اعتراض به سبک نسل بومی‌های دیجیتال

دو ماهی از تنش‌ها در سطح جامعه می‌گذرد؛ اعتراضات خیابانی که برخی مواقع به آشوب منجر شده است. از نزدیک که رصدی بر فضای پرتنش این روزهای جامعه داشته باشید یکی از مهم‌ترین موضوعات که به چشم می‌آید حضور پرتعداد نوجوانان است. دهه هشتادی‌ها دهه‌ای با سری پرسودا. نسلی که نه می‌توان آنها را مطلع از تئوری‌های فلسفی و قواعد پیچیده جهان سیاست قلمداد کرد و نه می‌توان به آنها برچسب ناآگاهی از شرایط روز جامعه زد. نسلی که خواسته یا ناخواسته و به مقتضی زمان سبک زندگی متفاوتی با نسل‌های پیشین خود دارد. اما دیدن همین جوانان و بعضا نوجوانان با چاشنی خشونت دردی است که نباید و نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذر کرد. به‌طورکلی متولدین دهه 80 به تفاوت‌هایشان در تمام زمینه‌ها معروف هستند و در این میان برخلاف نسل‌های قبلی در ایران، برای بیان نظرات و ایده‌های خود چندان نگران قضاوت شدن نیستند و آزادانه عمل می‌کنند. نسلی که پرورش‌یافته نسل پرتنش دهه 60 بوده‌اند. کارشناسان اعتقاد دارند دهه هشتادی‌ها که به نسل بومی دیجیتال نیز معروف هستند تمایل شدیدی به زیر سؤال بردن وضعیت موجود و مطالبه حقوق و آزادی‌های شخصی خود دارد؛ همچنین به خطوط قرمز موجود چندان اعتقادی ندارند. بیان تمام این موارد و چیدن قطعات پازل شخصیتی دهه هشتادی‌ها شاید به نظر برسد با نوجوانان بی‌قید و بدون اندیشه‌ای روبرو هستیم؛ اما واقعیت فراتر از این موضوع است. دهه هشتادی‌های کشور نسلی که به نسل زد بیشتر شهره هستند نشان داده‌اند باهوش‌تر و جسورتر از نسل‌های پیش از خود هستند. نمونه دهه هشتادی که از جان خود برای نجات هم نوع گذشته است را در سال‌های اخیر داشته‌ایم. دست آوردهای علمی و هنری و ورزشی این نسل را هیچ‌کس نمی‌تواند منکر شود. اما باید پذیرفت این دهه هشتادی‌های پر شروشور آینده‌سازان کشوری هستند که در اطراف خود دشمنان زیادی را دارد. آینده‌سازانی که با نگاه به شرایط امروز جامعه از لحاظ اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی هیچ آینده روشن و درخشانی را برای خود متصور نیستند. حضور نوجوانان و جوانان دهه 80 در سطح جامعه و اعتراض آنها دقیقا به نادیده‌گرفتنشان در سال‌های پیش‌ازاین است. این بومی‌های دیجیتال آینده‌ساز کشور هستند آنها را در یابید و در یابید.