بازگشت به کدام انقلاب؟

نسل اول انقلاب اکنون باید راه را بر نسل جدید بگشاید و حکومت را به آنان منتقل کند. مسئولیتها را به نسل جوان منتقل کند و در پایان دفتر عمر نسل بنیانگذاران انقلاب اسلامی این نهضت را چون امانتی تاریخی به نسل بعدی بسپارد تا ماندگار شود. هیچ نسلی، هیچ دولتی، هیچ قدرتی، هیچ حاکمیتی ابدی نیست، اما حکومتها میتوانند جاودانه باشند. حکومتی ابدی است که قدرت در آن دست به دست شود و خود را به یک طبقه، یک طایفه، یک سلیقه و یک نسل محدود نکند. حکومتی که از حکومت کردن فقط ارزشها را به ارث بگذارد نه آدمها و روشها را... جوانان باید احساس کنند که مدیران کشور حداقل به اندازهی امام در چهل سال قبل به آنها بها میدهند و راه را برای آنان باز میکنند و مسئولیت و دولت و قدرت خود را دائمی و ابدی نمیپندارند. وحدت ما در کثرت و کثرت ما در وحدت بود و این نقطه تمایز انقلاب اسلامی با انقلابهای مارکسیستی بود. برای احیای ارزشهای انقلاب اسلامی باید جمهوری اسلامی را بر اساس همین ارزشها بازآفرینی کرد و به جای «انقلاب کردن علیه انقلاب» یا «انقلاب در انقلاب» (که روشهای دو جریان به کل متضاد است) باید به «احیای انقلاب اسلامی» به عنوان یک «نهضت یگانه» و غیرقابل تکرار فکر کرد و دستکم آن کثرت و وحدت اول انقلاب را احیا کرد و به نسل جدید نشان داد که در 22 بهمن 40 سال قبل چه طیف گستردهای از روشنفکران مسلمان و مجتهدان مبارز و نیز روشنفکران دگراندیش با سلطنت و سلطنتطلبی و هر نوع دیکتاتوری راست و چپ مخالف بودند. جمهوری اسلامی ایران (نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد) ثمره و میوهی انقلاب اسلامی است و اگر گروهی از انقلابیون فکر میکنند با رودررو قرار دادن انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی میتوانند به انقلاب خدمت کنند و نهاد دولت را به عنوان نماد جمهوریت و نهاد جمهوریت تضعیف کنند و انقلابی دیگر برپا کنند، اشتباه میکنند. ما میخواهیم به انقلاب بازگردیم اما کدام انقلاب؟ انقلاب اسلامی ایران انقلابی یگانه، منحصربهفرد و غیرقابل تکرار بود که تنها راه تداومش بازگشت به ارزشهای اصیل آن است و نه انقلابی دیگر که امروز هر انقلابی یک اقدام ضدانقلابی است چه انقلابیون تازه به دورانرسیده انجام دهند چه ضدانقلاب. سخن رئیسجمهور روحانی روشن بود: امروز هر کسی که به قانون باور داشته باشد انقلابی است و انقلابیگری نه در تضاد با حکومت قانون که در التزام به آن است. بازگشت به انقلاب اسلامی ایران تنها یک راه دارد و آن انتقال قدرت به نسل جوان برای کارآمدی و کارآیی جمهوری اسلامی است. همانکاری که حکومت سلطنتی از آن سر باز زد، اما سرانجام تقدیر تاریخ گذار از سلطنت به جمهوریت را بر دیکتاتوری پهلوی تحمیل کرد که حرکتی مترقی بود. درست برعکس بازگشت از جمهوریت به سلطنت که حرکتی ارتجاعی است. تاریخ اما هرگز به عقب بازنمیگردد.