توهین به افغان‌ها توسط شادمهر در کنسرت DC؟!
ظاهرا کنسرت شب گذشته شادمهر در واشنگتن دی‌سی جنجالی شده. ماجرا از این قرار است که شماری از افغان‌ها که در سالن حضور داشتند می‌گویند شادمهر در ابتدای کنسرتش بعد از اجرای آهنگ «ای ایران ای مرز پرگهر» به حاضران گفته «اگر ایرانی نیستید از اینجا بروید بیرون».
روایت خودِ شادمهر اما چیز دیگریست:
«سلام به شما همراهان عزیز،
بسیاری از ما این روزها دل‌نگران مردم در داخل خاک ایران هستیم. سرود «ای ایران» ساخته زنده یاد روح‌الله خالقی در طی سال‌ها تبدیل به سرودی به یاد بود از ایران شده است .
هدف از اجرای این سرود، همدردی با هموطنانم که در شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی کنونی باید زندگی‌شان را بگذرانند است.
در مورد کنسرت شهر واشنگتن خانمی در حین اجرای «ای ایران» به سمت سن آمدند و میانه اجرای ترانه‌ای ایران به من گفتند که حق ندارم این ترانه را اجرا کنم. من هم ناراحت از این برخورد که آن را نوعی بی‌احترامی دیدم، تنها به این شخص خاص گفتم اگر مایل نیستند گوش کنید سالن را ترک کنید. مخاطب من تنها این شخص خاص بود که میانه اجرا به من اعتراض کردند. نه مخاطب من همه سالن بودند و نه خاستگاه من نوعی نگاه حذفی نسبت به کسانی است که ایرانی نیستند. فرزند من یک ایرانی فیلیپنی آمریکایی است. همسر من آمریکایی فیلیپینی است. تمام گروه موسیقی من را افراد از ملیت‌های مختلف تشکیل داده‌اند. اما در این شرایط من از مخاطبم انتظار همدلی و همدردی با ترانه‌ای داشتم که تبدیل به ترانه همدلی با مشکلات ایرانیان شده است.
بیشتر بخوانید:
ماجرای کنسرت اخیر شادمهر عقیلی چه بود؟
در حاشیه‌های نوشته شده در شبکه‌های اجتماعی در مورد اجرای سرود «ای ایران» نوشته‌هایی آمده که گویا این ترانه را من از یک خاستگاه حذف کسانی که ایرانی نیستند اجرا کرده‌اند. به هیچ وجه این گونه نیست. من به عنوان یک هنرمندی که در ایران زاده شده، با زبان فارسی زندگی کرده و به زبان فارسی هنر اجرا می‌کند، به این واقف هستم که مرزهای جغرافیایی هم‌سان با مرزهای زبانی و فرهنگی کشیده نشده‌اند. آنچه ما را به هم وصل می‌کند تعلقات ملی و «حب وطنی» است اما تعلقات زبانی و فرهنگی‌مان هم ما را با هموطنان افغانستانی و تاجیکستانی، هم‌زبان و هم‌فرهنگ و همدل می‌کند. همان‌گونه که تعلقات موسیقیایی‌مان ما را با موسیقی ملت‌های ترک زبان، عرب زبان، ارامنه، کردها، یونانی‌ها و بسیاری دیگر از ملت‌ها همدل می‌کند.
سرودی مانند »ای ایران» یا در افغانستان سرودی مانند «سرزمین من»، برای حذف آدم‌ها سروده نشده‌اند.
اینها سرودهایی هستند که مردم این سرزمین‌ها در واکنش به بیدادها و جفای دوران سروده‌اند. این سرودها برای وصل کردن انسان‌ها به هم است و نه برای جدا کردن انسان‌ها از هم.
همدردی با ایرانیان از طریق سرود «ای ایران» برای من به عنوان یک هنرمند مهم بود. و برای همین هم این سرود را اجرا کردم.
دوست داشتم که همه مخاطبان موسیقی‌ام با گوش دادن به این سرود با ایرانیان داخل کشور همدردی کنند.
«سلام به شما همراهان عزیز،
بسیاری از ما این روزها دل‌نگران مردم در داخل خاک ایران هستیم. سرود «ای ایران» ساخته زنده یاد روح‌الله خالقی در طی سال‌ها تبدیل به سرودی به یاد بود از ایران شده است .
هدف از اجرای این سرود، همدردی با هموطنانم که در شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی کنونی باید زندگی‌شان را بگذرانند است.
در مورد کنسرت شهر واشنگتن خانمی در حین اجرای «ای ایران» به سمت سن آمدند و میانه اجرای ترانه‌ای ایران به من گفتند که حق ندارم این ترانه را اجرا کنم. من هم ناراحت از این برخورد که آن را نوعی بی‌احترامی دیدم، تنها به این شخص خاص گفتم اگر مایل نیستند گوش کنید سالن را ترک کنید. مخاطب من تنها این شخص خاص بود که میانه اجرا به من اعتراض کردند. نه مخاطب من همه سالن بودند و نه خاستگاه من نوعی نگاه حذفی نسبت به کسانی است که ایرانی نیستند. فرزند من یک ایرانی فیلیپنی آمریکایی است. همسر من آمریکایی فیلیپینی است. تمام گروه موسیقی من را افراد از ملیت‌های مختلف تشکیل داده‌اند. اما در این شرایط من از مخاطبم انتظار همدلی و همدردی با ترانه‌ای داشتم که تبدیل به ترانه همدلی با مشکلات ایرانیان شده است.
بیشتر بخوانید:
ماجرای کنسرت اخیر شادمهر عقیلی چه بود؟
در حاشیه‌های نوشته شده در شبکه‌های اجتماعی در مورد اجرای سرود «ای ایران» نوشته‌هایی آمده که گویا این ترانه را من از یک خاستگاه حذف کسانی که ایرانی نیستند اجرا کرده‌اند. به هیچ وجه این گونه نیست. من به عنوان یک هنرمندی که در ایران زاده شده، با زبان فارسی زندگی کرده و به زبان فارسی هنر اجرا می‌کند، به این واقف هستم که مرزهای جغرافیایی هم‌سان با مرزهای زبانی و فرهنگی کشیده نشده‌اند. آنچه ما را به هم وصل می‌کند تعلقات ملی و «حب وطنی» است اما تعلقات زبانی و فرهنگی‌مان هم ما را با هموطنان افغانستانی و تاجیکستانی، هم‌زبان و هم‌فرهنگ و همدل می‌کند. همان‌گونه که تعلقات موسیقیایی‌مان ما را با موسیقی ملت‌های ترک زبان، عرب زبان، ارامنه، کردها، یونانی‌ها و بسیاری دیگر از ملت‌ها همدل می‌کند.
سرودی مانند »ای ایران» یا در افغانستان سرودی مانند «سرزمین من»، برای حذف آدم‌ها سروده نشده‌اند.
اینها سرودهایی هستند که مردم این سرزمین‌ها در واکنش به بیدادها و جفای دوران سروده‌اند. این سرودها برای وصل کردن انسان‌ها به هم است و نه برای جدا کردن انسان‌ها از هم.
همدردی با ایرانیان از طریق سرود «ای ایران» برای من به عنوان یک هنرمند مهم بود. و برای همین هم این سرود را اجرا کردم.
دوست داشتم که همه مخاطبان موسیقی‌ام با گوش دادن به این سرود با ایرانیان داخل کشور همدردی کنند.