به گزارش خبرنگار مهر، جریان سیلابی که در پی بارش‌های کم‌سابقه ۲۵ و ۲۶ بهمن و طغیان رودخانه شور دهاقان روز پنجشنبه وارد رودخانه زاینده رود شده بود پس از حدود ۷۲ ساعت، پیش از ظهر امروز به ایستگاه پایانی رسید.
جریان زاینده رود هم‌اینک از بند شاخ کنار ورودی تالاب عبور کرده و تا ساعاتی دیگر در آغوش گاوخونی آرام می‌گیرد.
محمود چیتیان معاون حفاظت و بهره برداری شرکت آب منطقه‌ای اصفهان درپی بالا آمدن حجم آب رودخانه زاینده‌رود در پی سیلاب روز پنجشنبه در گفت‌وگو با مهر اعلام کرد که با توجه به اینکه در زمان حاضر آب برای کشاورزان شرق و شبکه‌های آبیاری توزیع می‌شود قطعاً تلاش می‌کنیم حجم مناسبی از این جریان را به سمت تالاب هدایت کنیم.
پیش از این هشتم مرداد ماه سال جاری در پی بارش‌های مونسونی تابستان، جریان سیلابی از شمال و شرق تالاب وارد گاوخونی شده بود اما شدت عطش این پهنه ۴۷ هزار هکتاری بقدری زیاد و حجم آب کم بود که طی ۲۴ ساعت لکه‌های آبگیری شده دوباره خشکید و پس از آن طی ۲۰۴ روز گذشته آبی جز قطره‌های باران به لب‌های خشکیده تالاب نرسیده است.
شماری از اهالی ورزنه و دوستداران محیط‌زیست امروز پا به پای آب جریان زاینده‌رود را تا گاوخونی بدرقه می‌کنند و از رسیدن آب به تالاب پس از مدت زمانی طولانی شادمان اند. آنان می‌دانند که جریان سیلابی که امروز وارد گاوخونی شده نوید بخش تداوم حیات تالاب و میهمانی دوباره پرندگان مهاجر در روزهای بهاری پیش رو است.
پیش از این احمدرضا لاهیجان زاده مدیرکل حفاظت محیط زیست استان اصفهان هفته گذشته در نشستی درخصوص نیازهای زیست محیطی تالاب گاوخونی اظهار داشت که با مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای جلساتی داشتیم و تلاش می‌کنیم برای فروردین ماه حق‌آبه خوبی را فراهم کنیم؛ حتی از میزان سانتیمتر برفی که در کوهرنگ می بارد منابع و مصارف را بررسی می‌کنیم که آب را به تالاب برسانیم و نکته مهم این است که استاندار اصفهان نیز به شدت حمایت می‌کند.
به گزارش مهر، کم‌آبی و خشکی رودخانه زاینده‌رود و تالاب بین‌المللی گاوخونی پس از گذشت ۲۱ سال، سال‌هاست که این حوضه آبریز واقع در یکصد کیلومتری شرق اصفهان را دچار بحران‌های زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی فراوانی کرده است.
تالاب بین المللی گاوخونی، عروس تالاب‌های ایران یکی از پُراهمیت‌ترین تالاب‌های کشور است که در تیر ۱۳۵۲ در کنوانسیون رامسر ثبت جهانی شد.
گاوخونی با وسعت ۴۷ هزار هکتار در نقطه پایانی زاینده‌رود در جنوب شرقی استان اصفهان و ۲۰ کیلومتری شهر ورزنه قرار دارد.
روند خشکی تالاب گاوخونی از سال ۱۳۷۸ شروع شروع شد و در ۲ دهه اخیر بدلیل نبود آب، بسیاری از زیستمندان این تالاب از جمله ماهی‌ها، وُحوش، خزندگان و انواع پرندگان بومی آن از بین رفته‌اند.
کارشناسان همواره در باره تبعات خطرناک خشکی تالاب گاوخونی هشدار داده‌اند زیرا اگر این تالاب بصورت کامل خشک شود به کانون خطرناک ریزگردهای سمی تبدیل خواهد شد که تا شعاع یک هزار کیلومتری و ۱۰ استان کشور را درگیر خواهد کرد.
حقابه قانونی محیط زیست، زاینده‌رود و تالاب گاوخونی ۳۱۳ میلیون مترمکعب آب در سال است که سهم گاوخونی ۱۷۶ میلیون مترمکعب در سال‌های خشکی زاینده رود تعیین شده و تأمین این میزان حقابه می‌تواند کارکرد اکولوژیک آن را حفظ کند. این در حالی است که تا ۲ دهه پیش، تالاب گاوخونی سالانه با حدود یک تا دو میلیارد مترمکعب آب زاینده‌رود سیراب می‌شد.