جواد مرشدی: براساس قوانین بین‌المللی، وظیفه دولت و سازمان‌های مجری قانون، تسهیل برخورداری از حق تجمع مسالمت‌آمیز است.در قاره اروپا، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر ۱۹۵۰ برقرار است و ماده ۱۱ آن بر آزادی اجتماعات و تشکل‌ها نظارت دارد. همچنین ماده ۲۱ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی ۱۹۶۶ (ICCPR) هم ناظر بر حق تجمع مسالمت‌آمیز است، که می‌گوید: «حق تجمع مسالمت‌آمیز به‌رسمیت شناخته می‌شود. هیچ محدودیتی برای اعمال این حق نمی‌توان در نظر گرفت.اگر چه اکثر کشورهای دنیا عضو این میثاق هستند ولی هرکدام از این اعضاء بنا به قوانین جاری و مرسوم خود در مورد این تجمعات تصمیم گیری می کنند،در جدول ذیل زمان درخواست مجوز برگزاری این تجمعات در برخی از کشور ها مورد بررسی قرار گرفته است:
تصویب و اجرای چنین لایحه ای تا چه حد می تواند راهگشای خواسته های بحق احزاب باشد؟
ازآنجاکه اجرای اصل۲۷ قانون اساسی از مجرای اصل ۲۶ امکان پذیر است و احزاب بعنوان تشکلهای قانونی مطالبه گر میتوانند با فراخوان معترضان برای بیان اعتراضات بطریق قانونی زمینه مناسبی رافراهم آورند وخواسته های قانونی وبحق آنان را بگوش مسئولان برسانند، لذا تصویب چنین لایحه ای اگرچه لازم وضروریست اماکافی نیست. چراکه اجرا مهم است، وگرنه همانطور که گفته شد زمانی کفایت می کند که اجراشود ،چیزی که متاسفانه تابحال مورد غفلت دولتها قرارگرفته است.
در چنین حالتی تامین امنیت تجمع کنندگان بر عهده وزارت کشور خواهد بود و یا احزاب درخواست کننده؟
به‌نظر من وزارت کشور،از فحوای کلام آقای وزیر هم همین استنیاط میشودآنجا که گفته است برای برگزاری تجمعات باید از تامین امنیت تجمع کنندگان مطمئن شویم.
تحقق چنین فضایی تا چه حد می تواند در حل مشکلات صنفی و از طرفی کاهش التهابات و حفظ آرامش جامعه تاثیر گذار باشد؟
البته که موءثراست ولی اگر از سوی مجریان به مطالبات برحقی که احزاب ومعترضین دراین تجمعات و راهپیمایی ها بیان می کنندعملا توجه نشود قطعا خسارت بار است.
به نظر شما چرا تاکنون معترضان برای پیگیری مطالبات خود به احزاب موجود مراجعه نکردند؟ ریشه این موضوع را در چه می دانید؟
درحوادث تلخ اخیری که برما و بر مردم ما گذشت حزب متبوع من محل رجوع عزیزان پیشکسوت وبازنشستگان آموزش وپرورش بود که برگردن همه بویژه مسئولان بلند پایه کشوری حق زندگی دارند و در حق آنان بدلیل عدم اجرای لایحه دائمی شدن متناسب سازی ۹۰درصدی حقوق بازنشستگان ظلم شده وآنچه از ما انتظارداشتند جزاین نبود که مجوز تجمع بگیریم تا بتواننداز طریق قانونی حرفهایشان را بزنندو خواسته هایشان رابگویند.میخواهم بگویم اگرحزبی به رسالت حزبی خودکه در کنارمردم بودن و از دل آنان سخن گفتن ودغدغه های آنان رابیان کردن است، عمل کند قطعا مردم هم برای انعکاس دردها و نیاز های صنفی،و منزلتی خود به آنان مراجعه می کننداگرچه توجه حاکمیت به احزاب هم می‌تواند در این رابطه تعیین کننده باشدکه متاسفانه از این بابت دولتها نمره منفی می گیرند.
۲۱۶۲۱۲