انواع جراحی شکستگی فشاری
سه نوع عمل جراحی برای درمان شکستگی فشاری مهرههای کمر وجود داردکه شامل "ورتبروپلاستی"، "کیفوپلاستی" و جراحی "فیوژن" ستون فقرات است؛ در روش ورتبروپلاستی، جراح معمولا با استفاده از یک سرنگ به استخوانهای آسیب دیده، سیمان طبی (سمنتوپلاستی) تزریق میکند که این کار نقش مهمی در استحکام ستون فقرات دارد. در روش کیفوپلاستی نیز جراح یک بادکنک کوچک درون استخوان قرار میدهد و آن را باد میکند تا ستون فقرات منبسط شود، سپس بادکنک را خارج کرده و فضای باقی مانده را با سیمان طبی پر میکند. در جراحی فیوژن ستون فقرات، جراح تعدادی از استخوانها را به هم جوش میدهد تا استحکام آنها افزایش پیدا کند.
اقدامات قبل از عمل جراحی شکستگی فشاری
قبل از عمل جراحی، پزشک از طریق MRI، اشعه ایکس یا سیتی اسکن، از ستون فقرات فرد عکسبرداری میکند؛ اگر فرد بیمار باردار بوده یا هرگونه آلرژی خاصی داشته باشد باید به پزشک خود اطلاع دهد. علاوه بر این، پزشک باید از داروهایی که فرد مصرف میکند، اطلاع کامل داشته باشد و بیمار باید از چندین روز قبل از عمل، سیگار کشیدن را ترک کرده و از مصرف بعضی داروهای مسکن که خون را رقیق میکند خودداری کند. از دیگر اقدامات قبل از عمل جراحی شکستگی فشاری این است که فرد باید از ساعات نیمه شب قبل از عمل، از خوردن و آشامیدن پرهیز کند.
خطرات حین جراحی شکستگی فشاری چیست؟
شیوههایی که برای درمان شکستگی فشاری ستون فقرات به کار میرود، معمولا ایمن است، اما به هر حال هر جراحی خطراتی مانند خونریزی، درد و عفونت را به همراه دارد؛ ممکن است حین عمل جراحی یک عصب آسیب ببیند و منجر به بی حسی، ضعف کمر یا مناطق دیگر شود، اما این اتفاق بسیار نادر است. همچنین این احتمال وجود دارد که سیمان مورد استفاده در روش ورتبروپلاستی و کیفوپلاستی، تراوش کرده و به ستون فقرات آسیب وارد کند.
مراقبتهای پس از جراحی شکستگی فشاری
پس از عمل جراحی، فرد ممکن است برای مدتی درد داشته باشد و پزشک برای تسکین این نوع درد مسکن تجویز کند. بیماران میتواند برای کاهش درد و تورم، از کمپرس یخ استفاده کرده و آن را روی محل مورد نظر قرار دهند. فرد باید از پزشک خود در مورد نحوه مراقبت از زخم خود سوال کند و اگر محل بریدگی قرمز شد، سوزش داشت و یا مایعات از آن به بیرون نفوذ کرد، پزشک خود را در جریان بگذارد. ممکن است بیمار پس از انجام عمل جراحی به مدت چند هفته به فیزیوتراپی نیاز داشته باشد تا کاملا بهبود یابد؛ راه رفتن میتواند به بهبود بیماران پس از جراحی کمک کند، اما آنها باید در ابتدا پیادهروی آهسته داشته و به مروز زمان سرعت و مسافت طیشده را افزایش دهند.