکل‌گرفتن و دوقطبی‌سازی است که تا این لحظه نتوانسته روزنه‌ای از گفتگو و انعطاف را برای کاهش التهاب بگشاید. در چنین فضایی به‌تازگی اکوسیستم استارتاپی ایران در مرکز سیبل قرار گرفته و طیف‌های گوناگون برای اثبات پایبندی به عقاید خود، برای حوزه‌ای که با سرمایه‌گذاری خطرپذیر زنده مانده است، ریسک‌های جدید و غیرقابل‌پیش‌بینی، مدیریت و جبران را ایجاد می‌کنند. رواج این موضع‌گیری‌ها و تبدیل یک موضوع قابل‌مذاکره به گوشت قربانی دوقطبی‌سازی‌های کاذب سبب خواهد شد پیکره آسیب‌پذیر زیست‌بوم نوآوری و دانش‌بنیان بیش از گذشته به سمت ترک این فضا و سرمایه‌گذاری و مهاجرت به سایر کشورها با پذیرش و حمایت‌های متنوع متمایل شوند. این‌ها همه در حالی است که رئیس‌جمهور شنبه همین هفته در جلسه شورای‌عالی اشتغال گفته که هیچ واحد تولیدی نباید به دلیل بدهی به نظام بانکی تعطیل شود و بانک‌ها بازپرداخت تسهیلات خود را از مسیرهای دیگری پیگیری نمایند. اگر نقش دولت را نقش حمایتی و تسهیلگری برای همه مردم در نظر بگیریم، تضاد شدیدی بین گفته‌های سید ابراهیم رئیسی و رفتارهای این روزها با جامعه استارتاپی ایران شاهد هستیم. به همین دلیل او بایستی به‌صورت قاطع نسبت خود و دولت سیزدهم را با این روش‌ها شفاف و روشن کند. اگر بناست از تولید، اشتغال و نوآوری حمایت شود و برای این کار می‌توان حتی از بدهی‌های سنگین بانکی گذشت کرد و اجازه تعطیلی واحدها را نداد، به همان دلیل هم می‌توان مسائل اخیر را با گفتگو و سایر شیوه‌های تعاملی به سرانجام رساند. اگر این واکنش به‌سرعت و قاطعیت اتفاق نیفتد، شاید دیگر امیدی به احیای دوباره انگیزه بخش زیادی از فرهیخته‌ترین و امیدوارترین اقشار نخبه جامعه نباشد. دیجی‌کالا، ازکی و طاقچه نمونه‌هایی هستند که در اول صف قرار دارند، ولی با کوچک‌ترین بی‌احتیاطی و به‌هم‌خوردن نظم اکوسیستم، آنچه در این سال‌ها مورد تاکید و ستایش همه قرار داشته، همچون دومینویی فرومی‌ریزد. پس آقای رئیس‌جمهور، نشان دهید که این بخش از جامعه مورد حمایت دولت هستند تا بعدازاین احساس یتیمی نداشته باشند.