من در پیشرفت علیرضا بیرانوند تأثیرگذار بودم

سوشا مکانی ستاره میدان بود و یکی از عوامل مهم مسجدسلیمانی‌ها در کسب پیروزی ارزشمند خارج از خانه مقابل پرسپولیس لقب گرفت.
مکانی که در لیگ‌های چهاردهم و پانزدهم دروازه‌بان پرسپولیس بود و در 52 بازی لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا برای سرخپوشان پایتخت به میدان رفت، درباره پیروزی برابر تیم سابق خود به خبرنگار «ایران» گفت: «بازی خیلی خوبی بود. پرسپولیس تیم قابل احترامی است که همیشه مدعی قهرمانی است و خودم به عنوان یک پرسپولیسی همیشه برای این تیم آرزوی موفقیت دارم ولی در این بازی برای شاد کردن دل هواداران نفت با تمام وجود بازی کردم. چیزی که در مکتب پرسپولیس و فوتبالم یاد گرفته‌ام این است که در هر تیمی هستم بهترین عملکرد را در هر بازی داشته باشم. البته خیلی‌ها عاشق حرف و حدیث هستند و می‌گویند فلانی چون پرسپولیسی است، شرایط به گونه ای رقم می‌خورد که پرسپولیس حتماً برنده شود ولی از تیم محبوبم انتظار دارم همیشه در حدی از قدرت باشد که هیچ حرفی باقی نماند. خودم را برای بازی سخت مقابل یکی از مدعیان قهرمانی آماده کرده بودم و می‌دانستم که احتمال دارد موقعیت زیادی روی دروازه‌ام ایجاد شود. از طرفی آماده بودم که اگر پرسپولیس گل بزند، با توجه به تجربه‌ام شرایط بازگشت را برای تیمم به وجود آورم. گرچه هدف ما پیروزی بود و ما راه‌های شکست دادن پرسپولیس را تمرین کرده بودیم. پرسپولیس چند موقعیت داشت و ما هم موقعیت‌هایی داشتیم که ثابت می‌کند تیم دست و پا بسته ای نبودیم و حتی می‌توانستیم گل‌های بیشتری هم بزنیم. برد ما اتفاقی نبود.»
وی احساسش از اینکه مقابل تیم سابقش قرار گرفته بود را چنین بیان کرد:« وقتی دوباره به ورزشگاه آزادی آمدم و با هواداران رودررو شدم، دیدم که برایم سنگ تمام گذاشتند و تشویقم کردند. این نشان می‌دهد که رابطه خوبی بین من و هواداران وجود دارد. این با هیچ سرمایه و پولی قابل معامله نیست. من دوست داشتم با پرسپولیس بهترین اتفاق‌ها برایم بیفتد ولی با نایب قهرمانی این مسأله به اتمام رسید و من از پرسپولیس دور شدم. هواداران می‌دانند زمانی که من در این تیم بودم، تمام وجودم را گذاشتم و سعی کردم بهترین عملکرد را داشته باشم و اگر در یکی، دو بازی هم نتوانستم انتظارات را برآورده کنم، یک موضوع طبیعی در فوتبال است.»
سوشا بعد از جدایی از پرسپولیس به اروپا رفت و برای باشگاه میوندالن نروژ بازی کرد و مدتی هم در باشگاه استرومسگودست بازی کرد. او درباره دوران 3 ساله حضورش در نروژ چنین توضیح داد:« زمان بازی در میوندالن 3 فصل بهترین دروازه‌بان لیگ شدم و این تیم را به لیگ برتر آوردیم. هواداران آنجا هم ارتباط خوبی با من دارند و الان هم در تاریخ 120 ساله باشگاه از من به عنوان بهترین دروازه‌بان تاریخ باشگاه شان یاد می‌کنند. خدا را شکر می‌کنم هر جایی که بوده ام از نظر فنی سربلند بودم. زمانی هم که به استرومسگودست رفتم، باشگاه مولده که سرمربی اش اوله گونار سولسشر بود، من را می‌خواست ولی در نهایت به استرومسگودست رفتم که یک باشگاه قدیمی در نروژ است. آنهایی که من را می‌شناسند، می‌دانند که سوشا یک بازیکن احساسی است ولی من روی این ضعف خودم کار و آن را تبدیل به نقطه قوتم کردم.»
«تو بعد از محرومیتی که برایت در ایران به وجود آمد به اروپا رفتی. آیا به آن آرامشی که می‌خواستی رسیدی؟» پاسخ سوشا به این سؤال چنین است:« صد درصد. چون بستری برایم فراهم شد که در آرامش فقط به مسائل فنی فکر کنم. من هیچ وقت مشکل فنی نداشته‌ام و همه مربیانی که با آنها کار کرده‌ام می‌توانند روی این موضوع صحه بگذارند ولی برای پیشرفت فنی نیاز به آرامش داشتم و یکی از مهم ترین دستاوردهای من در اروپا همین بود. تجربه‌ای که الان دارم مثل جواهر است، هم برای خودم و هم تیمی که در آن بازی می‌کنم. در همین بازی که بعضی از بازیکنان ما حتی استادیوم آزادی را از نزدیک ندیده بودند، تجربه ام باعث شد شرایط  به نفع تیم ما تغییر کند.»
مهدی تارتار سرمربی نفت مسجدسلیمان اعلام کرده که حق سوشا مکانی است که به تیم ملی دعوت شود. سوشا در این باره گفت:« حق یک بحث است ولی در فوتبال ایران فقط مسائل فنی در دعوت‌ها تأثیرگذار نیست. من اصلاً خرده‌ای به سرمربی محترم تیم ملی نمی گیرم. وقتی 50 نفر راجع به یک موضوعی نظر می‌دهند و مثلاً وقتی می‌خواهی با یک باشگاهی قرارداد ببندی، هزار نفر زیرآب‌ات را می‌زنند که سوشا حاشیه دارد، این حرف‌ها تأثیرگذار است. ما این را یاد نگرفته‌ایم که اگر یک نفر می‌خواهد پیشرفت کند، بسته به توانایی‌های خودش پیشرفت کند. به عنوان مثال می‌گویند شجاع خلیل زاده باید به تیم ملی دعوت شود ولی وقتی 50 نفر می‌آیند ذهنیت سرمربی را به سمتی می‌برند که او دعوت نشود، نتیجه‌اش می‌شود بهترین بازیکن پرسپولیس در بازی با ما روی نیمکت می‌نشیند. مربی تیم ملی هم یک انسان است. برانکو و پانادیچ تنها حامیان من بودند ولی افرادی که فوتبال هم بازی نکرده‌اند و حتی اطلاعاتی از دروازه‌بانی ندارند آنقدر دخالت کردند که از پرسپولیس جدا شدم.»
خیلی‌ها معتقدند در بازی نفت مسجدسلیمان و پرسپولیس، مکانی برنده جدال با علیرضا بیرانوند شد. سوشا چنین نظری ندارد:« من جدالی با کسی که 3 سال با او زندگی کرده ام، ندارم. علیرضا خودش می‌داند که من خیلی دوستش دارم و در مسیر پیشرفتش هم تأثیرگذار بوده ام. او در نفت تهران و زمانی که اسم و رسمی نداشت، با من همبازی بود و به عنوان یک پسر ساده و پرتلاش کار کرد و می‌داند رقابتش با من، به پیشرفتش کمک کرد. نه تنها او، بلکه رشید مظاهری هم همین طور. حالا هم حبیب فرعباسی در تیم خودمان می‌تواند از رقابت با من استفاده کند. الان هم برای بیرانوند خوشحالم که نامزد بهترین بازیکن آسیاست و افتخارش برای منِ ایرانی است. امیدوارم بتواند در همین سطح عالی خودش را نگه دارد.» او درباره اینکه باورش می‌شود تیمش 11 هفته است نباخته؟ گفت: «من باورم می‌شود چون به تیم خودمان ایمان دارم. البته ما که بودجه 12 میلیاردی داریم جلوی تیم‌هایی که 120 میلیارد هزینه کرده‌اند، از لحاظ سخت افزاری و بازیکن حرفی برای گفتن نداریم و یک جایی این موضوع به کمک شان می‌آید و نتیجه به نفع شان تغییر می‌کند. شما به شیخ دیاباته مهاجم استقلال نگاه کنید که جلوی 70 هزار تماشاگر تبریزی چه گل‌هایی به تراکتور زد. بازیکن خوب، قیمت خوب هم دارد. ما هم تا جایی بالا می‌رویم ولی حدی دارد. مردم مسجد سلیمان خیلی مظلوم هستند و شرایط زندگی سختی دارند. همه می‌دانند من به خاطر مسائل مالی به نفت نیامده‌ام. این بحث غرور نیست ولی خودم می‌دانم که با توجه به شرایط فعلی فوتبال ایران قیمت من زیر 5 میلیارد تومان نیست و امیدوارم کادرفنی و مدیریت تا زمانی که با هم هستیم از من راضی باشند.»
او درباره اتفاق‌های سال‌های قبل مثل بازی معروف استیل آذین و پرسپولیس و اینکه آیا هنوز علــــی دایـــــــی را اســــــــــــطوره زنـدگـــــــــی اش می‌داند؟ گفت: «آن مسابقه یک بازی خاص بود. توجه داشته باشید من به عنوان یک بازیکن 21 ساله در آن موقع چقدر می‌توانستم تجربه داشته باشم که چه بگویم یا نگویم؟ علی دایی هم فقط اسطوره من نیست. اسطوره همه مردم ایران است. او، علی کریمی، مهدی مهدوی کیا، وحید‌هاشمیان، جواد نکونام و فرهاد مجیدی کسانی هستند که باید به همه آنها احترام بگذاریم و من دوست شان دارم. من وقتی در اروپا درباره کریمی و دایی صحبت می‌کردم، همه تعجب می‌کردند که ایران چنین بازیکنانی داشته که در بایرن مونیخ بازی می‌کردند و با افتخار از آنها یاد می‌کنم.»