به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از تایمز، نیک جنینگز معاون و رئیس دانشگاه لافبورو Loughborough University انگلستان می‌گوید هوش مصنوعی به استادان و دانشجویان در تحقیقات و آموزش کمک می‌کند تا شکوفا شوند.
جنینگز می‌گوید که این ارزیابی نیاز به بازنگری دارد، اما ChatGPT نشان داده است که استادان می‌توانند با استفاده از آن فرآیندها را ساده کنند، تدریس را بهبود بخشند و همکاری‌های دانشگاهی را توسعه دهند.
وی می‌گوید: «من تمام زندگی حرفه‌ای خود را صرف تحقیق در مورد هوش مصنوعی (AI) کرده ام. اکنون که یک معاون آموزشی هستم، اغلب در مورد تأثیر احتمالی هوش مصنوعی بر دانشگاه‌ها از من سوال می‌شود - به ویژه از آنجایی که توسعه چت ربات‌های قدرتمند مانند ChatGPT سرعت پیشرفت این رشته را به همه نشان می‌دهد- اگرچه من مطمئناً ادعا نمی‌کنم که همه پاسخ‌ها را دارم، اما چند فکر دارم.»
این معاون دانشگاه می‌افزاید: «هوش مصنوعی جامعه را متحول می‌کند: ما در حال حاضر شاهد تأثیرات قابل توجهی بر نحوه زندگی خود، کار و حتی بازی‌ها هستیم. با پیشرفت فناوری ما به راه‌های خلاقانه‌تری فکر می‌کنیم، این امر تأثیر آن را بیشتر آشکار می‌کند.»
وی می‌گوید: «وقتی درباره هوش مصنوعی صحبت می‌کنم، اغلب مخاطبان را به چالش می کشم اما با این حال، من معتقد نیستم که هوش مصنوعی می‌تواند بر جهان تسلط داشته باشد یا تمام مشاغل را از ما بگیرد.»
این استاد دانشگاه معتقد است: «سیستم‌های هوش مصنوعی زمانی مؤثرتر خواهند بود که با مشارکت انسان‌ها و بهره‌برداری از نقاط قوت هر دو کار کنند. از این همین رو معتقدم که در نهایت، هوش مصنوعی روش تحقیق، آموزش دانشجویان و اداره مؤسسات دانشگاهی مان را متحول خواهد کرد.»
از نظر تحقیق، فعالیت‌ها و تلاش‌های هیجان‌انگیزی در همه زمینه‌های دانشگاهی در حال انجام است. از کاوش در ماشین‌های حساس تا استفاده از تکنیک‌های محاسباتی جدید برای کشف داروها و مواد جدید. اما اینها نمونه‌هایی از پرسش‌های پژوهشی جدید و رویکردهای اساساً جدید برای حل مسائل پیچیده هستند.
مهم است که تأکید شود که نیاز و توانایی درگیر شدن با این موارد مطلقاً محدود به موضوعات علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات و دانشگاهیان با پیشینه علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات نیست، بلکه همه رشته‌های تحقیقاتی تحت تأثیر هوش مصنوعی خواهند بود و بسیاری از آنها از آن پشتیبانی می‌کنند.
از نظر آموزش، مدت‌هاست که این وعده وسوسه‌انگیز وجود دارد که هوش مصنوعی تجربه یادگیری را شخصی‌سازی می‌کند، پیشرفت افراد را ردیابی می‌کند و محتوا و تکالیف متناسب با سبک‌ها و توانایی‌های یادگیری خاص آنها را ارائه می‌دهد.
این پیشنهاد واقعاً سفارشی در مقیاسی بسیار فراتر از آنچه امروزه در هر دانشگاهی موجود است، عمل می‌کند و به رفع نیازهای متنوع و فزاینده گروه‌های امروزی کمک می‌کند، اما نکته این است که تحصیلات دانشگاهی را فقط مربیان انسانی می‌توانند ارائه دهند.
هوش مصنوعی می‌تواند سوالات عمیقی را در مورد ارزیابی‌های دانشجویان مطرح کند و یا ChatGPT می‌تواند مقالات بسیار معتبر، پاسخ به تکالیف، برنامه‌های کامپیوتری و حتی مقاله‌های مجلات را انجام دهد و ما هم نمی‌توانیم و نباید به سادگی استفاده از چنین سیستم‌هایی را ممنوع کنیم، بلکه باید به دقت فکر کنیم که چگونه آنها می‌توانند کار همه ما از جمله دانشجویان را ارتقا دهند. مثلاً چطور به ایجاد ایده‌ها، خلاصه کردن بخش‌های مهم کار و نقد پروپوزال‌های اولیه کمک کنند.
با این اوصاف، ما باید اطمینان حاصل کنیم که تکالیف و ارزیابی‌ها همچنان به تفکر انتقادی، تحقیق مستقل و درک نیاز دارند که نمی‌توان آن را به طور کامل به یک چت بات واگذار کرد. برای مربیان و اساتید دانشگاه، سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند بازخورد و تحلیل دوره را در زمان واقعی جمع‌آوری کنند.
این روشی قابل اعتماد و عینی به ما می‌دهد تا موضوعات و مفاهیم چالش برانگیز برای دانشجویان را شناسایی کنیم بدون آنکه تا بعد از امتحانات منتظر بمانیم و یا تحت تأثیر گروه‌هایی قرار بگیریم که در آن موضوعات جانبدارانه فکر می‌کنند.
اما احتمالاً کمترین سؤالی که مورد بررسی قرار گرفته است این است که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند نحوه عملکرد دانشگاه‌ها را بهبود بخشد.
از بسیاری جهات، دانشگاه‌ها درست مانند سایر مؤسسات بزرگ هستند، بنابراین پیشرفت‌های هوش مصنوعی در زمینه‌هایی مانند منابع انسانی، امور مالی و بازاریابی باید به طور طبیعی از طریق محصولات و خدمات استاندارد به آنها سرازیر شود.
دانشگاهی را تصور کنید که داده‌ها فقط یک بار در آن وارد می‌شوند، گم نمی‌شوند و برای ارائه خدمات ارزشمند به هم متصل می‌شوند. هوش مصنوعی بالاخره می‌تواند دانشگاه‌ها را به مؤسسات مدرن و دیجیتالی تبدیل کند که باید باشند. با این حال، آنچه جالب‌تر است، تأثیر هوش مصنوعی بر عملکردهای خاص دانشگاه‌ها است.
هوش مصنوعی همچنین می‌تواند فعالیت‌ها و فرصت‌های فوق‌درسی جالب را برجسته و برنامه‌ریزی کند، و همچنین سلامت و رفاه روانی را زیر نظر داشته باشد. برای استادان، هوش مصنوعی می‌تواند وظایف اداری معمولی را که همه ما زمان زیادی را صرف آنها می‌کنیم، خودکار کند (به برنامه‌ریزی جلسه، مطالبه هزینه‌ها، پر کردن فرم فکر کنید).
همچنین می‌تواند به کشف و خلاصه کردن مطالب آموزشی مرتبط کمک کند و همکاری با محققان مرتبط را که در زمینه‌های مجاور یا مکمل کار می‌کنند، پیشنهاد کند.
اما موانع مهمی باقی مانده است که باید بر آن غلبه کرد. بیشتر سیستم‌های هوش مصنوعی به داده‌های زیادی نیاز دارند که مسائل مربوط به حریم خصوصی، مالکیت داده‌ها، حق چاپ، مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها (GDPR) و سوگیری را به اشتباه مورد استفاده قرار ندهند.
ضمن اینکه بیشتر سیستم‌های هوش مصنوعی نمی‌توانند به راحتی توضیح دهند که چرا یک تصمیم خاص گرفته‌اند، و به‌ویژه چت‌بات‌ها مستعد ارائه پاسخ‌های قانع‌کننده اما کاملاً نادرست هستند. سیستم‌های هوش مصنوعی در تعاملات اجتماعی ضعیف هستند. آنها فقط نمی‌دانند چگونه می‌توانند همکاران مؤثر، بازیکنان تیم خوب یا قوی تصمیمات انسانی باشند.
اگر فرصت‌ها را در آغوش بگیریم و به صورت مشارکتی کار کنیم، هوش مصنوعی به استادان و دانشجویان در تحقیقات و آموزش کمک می‌کند تا شکوفا شوند. همانطور که ChatGPT خود می‌گوید: «اگر از هوش مصنوعی (AI) عاقلانه استفاده شود، دانشگاه‌ها برای همه مؤثرتر، مفیدتر و فراگیرتر می شوند»