گفتگو با نسرین بوستان، بازیگر شهرهای کوچک محدودیت‌های بزرگ
نسرین بوستان با سی‌سال سابقه بازیگری در سینما، تلویزیون، تئاتر و همچنین کارگردانی تئاتر و نویسندگی مهمان رویداد امروز شد. او سه لوح تقدیر از جشنواره زن و دفاع مقدس در بخش فیلمنامه‌نویسی و جوایز متعدد در رشته بازیگری دارد. با هم پاسخ‌های بوستان را می‌خوانیم:
نسرین بوستان را چقدر می‌شناسید؟ اگر قرار باشد او را در یک جمله معرفی کنید آن جمله کدام است؟
خدا را شاکرم که با سعی و تلاش به اهداف خود در راستای هنر رسیده و موفق بوده¬ام. صبور، رازدار و در نهایت مادری دلسوز برای فرزندان خودم و همچنین فرزندان هنری بوده¬ام.
چه شد که وارد حوزه بازیگری شدید؟ نخستین کار جدی شما چه بود؟
در دبیرستان دوره‌های آموزشی تئاتر را گذرانده و در سال ۱۳۵۲ تئاتر رقص آتش که کار فرم بود را بازی و کارگردانی کردم.
شما سراغ تئاتر رفتید یا تئاتر سراغ شما آمد؟
چند سالی به دلیل ازدواج و فرزندانم کار هنری را کنار گذاشتم و در سال ۱۳۷۰ در برخوردی اتفاقی پیشنهاد بازی در فیلمی را دریافت کردم و باعث شد دوباره به دنیای تئاتر برگشته و در سال ۱۳۷۴ در تئاتر وحدت تهران در جشنواره فجر بازی کنم.
نخستین درس بازیگری چیست؟
البته بازیگری مباحث زیادی دارد که سخت می‌شود گفت اولین درسش کدام است؛ اما بااین‌حال درک و فهمیدن مفاهیم متن و آنالیز درست آن شاید نخستین درس بازیگری باشد.
برای بازیگری در یک نقش خاص چقدر مطالعه و پژوهش می‌کنید؟
چون نویسندگی هم می‌کنم همیشه سعی دارم روی خود متن تمرکز داشته باشم.
برنامه مطالعاتی شما اعم از کتاب و مطالعه تصویری مانند فیلم خوب دیدن چگونه است؟ بیشتر کار چه مؤلفانی را دنبال می‌کنید؟
من از نسل گذشته هستم و از گذشتگان به حسینعلی مستعان و ویکتور هوگو علاقه‌مند بوده و هستم؛ ولی بیشتر فیلم می‌بینم تا با جدیدترین متدهای روز آشنا باشم.
دیالوگ‌های کدام نویسنده را بیشتر دوست دارید؟ یک دیالوگ ماندگار که بازی کرده‌اید را نقل می‌کنید؟
هرکدام زیبایی خاص خودش را دارد و چون تعداد بالاست. حضور ذهن ندارم.
قهرمانانی که نقش آنها را بازی کرده‌اید تا چه اندازه در شهر و در اطراف شما دیده می‌شوند؟
همیشه، چون همیشه اکثر کارها رئال هستند همیشه در بین آنها زندگی می‌کنم.
وضعیت تئاتر و هنرهای نمایشی در خوزستان و اهواز نسبت به ایران و نسبت به گذشته خودش چطور است؟
وضعیت تئاتر در استان‌ها واقعا اسفناک است مگر کار کودک که تماشاگر خاص خودش را دارد. کارهای خوبی انجام می‌گیرد؛ ولی بازخورد مالی که نداشته باشد روبه‌زوال می‌رود.
فعالیت‌های شما در هنرهای نمایشی در طی این چند دهه چه تغییراتی را پشت سر گذاشته است؟
خب مطمئنا پیشرفت داشته.
آخرین کاری که از شما روی آنتن رفت چه کاری بوده است؟
سریال جزرومد بود.
به نظر شما بهترین کاری که کردید کدام کار بوده است چرا؟
کاری به نام اهوی پریشان بود؛ چون نقش یک زن روان‌پریش را بازی کردم و این دور از شخصیت خودم بود، موردتوجه قرار گرفت و خیلی دوستش داشتم.
در کنار بازیگری، شما دستیار کارگردان و بازیگردان هم بوده‌اید. درباره تجربه‌هایتان در این دو حوزه هم توضیحاتی ارائه می‌کنید؟
خدمت شما عرض کنم اینها مکمل دیگر کارهای هنریم بود و تجربه‌های خوبی بوده و هست.
یک بازیگردان چه کمکی برای کارگردان محسوب می‌شود؟ حضور این فرد در مجموعه چقدر ضروری است؟ چه نوع کارگردان‌هایی، بازیگردان دارند؟
خیلی زیاد و من فکر می‌کنم کمک شایانی به کار می‌شود. کارگردانی که بیشتر کار فیلم انجام می‌دهد یا تئاترهایی که چند اپیزودی هستند، از بازیگردان استفاده می‌کنند.
وضعیت بازیگران زن به‌خصوص بازیگران شهرستانی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
جالب نیست، همان اندازه که شهر کوچک‌تر است محدودیت‌ها هم بیشتر می‌شود.
در فضای مجازی هم حضور دارید؟
خیلی نه اما من سعی می‌کنم از مطالب مفیدش استفاده کنم.
به جوانان علاقه‌مند به این حوزه چه پیشنهاد دارید؟
جوانان عزیز، کار هنری باید همراه بااستعداد و علاقه باشد و علاقه تنها کافی نیست.
آرزوی شما برای هنر ایران و مخصوصا هنر خوزستان چیست؟
آرزو دارم هنرمندان خوزستانی با فراغ‌بال کارهای بزرگی که آرزوی آن‌هاست را انجام دهند و همان‌طور که بهترین‌ها در تهران خوزستانی‌ها هستند کارهایشان کشوری اجرا شود.
و سخن آخر:
با آرزوی پیشرفت تئاتر و سینما و تلویزیون ایران که بینندگان به دنبال کانالی به جز کانال ایرانی نباشند و تئاترهای موفق هم جایی در تلویزیون ایران داشته باشند.