عمادالدین باقی در کانال خود نوشت:
آزاد شدن از قفس با آزادی هر زندانی
هر زندانی که آزاد می‌شود انگار خودم از قفس آزاد شده ام اما آزادی محمد شریفی مقدم و کسری نوری، دو دانشجوی فعال صلح که طرح احیای «کانون صلحجویان» با زندانی شدن آنها به کما رفت، پس از ۵ سال حبس، حکم عیدی را برایم داشت.
آرزو می کنم در این ساعات پایانی سال، دستگاه قضایی با آزادی بقیه زندانیان سیاسی و عقیدتی به مردم عیدی بدهد.
روسری از نان و‌جان مردم هم‌واجب تر است!
آیا می توان باور کرد که نامه ۴۶ نفر از مدیران حوزه های علمیه خانم ها در تهران به رئیس قوه مجریه در نگرانی از رواج بی حجابی(و به تعبیر نادرست آنها: برهنگی) واقعا ناشی از دغدغه دینی است؟
این چه دغدغه دینی ای است که کلام پیامبر(ص) «کادالفقر آن یکون‌کفرا» را قبول ندارند و نسبت به فقر روز افزون مردم هیچوقت نامه ننوشتند و یا به رغم اهمیت عِرض و دِماء، تاکنون حتی درمورد یک حکم قضایی ناعادلانه زندان و اعدام هم اعتراض نکرده اند و….ولی انگار روسری زنان، از نان و‌جان مردم هم واجب تر است؟
اصلا اگر آنها وظیفه خود را در این موارد انجام داده بودند کار به اینجا می رسید؟
آیا رفتارهای ناموجه همین گروه اندک، تحریک کننده واکنش ناموجهی مانند عمامه پرانی نیست؟
بر چهره شما نسیم نوروز خوش است
در سالی که گذشت هر یک از ما و شما عزیزان و دوستان بسیاری داشتیم که از کاروان پرشتاب ریل زندگی پیاده شدند، کاروان ما از آنها دور و دورتر شد و هرکدام در ایستگاهی دیگر وداع می کنیم اما زندگی جریان دارد و باید در خرمی آن برای دیگران بکوشیم.
️ سال ۱۴۰۱ آغاز قرن جدید بود که با مرگ مظلومانه مهسا امینی به دوران جدیدی از تاریخ ایران بدل شد. صدها کشته و زخمی و هزاران بازداشتی فقط بخاطر اصرار گروه اندکی لانه گزیده در قدرت بر یک تفکر جبارانه و ضدشهروندی که چند دهه است قربانی می گیرد.
اما طبیعت معلم بزرگ، بی مزد و منت و آموزگاری صادق با روش شهودی است که خواص و عوام درس هایش را برای زندگی بفهمند.
یکی از درس های آن، بعثت دائمی و تحول است. هر بهار که از راه می رسد طبیعت نو می شود و طراوت و زیبایی می آورد و می آموزد که ما هم باید نو شویم، کهنگی و افکار پوسیده و چرکی از خود بزداییم، طراوت و شادابی بیاوریم، و این راز زندگی است.
سال ۱۴۰۱ با مسمومیت عمدی و گسترده کودکان پایان یافت، امید است که سال۱۴۰۲ سال سم زدایی گسترده از این سرزمین باشد.