گروه سیاسی: روز ۲۸ خردادماه بود که انتخابات هیاترئیسه دوره دهم نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران برگزار شد و حسین سلاحورزی با رأی ۲۶۵ نماینده برای کرسی ریاست اتاق ایران انتخاب شد. چند روز بعد صحت انتخابات بارها توسط انجمن نظارت بر انتخابات اتاقهای سراسر کشور اعلام شد و رئیس این انجمن در نامهای به عباس علیآبادی، وزیر صنعت، معدن و تجارت و رئیس شورای عالی نظارت اعلام کرد: «هیچ تخلفی در انتخاب هیات رئیسه اتاق ایران رخ نداده است.»
از آن سو زاکانی در مقام شهردار نیز، گویی خانه ای برای علوم انسانی را برنمی تابد و درصدد آن است آن را تعطیل کند. این اقدام در حالی صورت میگیرد که به نوشته شرق، شورای شهر تهران با این اقدام مخالف است اما بر اساس دستور علیرضا زاکانی، شهردار تهران، عوامل شهرداری اصرار به تخلیه و تحویل ساختمان دارند. این در حالی است که بر اساس گزارشی که «شهرما» منتشر کرده است، «زاکانی در حالی میخواهد این مرکز گردهمایی اهالی فکر و اندیشه را تصرف کند و به تعطیلی بکشاند که صدها مورد از املاک شهرداری که از دوره های قبل بهطور غیرقانونی در تصرف اشخاص مختلف قرار داشته و طبق مصوبه شورای شهر پنجم باید از آنها پس گرفته میشد، هنوز در اختیار آنها مانده و شهرداری نیز کار موثری برای بازپسگیری آنها نکرده است.»
خانه اندیشمندان علوم انسانی که بیش از ده سال است به فعالیت فرهنگی مستقل و موثر میپردازد، حالا آماج تهاجمی قرار گرفته که هیچ هدفی جز ضدیت با فرهنگ و مصادره یک فضای فرهنگی فعال نمیتوان برای آن متصور بود. حال این سوال کلیدی است که در این کشور چه خبر است که همه تندروها علیه نهادهای مدنی بسیج شده اند تا ریشه آن ها را از این سرزمین بکنند؟ در ارتباط با خانه اندیشمندان علوم انسانی عبدی به صراحت گفت که تهاجم مدیریت شهرداری تهران برای تخلیه خانه اندیشمندان علوم انسانی، نه مانع از اظهار نظرات انتقادی و علمی می شود، و نه به مواضع طرفداران وضع موجود کمک می کند. ولی دو نتیجه دیگر دارد: اول بدنامی طرفداران وضع موجود، و دوم رادیکال و غیر رسمی تر شدن مواضع و دیدگاه های منتقدان وضع موجود.
آیا این دو ماجرا را می توان دو حادثه ای تصادفی، تلقی کرد؟ بنابر اخبار منتشر شده، به دستور شهردار تهران، ماموران شهرداری قصد تخلیه و پلمب خانه اندیشمندان علوم انسانی را داشته اند. ماموران شهرداری می گویند دستور مستقیم از سوی زاکانی شهردار تهران صادر شده است.
پیام منفی و سیاسی پلمب خانه اندیشمندان علوم انسانی و ابطال انتخابات پارلمان بخش خصوصی، برای جامعه ایران، میتواند نوعی عملیات فیصله بخشی تلقی شود که اساسا قرار نیست صدای هیچ منتقدی در جامعه بعد از این شنیده شود؛ گویی قرار است الگوی شکست خورده یکدست سازی حاکمیت در حوزه علم و اقتصادی نیز پیگیری شود. اگر عدهای در سیاست صدای هیچ منتقدی را برنمیتابند و برای گروه رقیب خط و نشان میکشند و ... باید بدانند قواعد اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی، فارغ از سلطه گروه های تندرو نیز ادامه می یابد هرچند اگر عدهای با ایجاد یکدستی در حاکمیت بخواهند پازل مورد نظر خود را تکمیل کنند. ولی در صورت عدم بازگشت تندروها به جریان تاریخی و توفنده کشورمان که همانا یک «کلمه» بیشتر نیست؛ حاکمیت «قانون»، آن گاه باید دید در برابر پژواک صدایی که انتخابات و هیچ منتقدی را تحمل نمیکند قرار است چه محصولی درو شود؟
۲۱۶۲۱۶