نیم قرن حسرت!
حسرت؛ واژه‌ای که ناگزیریم آن را در کنار تیم ملی فوتبال امید قرار دهیم.
تیمی که 44 سال است امیدوارانه کارش را در مسابقات انتخابی المپیک آغاز می‌کند اما در ادامه با مسیری صعب‌العبور مواجه می‌شود که یارای عبور از آن را ندارد. در هر دوره کشمکش با باشگاه‌ها برای در اختیار داشتن بازیکنان رده سنی زیر 23 سال شکل می‌گیرد و در نهایت تیم ملی امید با حضور انبوهی از بازیکنان با استعداد، دستش از رسیدن به المپیک کوتاه می‌ماند. این بار هم ماجرا مثل همیشه بود با این تفاوت که حمایت خوبی به لحاظ اردویی و بازی‌های تدارکاتی انجام شد. تیم ملی امید کارش را با حمید استیلی به عنوان مدیرفنی در ابتدای سال 97 آغاز کرد و در ادامه زلاتکو کرانچار سرمربی این تیم شد اما پس از بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا و صعود سخت تیم امید به مرحله نهایی انتخابی المپیک تصمیم گرفته شد که با این مربی کروات قطع همکاری شود. فرهاد مجیدی جایگزین او شد اما او هم پس از چند ماه با مدیرفنی دچار اختلاف شد و از سمت خود کناره گیرد تا خود استیلی همه کاره تیم شود. امیدها در مرحله گروهی انتخابی المپیک 2020، پس از تساوی 1-1 برابر ازبکستان و شکست 2-1 مقابل کره جنوبی، دیروز در بازی سرنوشت ساز سوم خود مقابل چین قرار گرفتند. استیلی و شاگردانش امیدوار بودند چین را که با 2 شکست حذفش قطعی شده بود با اختلاف حداقل 2 گل شکست دهند و در بازی همزمان، کره جنوبی به کمک‌شان بیاید و ازبکستان را شکست دهد تا به عنوان تیم دوم گروه C راهی مرحله بعد شوند. در نیمه اول اکثر دقایق بازی دست امیدهای ایران بود ولی با وجود موقعیت‌های خوبی که نصیب مهدی مهدی خانی، اللهیار صیادمنش و علی شجاعی برای گلزنی شد، دو تیم با تساوی بدون گل به رختکن رفتند. تلاش شاگردان استیلی در نیمه دوم برای باز کردن دروازه چین ادامه یافت اما تنها یک بار به لطف پنالتی که در واقع به ایران هدیه شد، به گل رسیدیم. دقیقه 85 توپ از سمت راست به مهدی قائدی رسید و پس از برخورد جزئی مدافع حریف با قائدی، داور سوریه‌ای به نشانه خطای پنالتی در سوت خود دمید. محمد فنایی، کارشناس داوری در مصاحبه‌ای تأکید کرد که پنالتی اعلام شده، درست نبود. در هر حال امید نورافکن از روی نقطه پنالتی دروازه چین را گشود تا در دقایق باقی مانده، کورسوی امید باقی بماند. ولی تلاش‌ها نتیجه نداد و با وجود اینکه کره جنوبی، ازبکستان را 2-1 شکست داد، امیدهای ایران به دلیل تفاضل گل کمتر نسبت به ازبکستان از صعود به المپیک بازماندند تا حسرت حضورمان در این رقابت‌ها 48 ساله شود. در واقع نزدیک به نیم قرن است که پایمان به المپیک نمی‌رسد.