*رهبر انقلاب امسال خود پیشگام شدند و مباحث انتخاباتی را در خصوص انتخابات مجلس دوازدهم آغاز کردند. ایشان مشارکت بالا را مطرح کردند. این مشارکت با حضور مردم محقق میشود. قرار هم نیست مردم را با تحمیل و تحکم پای صندوق رأی بیاوریم. باید دوست داشته باشند در انتخابات شرکت کنند. این علاقهمندی هم مبتنی بر رضایت مردم است. یعنی از وضعیت فعلی راضی و به آینده امیدوار باشند.
* باید واقع بینانه شرایط را تحلیل کنیم. امروز رضایت عمومی کاهش پیدا کرده است. دستگاههای مختلف در این زمینه دخیل هستند. دولت در این زمینه نقش بسیار بالایی دارد، چرا که عمده امورات کشور دست دولت است. نهادهای دیگر هم مثل مجلس و قوه قضائیه دخیل هستند. فعالان اجتماعی، سیاسی، مدنی، روشنفکران، گروههای مرجع و تحلیلگران هم در این زمینه نقش دارند.
*واقعاً دولت در رضایتمندی و امید به آینده نقش زیادی دارد. مشکلات معیشتی و اقتصادی خیلی آزار دهنده شده است. تلاشهای خیلی زیادی در حال انجام است. اما مردم به خاطر وعده و وعیدهای زیادی که داده شده، احساس امیدواری و رضایت نمیکنند؛ و این امر نقیصه بزرگی است و ربطی به این دولت هم ندارد، از گذشتهها به ارث رسیده است.
*به هرحال، مدیران باید جایگاه مناسب خود را در افکار عمومی پیدا کنند و حرف آنها حرف باشد و مردم بتوانند اعتماد کنند. دستگاههای برگزارکننده انتخابات هم نقش زیادی دارند؛ چه دستگاههای نظارتی چه دستگاههای اجرایی.
* اولویت اصولگرایان مشارکت بالا در انتخابات است نه اینکه با مشارکت کم به عرصه قدرت وارد شوند. حتی اگر به ظاهرشکست خوردند ما این امر را هم شکست نمیدانیم. ما باید تلاش کنیم که ملت پشت سر نظام قرار گیرند. این امر پیروزی اصولگرایان است. تصاحب قدرت هم از راه درست باید انجام شود، از راه جلب محبت مردم نه اینکه در مسیر حذف دیگران قرار گیریم و به همه برچسب بزنیم.
*در اغلب جوامع طیف میانه اکثریت و تعیینکننده هستند و جریانات سیاسی هم تلاش میکنند که رأی این طیف میانه را جذب کنند. ما از دو حیث باید این کار را انجام دهیم، قبل از اینکه به جلب آرا نیاز داشته باشیم به جلب قلوب نیاز داریم، جلب افکار کنیم، نه برای جلب رأی مردم، قبل از صندوق رأی باید به فکر سعادتمندی جامعه باشیم. بله این جلب قلوب به صورت نهادینه شده در مجرای انتخابات و صندوق رأی متجلی میشود.
* جریانات سیاسی رفتارهای تند و هنجارشکن نباید بکنند، چون راه به جایی نمیبرد، زحمت برای خودشان و دیگران ایجاد میکنند. هزینه کار سیاسی را بالا میبرند و دشمن طمع میکند و دودش به چشم خود این افراد هم میرود.
*جامعه روحانیت از گذشته نظر به همگرایی و ائتلاف همه جریانهای اصولگرایی داشته است و معتقد هستیم که رقبا هم باید تبدیل به یکی دو جریان قدرتمند شوند، اما هر گروه و دستهای برای خود تابلویی میزند و دنبال سهم خواهی است و این موجب تکثیر و پراکندگی فراوان گروهها شده است.
* دوستان ما حس میکنند اگر در جمع مشترک بروند و همه دور یک میز بنشینند کسانی که برجسته هستند بالا میآیند و به آنها سهم کمتری میرسد. بنابراین دسته جدا راه میاندازند تا از کیک قدرت سهم بیشتری به دست بیاورند. اینکه دور هم جمع شویم نیاز ضروری است، اما عدهای نگران هستند که اگر دور هم جمع شویم کسانی که جذابیت و توان بیشتری دارند مورد توجه قرار میگیرند و بقیه حذف میشوند یا امتیازاتشان را از دست میدهند.
23302
منبع: khabaronline-1795473