توپ را به «ماتادور» تعارف نکنید!
دور دوم مرحله گروهی در جام جهانی 2018 از روز گذشته آغاز شد اما می‌توان به جرات گفت که مهم‌ترین بازی قاره آسیا تقابل ایران و اسپانیا خواهد بود. امشب همه نگاه‌ها به ورزشگاه کازان آرنا خواهد بود.
شاید یک شگفتی، بیست و یکمین دوره جام‌جهانی را داغ‌تر از پیش کند. در تمام بازی‌های هفته اول، تیم‌های درجه دوم جام همه را شگفت‌زده کردند. ایران، استرالیا، ایسلند، سويیس و مکزیک تیم‌هایی بودند که نشان دادند جام 2018، یک جام راحت برای غول‌های فوتبال نیست و در هر لحظه از یک بازی ممکن است پروژه حذف یک قهرمان جهان کلید بخورد. اسپانیا امشب به عنوان قهرمان جهان در سال 2010 مقابل ایران قرار خواهد گرفت. این تیم چه روی نیمکت و چه درون زمین مملو از ستاره و فوتبالست‌های حرفه‌ای است. همه بازیکنان این تیم تجربه بالایی در بازی‌های بین‌المللی دارند و همین مساله امتیاز ویژه‌ای برای‌شان خواهد بود تا بتوانند درون زمین راحت‌تر به کارهای تیمی بپردازند؛ بنابراین تیم ایران بدون شک شب سختی را پیش رو دارد اما انگیزه بالای بازیکنان ایران می‌تواند سلاحی برای زمینگیر کردن تیم قدرتمند قاره اروپا باشد.
تونس، فصل مشترک ایران و اسپانیا
پیش‌بینی نتیجه نه تنها در مورد این بازی بلکه در مورد تمام بازی‌هایی که در جام جهانی برگزار می‌شود، نمی‌تواند دقیق و مستند باشد اما اگر به نوع بازی دو تیم در بازی های گذشته نگاه کنیم، می‌توانیم پیش زمینه ای از آنچه درون زمین اتفاق خواهد افتاد، داشته باشیم. تیم اسپانیا در آخرین بازی تدارکاتی خود مقابل تونس به سختی پیروز شد و تونس حتی می‌توانست یک مساوی امیدوارکننده را چند روز قبل از شروع جام جهانی به دست آورد. فوتبال بسته تونس تاحدودي اسپانیا را بی‌حوصله و سردرگم کرده بود؛ چرا که تیم فانتزی و تکنیکی اسپانیا برای اجرای برنامه‌های تیمی به مشکل می‌خورد. سرعت و شدت حملات این تیم در پشت محوطه جریمه تونس گرفته می‌شد و بنابراین هافبک‌های اسپانیا نمی‌توانستند آن‌طور که باید روی دروازه حریف آفریقایی فشار ایجاد کنند.
ویژگی‌هاي ایران
از طرفی تیم‌ملی ایران و تونس از نظر نوع بازی، شباهت‌هایی با هم دارند. یک فوتبال بسته برای استفاده از ضدحملات یا حملات تند و تیز. روشی که ما از ایران مقابل مراکش نیز دیدیم. اگرچه در آن بازی بیش از 20 دقیقه تیم ایران به دلیل استرسی که از جو جام جهانی داشت، به شدت تحت فشار حملات مراکش قرار گرفت اما پس از اینکه رفته رفته به جو بازی عادت کرد، توانست با همین روش خطراتی را به صورت خیلی جدی روی دروازه قهرمان آفریقا ایجاد کند و اگر بازیکنان تیم‌ملی بدون عجله و بادقت ضربات آخر را می‌زدند، شاید تیم ایران برای کسب سه امتیاز به گل به خودی حریف احتیاجی نداشت.
ویژگی‌هاي اسپانیا
تیم‌ملی اسپانیا در اولین بازی خودش سه گل به پرتغال زد و تا حدودي زیباترین بازی جام تاکنون به حساب می‌آید اما باید ببینیم چرا اسپانیایی که مقابل تونس دچار مشکل شد، توانست مقابل پرتغال بازی روان و راحتی را به نمایش بگذارد. تیم پرتغال، یک تیم مهاجم و سرعتی است. قهرمان اروپا بیشتر به بازیکنان کناری خود اتکا دارد تا بازیکنان میانی و به همین دليل فضای میانه زمین برای اسپانیا، فضای قابل دسترسی بود. چون اسپانیا یک تیم هافبک محور است، تمام برنامه‌های این تیم به بازیکنان میانی آن به خصوص اینیستا متکی است. بنابراین مقابل پرتغال، این تیم توانست به راحتی حملات خودش را طراحی کند و گسترش دهد.
ابزاری که ایران در اختیار دارد
اما تیم ایران به بازیکنان میانی خودش متکی است. هافبک‌های جنگنده و دونده ایران حدود60 تا 70 درصد بار تیم را به دوش می‌کشند. امیدابراهیمی در بازی با مراکش نشان داد یکی از مهره‌های مهم تیم ایران است؛ بنابراین می‌توانیم به مهار اینیستا توسط ابراهیمی امیدوار باشیم و اگر این اتفاق بیفتد، بدون شک 40تا50 درصد زهر تیم اسپانیا گرفته می‌شود. دیگر هافبک‌های خلاق اسپانیا مانند ایسکو، سرعت بالایی در انتقال بازی به مناطق مختلف زمین ندارند. آن‌ها تکنیک بالایی دارند و می‌توانند سه، چهار و حتی پنج بازیکن را مشغول خود کنند تا فضای بیشتری برای مهاجمان‌شان ایجاد شود اما اگر تحت پرس شدید قرار بگیرند، تا حد زیادی کارایی خود را از دست می‌دهند و به این ترتیب ایران می‌تواند توپ‌های زیادی را از اسپانیا پس بگیرد.
خطر خودکشی را جدی بگیرید
مساله مهم این است که تیم ایران با دراختیار داشتن توپ چه باید بکند که اتفاقی مشابه آنچه مقابل مراکش افتاد در بازی با اسپانیا تکرار نشود. در بازی اول، تیم ایران توپ های بسیار زیادی را لو داد و به همین دليل مراکش به راحتی حاکم بی‌چون و چرای بازی و زمین بود. شاید اگر بازیکنان ایران در حفظ توپ دقت بیشتری به خرج می‌دادند، مراکش تا این حد نمی‌توانست سوار بر بازی شود. از دست دادن مالکیت توپ مقابل اسپانیا آن هم به اندازه‌ای که ما در بازی اول ایران دیدیم، چیزی جز یک خودکشی نخواهد بود. حفظ توپ در زمین خودی نیز چیزی جز تعارف ایرانی به ماتادورها نیست؛ چرا که ذات فوتبال اسپانیا این است که در زمین حریفان بازی کند. آن‌ها به کار دفاعی تمایلی ندارند و حتی مدافعان این تیم مانند راموس نیز بازیکنان رو به جلو و پیشرونده هستند به همین‌دليل نوع بازی ایران که در استفاده از ضد حملات سریع تخصص بالایی دارد، می تواند به خوبی اسپانیا را غافلگیر کند.
لطفا گل بزنید
واقعیت این است که ایران نباید به امید گل نخوردن وارد این بازی شود. اگر به اسپانیا گل نزنیم، 99درصد احنمال باخت داریم؛ بنابراین باید گفت تیم ایران تنها از طریق گرفتن توپ در زمین خودی و انتقال سریع بازی به منطقه یک سوم دفاعی اسپانیا می تواند به کسب امتیاز در این بازی فکر کند.
تیم ملی، بازیکنان سرعتی خوبی را در اختیار دارد. به عنوان مثال علیرضا جهانبخش بازیکنی است که توانایی حمل توپ با سرعت بالا را دارد و همچنین ارسال پاس‌های مورب و عمقی، از ویژگی‌های اوست که می‌تواند تک مهاجم تیم‌ملی را در محوطه جریمه هر حریفی صاحب توپ کند.
حفظ توپ در مقابل اسپانیا معنایی نخواهد داشت. حتی تیم ملی آلمان نیز که فوتبال را بر اساس مالکیت مطلق بازی می‌کند، نمی تواند مقابل اسپانیا به حفظ توپ در زمین خودی و میانه زمین تکیه کند؛ چرا که بازیکنان اسپانیا فوق‌العاده توپ‌گیر هستند و با یک پرس ساده در هر نقطه زمین می‌توانند مالک توپ شوند؛ به همین‌دليل تیم ایران باید بازی در زمین خودی را فراموش کند.
اگر قرار است تیم ما توپی را لو بدهد، بهتر است در زمین خود اسپانیا باشد که خط هافبک و دفاع ما برای بازگشت به حالت تدافعی و بستن فضاها زمان کافی را داشته باشند.
انتقال مداوم بازی به زمین اسپانیا علاوه بر اینکه خطر را از دروازه خودی دور می‌کند، این حسن را دارد که شانس ایران برای باز کردن دروازه حریف بیشتر می‌شود.
مدافعان اسپانیا با اینکه به تنهایی قابلیت‌های فنی بسیار بالایی دارند اما اگر با دقت بیشتری به این موضوع نگاه کنیم، قدرت دفاعی این تیم تنها در کارهای دفاعی راموس خلاصه می‌شود و مدافعانی مانند پیکه، کارواخال یا ناچو و حتی آلبا تحت فشار حریف و بازی سریع، شکننده هستند و حتی ممکن است اشتباهاتی را به سود تیم ایران در زمین خودشان مرتکب شوند!
خوش‌بین نباشید، خودتان را باور کنید
شاید این تفاسیر، بسیار خوش‌بینانه باشند و شاید عده‌ای بگویند تحت تاثیر سه امتیاز بازی اول اکنون ما انتظارات خیالی‌مان را مرور می‌کنیم اما به دور از هر شاید و کاش، اصل فوتبال بر خودباوری و تلاش در زمین است. هرچقدر در زمین خودتان را باور داشته باشید به همان مقدار نتیجه می‌گیرید. مانند آنچه مکزیک مقابل آلمان به دست آورد. پس امیدواریم ملی پوشان کشورمان امشب با خودباوری بالا وارد زمین شوند و با کسب امتیاز، اتفاقی تاریخی را درتاریخ فوتبال قاره آسیا رقم بزنند.
تونس، فصل مشترک ایران و اسپانیا
پیش‌بینی نتیجه نه تنها در مورد این بازی بلکه در مورد تمام بازی‌هایی که در جام جهانی برگزار می‌شود، نمی‌تواند دقیق و مستند باشد اما اگر به نوع بازی دو تیم در بازی های گذشته نگاه کنیم، می‌توانیم پیش زمینه ای از آنچه درون زمین اتفاق خواهد افتاد، داشته باشیم. تیم اسپانیا در آخرین بازی تدارکاتی خود مقابل تونس به سختی پیروز شد و تونس حتی می‌توانست یک مساوی امیدوارکننده را چند روز قبل از شروع جام جهانی به دست آورد. فوتبال بسته تونس تاحدودي اسپانیا را بی‌حوصله و سردرگم کرده بود؛ چرا که تیم فانتزی و تکنیکی اسپانیا برای اجرای برنامه‌های تیمی به مشکل می‌خورد. سرعت و شدت حملات این تیم در پشت محوطه جریمه تونس گرفته می‌شد و بنابراین هافبک‌های اسپانیا نمی‌توانستند آن‌طور که باید روی دروازه حریف آفریقایی فشار ایجاد کنند.
ویژگی‌هاي ایران
از طرفی تیم‌ملی ایران و تونس از نظر نوع بازی، شباهت‌هایی با هم دارند. یک فوتبال بسته برای استفاده از ضدحملات یا حملات تند و تیز. روشی که ما از ایران مقابل مراکش نیز دیدیم. اگرچه در آن بازی بیش از 20 دقیقه تیم ایران به دلیل استرسی که از جو جام جهانی داشت، به شدت تحت فشار حملات مراکش قرار گرفت اما پس از اینکه رفته رفته به جو بازی عادت کرد، توانست با همین روش خطراتی را به صورت خیلی جدی روی دروازه قهرمان آفریقا ایجاد کند و اگر بازیکنان تیم‌ملی بدون عجله و بادقت ضربات آخر را می‌زدند، شاید تیم ایران برای کسب سه امتیاز به گل به خودی حریف احتیاجی نداشت.
ویژگی‌هاي اسپانیا
تیم‌ملی اسپانیا در اولین بازی خودش سه گل به پرتغال زد و تا حدودي زیباترین بازی جام تاکنون به حساب می‌آید اما باید ببینیم چرا اسپانیایی که مقابل تونس دچار مشکل شد، توانست مقابل پرتغال بازی روان و راحتی را به نمایش بگذارد. تیم پرتغال، یک تیم مهاجم و سرعتی است. قهرمان اروپا بیشتر به بازیکنان کناری خود اتکا دارد تا بازیکنان میانی و به همین دليل فضای میانه زمین برای اسپانیا، فضای قابل دسترسی بود. چون اسپانیا یک تیم هافبک محور است، تمام برنامه‌های این تیم به بازیکنان میانی آن به خصوص اینیستا متکی است. بنابراین مقابل پرتغال، این تیم توانست به راحتی حملات خودش را طراحی کند و گسترش دهد.
ابزاری که ایران در اختیار دارد
اما تیم ایران به بازیکنان میانی خودش متکی است. هافبک‌های جنگنده و دونده ایران حدود60 تا 70 درصد بار تیم را به دوش می‌کشند. امیدابراهیمی در بازی با مراکش نشان داد یکی از مهره‌های مهم تیم ایران است؛ بنابراین می‌توانیم به مهار اینیستا توسط ابراهیمی امیدوار باشیم و اگر این اتفاق بیفتد، بدون شک 40تا50 درصد زهر تیم اسپانیا گرفته می‌شود. دیگر هافبک‌های خلاق اسپانیا مانند ایسکو، سرعت بالایی در انتقال بازی به مناطق مختلف زمین ندارند. آن‌ها تکنیک بالایی دارند و می‌توانند سه، چهار و حتی پنج بازیکن را مشغول خود کنند تا فضای بیشتری برای مهاجمان‌شان ایجاد شود اما اگر تحت پرس شدید قرار بگیرند، تا حد زیادی کارایی خود را از دست می‌دهند و به این ترتیب ایران می‌تواند توپ‌های زیادی را از اسپانیا پس بگیرد.
خطر خودکشی را جدی بگیرید
مساله مهم این است که تیم ایران با دراختیار داشتن توپ چه باید بکند که اتفاقی مشابه آنچه مقابل مراکش افتاد در بازی با اسپانیا تکرار نشود. در بازی اول، تیم ایران توپ های بسیار زیادی را لو داد و به همین دليل مراکش به راحتی حاکم بی‌چون و چرای بازی و زمین بود. شاید اگر بازیکنان ایران در حفظ توپ دقت بیشتری به خرج می‌دادند، مراکش تا این حد نمی‌توانست سوار بر بازی شود. از دست دادن مالکیت توپ مقابل اسپانیا آن هم به اندازه‌ای که ما در بازی اول ایران دیدیم، چیزی جز یک خودکشی نخواهد بود. حفظ توپ در زمین خودی نیز چیزی جز تعارف ایرانی به ماتادورها نیست؛ چرا که ذات فوتبال اسپانیا این است که در زمین حریفان بازی کند. آن‌ها به کار دفاعی تمایلی ندارند و حتی مدافعان این تیم مانند راموس نیز بازیکنان رو به جلو و پیشرونده هستند به همین‌دليل نوع بازی ایران که در استفاده از ضد حملات سریع تخصص بالایی دارد، می تواند به خوبی اسپانیا را غافلگیر کند.
لطفا گل بزنید
واقعیت این است که ایران نباید به امید گل نخوردن وارد این بازی شود. اگر به اسپانیا گل نزنیم، 99درصد احنمال باخت داریم؛ بنابراین باید گفت تیم ایران تنها از طریق گرفتن توپ در زمین خودی و انتقال سریع بازی به منطقه یک سوم دفاعی اسپانیا می تواند به کسب امتیاز در این بازی فکر کند.
تیم ملی، بازیکنان سرعتی خوبی را در اختیار دارد. به عنوان مثال علیرضا جهانبخش بازیکنی است که توانایی حمل توپ با سرعت بالا را دارد و همچنین ارسال پاس‌های مورب و عمقی، از ویژگی‌های اوست که می‌تواند تک مهاجم تیم‌ملی را در محوطه جریمه هر حریفی صاحب توپ کند.
حفظ توپ در مقابل اسپانیا معنایی نخواهد داشت. حتی تیم ملی آلمان نیز که فوتبال را بر اساس مالکیت مطلق بازی می‌کند، نمی تواند مقابل اسپانیا به حفظ توپ در زمین خودی و میانه زمین تکیه کند؛ چرا که بازیکنان اسپانیا فوق‌العاده توپ‌گیر هستند و با یک پرس ساده در هر نقطه زمین می‌توانند مالک توپ شوند؛ به همین‌دليل تیم ایران باید بازی در زمین خودی را فراموش کند.
اگر قرار است تیم ما توپی را لو بدهد، بهتر است در زمین خود اسپانیا باشد که خط هافبک و دفاع ما برای بازگشت به حالت تدافعی و بستن فضاها زمان کافی را داشته باشند.
انتقال مداوم بازی به زمین اسپانیا علاوه بر اینکه خطر را از دروازه خودی دور می‌کند، این حسن را دارد که شانس ایران برای باز کردن دروازه حریف بیشتر می‌شود.
مدافعان اسپانیا با اینکه به تنهایی قابلیت‌های فنی بسیار بالایی دارند اما اگر با دقت بیشتری به این موضوع نگاه کنیم، قدرت دفاعی این تیم تنها در کارهای دفاعی راموس خلاصه می‌شود و مدافعانی مانند پیکه، کارواخال یا ناچو و حتی آلبا تحت فشار حریف و بازی سریع، شکننده هستند و حتی ممکن است اشتباهاتی را به سود تیم ایران در زمین خودشان مرتکب شوند!
خوش‌بین نباشید، خودتان را باور کنید
شاید این تفاسیر، بسیار خوش‌بینانه باشند و شاید عده‌ای بگویند تحت تاثیر سه امتیاز بازی اول اکنون ما انتظارات خیالی‌مان را مرور می‌کنیم اما به دور از هر شاید و کاش، اصل فوتبال بر خودباوری و تلاش در زمین است. هرچقدر در زمین خودتان را باور داشته باشید به همان مقدار نتیجه می‌گیرید. مانند آنچه مکزیک مقابل آلمان به دست آورد. پس امیدواریم ملی پوشان کشورمان امشب با خودباوری بالا وارد زمین شوند و با کسب امتیاز، اتفاقی تاریخی را درتاریخ فوتبال قاره آسیا رقم بزنند.