دورنمای فرسودگی

مشکلات معیشتی، تغییرات زودهنگام و غیرکارشناسی سیاست‌های اجرایی و در نتیجه به‌هم‌ریختگی ساختاری و ترسیم ناپذیری آینده و برنامه‌ریزی‌های کاری و زندگی، فشاری مضاعف را به کسب‌وکارها و زندگی مردم تحمیل می‌کند. در این میان چندپاره کردن جامعه با انواع انگ‌ها و برچسب‌ها و تلاش برای نصب مدال افتخار کارهای کوچک و بزرگ به سینه اعضای گعده خودمانی هر گروه سبب می‌شود در بسیاری زمینه‌ها انباشت و انتقال تجربه و تلاش برای بهبود مستمر جای خود را با مدیریت‌های تازه به دوران رسیده و کم‌تجربه عوض کند. در چنین فضایی هر موضوع بزرگ و کوچکی بهانه‌ای برای دمیدن به تنور اختلاف و موج‌سواری است. در ماه‌های گذشته شیب افزایش بروز مشکلات فنی برای پروازهای خطوط هوایی داخلی، زمین‌گیر شدن ناوگان و فرودهای اضطراری به‌شدت افزایش یافته است. به همین دلیل حمل‌ونقل هوایی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌های ترابری در زنجیره توسعه اقتصادی داخلی و ارتباط جهانی با چالش و اختلال روبرو شده است. بخش بزرگی از این مشکلات به دلیل تحریم‌های بین‌المللی و پیشرفت کند نوسازی ناوگان در چند دهه اخیر بوده است که سبب شده سن هواپیماهای ایران چندبرابر میانگین همسایه‌های جنوبی خلیج‌فارس باشد. بخشی از ناوگان در حال پرواز هم به گفته مسئولان مرتبط، بیش از چند ساعت محدود در هر روز امکان پرواز ندارد و تعدادی از هواپیماها با بروز تنها یک مشکل جدید، به گورستان پرنده‌های زمین‌گیر می‌پیوندند. ازاین‌رو تلاش برای برداشتن موانع از پیش پای کشور و کاهش مشکلات در برقراری روابط تجاری، فناوری و گردشگری با جهان یک نیاز فوری و مهم است. با توافق برجام در دولت گذشته مسیر جدیدی برای ورود هواپیماهای نو به کشور گشوده شد که این دریچه نیز اکنون مسدود است. از سوی دیگر گسترش زیرساخت‌های صنعت هوایی تجاری یکی از مهم‌ترین زمینه‌های تعاملات راهبردی با کشورهای گوناگون خواهد بود. نمونه این تجربه در امارات متحده عربی و قطر سبب شده این کشورها هاب پروازها و دروازه ورود افراد گوناگون به قاره‌ها و کشورهای مختلف باشند که در کنار درآمدزایی کلان، ‌نام آن‌ها را پرآوازه ساخته است. این تنها بخش کوچکی از فرصت‌های موجود برای توسعه و نوسازی کشور و جامعه بوده که اکنون دور از دسترس ما در آسمان برای رویای دیگران به پرواز درآمده است. ازاین‌دست فرصت‌های استفاده نشده و یا ازدست‌رفته بسیار داشته‌ایم. فرصت‌هایی که بی‌توجهی به آن‌ها کشور و نسل‌ها را با توقف و فرسودگی روبرو می‌کند. مانند افت کیفیت اقلام غذایی کودکان و آموزش مدارس که به گفته کارشناسان، دورنمای رشد و سلامتی یک نسل را تحت‌ تاثیر قرار می‌دهد. چنین نقاط عطفی جایگاه اثرگذاری سطوح کلان نخبگی و مدیریت جامعه و کشور برای اصلاح یا تغییر مسیر برای حرکت در مسیر بهبود شرایط خواهد بود. این دستاورد به شرطی قابل‌دسترسی است که با اعتماد به اندیشه‌های جوان و خلاق مسیر اثرگذاری پیش روی نسل جدید باز شده و از تغییر پازل مدیریتی کشور به نفع جایگزینی مدیریت‌های فرسوده هراس نداشته باشیم.