زبان حال این افراد اینست که می‌مانیم اگرچه به خاطر تصمیمات خلق‌الساعه ما به اعتبار بین‌المللی کشور آسیب برسد! می‌مانیم اگرچه راهکارهای غیرکارشناسانه ما به پول ملی آسیب بزند! می‌مانیم اگرچه تورم و فقر کمر ملت را بشکند! و خلاصه می‌مانیم اگرچه به دین مردم بخاطر شرائط سخت زندگی صدمه وارد شود!
آیا این قبیل "ماندن" بخشی از روحیه انقلابی است یا "خودانقلابی پندار" بودن؟
جای امام خمینی خالی است که می‌فرمود "کسانی که به اسلام اعتقاد دارند، به کشور اعتقاد دارند... می‌خواهند این مملکت یک سر و سامانی پیدا کند، باید باشند" اما این حرف را مشروط به این شرط مهم می‌کرد که "باید از ایشان کار هم برآید"، و بدون رودربایسی نتیجه می‌گرفت "هرکدام نمی‌توانید، بروید سراغ کارتان، کسی دیگر بیاید". و به آنان که احتمالا دارای یک نیت خیرخواهانه بودند ولی توان حل مشکلات را نداشتند، توصیه می‌کرد سِمتی که دارید را رها کنید و می‌فرمود: "حل قضایا این است که تا آن حدودی که امکان برای شما هست خدمت بکنید. آن حدودی که امکان برایتان نیست، خوب معذورید."
چرا وقتی مردم می‌بینند و خودتان هم می‌بینید که کاری از شما برنمی‌آید، کنار نمی‌روید؟
شما که در مدیریتِ امور اولیه مردم مانند اداره برخی نانوایی‌ها بگونه‌ای مانده‌اید که امامان جمعه همسویتان صدایشان درآمده است! و شمایی که در نگه داشتن قیمت مرغ زمینگیر شده‌اید! و یا در کنترل قیمتِ خرید و اجاره مسکن طبق سالهای گذشته کاملا ناتوانید، چه ادعایی دارید؟
شما با چه رویی از مردم درخواست تحمل فشار برای پنج سال آینده را مطرح می‌کنید؟
اگر نیت خیر هم داشتید که می‌توانید و می‌آیید و قضایا را سر و سامان می‌دهید، ولی امروز روشن شد که نمی‌توانید، حالا دیگر تکلیفی ندارید.
اگر به فرمایشات امام(ره) بی‌ارادت هستید! لااقل به سیره امیرالمؤمنین(ع) توجه کنید، آن علی(ع) که در تاریخ اسلام به اعتراف دوست و غیر دوست روحیه انقلابی از آنِ او و یاران مخلصش چون مالک اشتر و عمار و میثم و... بوده و خواهد بود.
امام علی(ع) به مقتضای همان روحیه انقلابی در تمام سختی‌های صدر اسلام کنار پیامبر رحمت(ص) بود ولی بعد از پیامبر خدا (ص) به مقتضای صلاح اسلام و امت اسلام کنار رفت درحالیکه به تعبیر استاد مطهری، دو اهرم برای "ماندنِ تحمیلی" داشت؛ یکی مجاهدات گذشته‌اش و دیگری ظلمی که در حق همسرش حضرت فاطمه(س) روا داشته شد! اما علی(ع) دارای روحیه انقلابی واقعی است نه شعاری و رسانه‌ای! بدین جهت برای بودن و ماندن ولو به قیمت آسیب به دین و ملت، لحظه‌ای درنگ نمی‌کند. بله روحیه انقلابی او از فضای حُب نفس و ریاست طلبی و رانت خواری و تملق گوئی به صاحبان قدرت کاملاً دور بود.
این دو سخن گرانقدر پیامبر خدا(ص) را باید بالای سر هر مدیر و روی میز آنها گذارد که فرمود: «هیچ کس نیست که بر 10 نفر یا بیشتر، ریاست و امارت داشته باشد مگر اینکه او را روز قیامت در حالی می‌آورند که دستش به گردنش بسته است؛ پس اگر چنانچه آدم درستکاری بود و تقصیری متوجّه او نبود، او را رها می‌کنند و اگر چنانچه بدکار و گناهکار بود، غل و زنجیرش افزایش پیدا می‌کند.»
و نیز فرمود: «هر کس جلودار - مسئول- عده‌ای از مسلمانان گردد در حالی که میداند در بین مسلمین فردی بهتر از او وجود دارد پس خائن به خدا، رسولش و مسلمانان خواهد بود.»
و سخن آخر اینکه اگر معتقد به حکومت دینی هستید، اینها جزو مهمات دین هستند.
23302