به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری مرتضی رضوانفر عضو هیأت علمی پژوهشگاه گفت: سال پیش به دعوت حسین طباطبایی رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران برای تحقیق و پژوهش میدانی به ارمنستان سفر کردم.
او افزود: آنچه در این پژوهش نظرم را به خود جلب کرد و می‌توانم آن را به‌عنوان یک کشف معرفی کنم بقایای مسجدی تاریخی در یکی از روستاهای ارمنستان به نام بجنی است.
رضوانفر تصریح‌کرد: در کتیبه ساخت این مسجد، تاریخ ۶۶۱ هجری قمری، نام پنج تن آل عبا و اسامی استاد جعفر و استاد محرم به عنوان معماران این بنا ذکر شده که نشان می‌دهد شیعیان در این روستا ساکن بوده اند.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: در این مسجد که بقایای آن در حال حاضر در یک منطقه کوهستانی واقع شده و از آن ۳ دیوار باقی مانده است، ۴ کتیبه یکی به عربی دو تا به فارسی و یک نقش برجسته وجود دارد که در ۳ کتیبه نقش شیر جای گرفته است.
رضوانفر خاطرنشان‌کرد: طبق بررسی‌های صورت گرفته حضور شیعیان ایرانی در ارمنستان و منطقه بجنی، سه بار پیش از قرن ۷ محرز شده است؛ یکی قرن ۴ و ۵ که دیلمیان خصوصاً سالاریان در این منطقه حکومت کردند و سکه ضرب کردند و دیگری در سال ۶۳۳ قمری که مغول‌ها به فرماندهی فردی با نام چرماغون این منطقه را تصرف و تعداد زیادی از اسرای خراسانی را با خود به ارمنستان بردند؛ مغول‌ها که اسرای خود را حَشَر می‌نامیدند از آنها برای بیگاری و سپر انسانی استفاده می‌کردند، بسیاری از این اسرا بعدها در ارمنستان ماندگار شدند و گروه سوم از شیعیان ایرانی، نزاریان بودند که در سال ۶۵۴ ق پس از قتل عام توسط هلاکوخان به مناطق مختلف از جمله ارمنستان پراکنده شدند.
او گفت: پژوهشکده زبان‌شناسی، کتیبه‌ها و متون بنا دارد در آینده نشستی علمی برای بررسی ابعاد مختلف این کتیبه و همچنین دیگر آثار موجود در قفقاز جنوبی شامل جمهوری آذربایجان، ارمنستان و گرجستان برگزار کند.