روز جهانی تکواندو در تقویم 1403؛ همه چیز درباره ورزش تکواندو

تکواندو

تکواندو یکی از ورزش های رزمی شرق آسیا و هنر رزمی سنتی کشور کره است که در حدود ۲۰۰۰ سال قدمت دارد. تکواندو واژه ای کره ای به معنی پریدن و شکستن بوسیله قدرت دست و پا در کوتاه ترین زمان ممکن است. فلسفه هنر رزمی تکواندو بر آرامش روح و روان، پویایی ذهن و اندیشه، و سلامت جسمی دلالت دارد در این هنر رزمی، فنون مخصوص حرکات پاها و دست ها آموزش داده می شود تا فرد بتواند در مواقع خطر با وارد کردن ضربات موثر و گاها خطرناک و سنگین از خود دفاع کند.

 تاریخچه ورزش تکواندو

یکی از نخستین سرنخ های وجود تکواندو در نقاشی دیواری از یک آرامگاه است که در پادشاهی کره ای گوگوریو، بین 37 سال قبل میلاد و سال 66 میلادی ساخته شده است. طراحی این نقاشی نشان می دهد که دو چهره غیرمسلح در فرم ایستادن تکواندو با یکدیگر رو به رو شده اند. سایر طرح های موجود در آرامگاه نشان دهنده شخصیت هایی است که در حال شکستن آجر هستند و لباس هایی شبیه به فرم تکواندو امروزی بر تن دارند. 

اصطلاحات تکواندوکاران

«چاریوت» خبردار ایستادن
• «کیونره» احترام گذاشتن
• «تکوان» چشم و اطاعت کردن
• «آپ» جلو
• «یوپ» بغل
• «دیت» پشت
• «چاگی» ضربه با پا
• «جیروگی» ضربه با دست
• «ماکی» یا «ماگی» دفاع کردن

سبک های تکواندو

1.  سبک پومسه یا فرم (POOMSAE) تکواندو
2. سبک هان ما دانگ (HAN MA DANG) تکواندو
3. سبک کیورگی (KUORUGI) تکواندو

1-سبک پومسه یا فرم

این سبک حاوی مجموعه ای از حرکات و ضربات پا و مشت و تکنیک های ایستادن و نحوه قرار گیری و جا به جایی است که در جواب به حمله مهاجم و دفاع از خود ترتیب یافته است که از مهمترین آموزش های هنر رزمی تکواندو می باشد که هر فرم و حرکت پومسه بر مبنای منطق و فلسفه شکل گرفته است.

2-سبک هان ما دانگ 

هان ما دانگ در واقع سبک شکستن اجسام و اشیاء سخت، و به نوعی دفاع شخصی است و تکنیک های آن مخصوص تکواندوکاران حرفه ای می باشد. 

3-سبک کیورگی 

این سبک به نوعی یکی از شیوه های تمرینی تکواندو برای حضور در مسابقه است و رقابت های آن با قوانین و شرایط ویژه ای انجام می شود. مسابقات این سبک در 3 راند 2 دقیقه ای صورت میگیرد، تکواندوکاران برای مبارزه بر روی تشک مخصوصی (شیاپچانگ) حاضر شده و 1 داور وسط و 4 داور در اطراف تشک وظیفه قضاوت مبارزه را بر عهده دارند. مسابقات این سبک، از قوانین ویژه ای برخوردار است و تکواندو کاران موظفند از وسایل و تجهیزات ایمنی مانند ناشیم، کلاه تکواندو، دستکش تکواندو، ساعد بند، هوگو (محافظ سینه – پشت کمر- شکم )، نقاب و محافظ لثه استفاده کنند.

لباس تکواندوکارن

مبارزین تکواندو معمولاً یک لباس به رنگ سفید و یا سیاه با نام دوبوک  به همراه یک کمربند می پوشد. 

تجهیزات و نکته های ورزش تکواندو

تجهیزات ایمنی شامل این موارد می باشد:هوگو (محافظی شبیه به جلیقه ضد گلوله)، باده و ساباده (ساق بند و ساعد بند) و نانشیم (محافظ بیضه و آلت تناسلی) تنها در این رشته مورد استفاده قرار می گیرد.

فلسفه رنگ های کمربندهای دریافتی در ورزش تکواندو

کمربند سفید: که نشان دهنده بی گناهی است. در این مرحله نو آموزان هیچ چیز در مورد تکواندو نمی دانند.

کمربند زرد: نشان دهنده زمینی است که در آن گیاه جوانه می زند و در اصل تکواندو در نوآموز در حال شکل گرفتن است.

کمربند سبز: نشان دهنده این است که این گیاه جوانه زده رشد می کند یعنی فنون تکواندو در حال پیشرفت است.

کمربند آبی:نشان دهنده این است که گیاه در حال رشد به درخت تبدیل شده است. یعنی فنون تکواندو در ورزشکار به حد مطلوب رسیده است.

کمربند قرمز: نشان دهنده خط است و در این مرحله ورزشکار باید مواظب حریف خود باشد و او را دور نگه دارد.

کمربند سیاه: درست نقطه مقابل سفید است. بنابراین نشان دهنده مهارت کامل در تکواندو است و نشان می دهد که دارنده این مهارت نسبت به تمام ترس ها و بدی ها نفوذناپذیر است.

 قوانین تکواندو

این ورزش در سه دوره 2 دقیقه ای برگزار می شود که بین هر کدام از این زمان ها ورزشکار به مدت یک دقیقه استراحت می کند. هیات داوران از 4 نفر تشکیل شده است که 3 داور در جایگاه مخصوص در کنار زمین می نشینند و یک داور هم در وسط زمین مسابقه را کنترل می کند.

جیروکی، چاگی

به ضربات مشت در تکواندو ضربات جیروگی می گویند که بسته به اینکه به کجای بدن برخورد کنند، به 3 نوع تقسیم می شوند. در مبارزه تکواندو از ضربات پا استفاده زیادی می شود در تکواندو به این ضربات چاگی می گویند که خود به انواع مختلفی تقسیم می شود که معروف ترین آنها به نام های دیت چاگی، آپ چاگی، پاکان آن مریان چاگی، یوپ چاگی، دولیو چاگی، آپ دولیو چاگی و موندولیا چاگی معروف هستند که بعضی از آنها را به کرات در گزارش های تلویزیونی شنیده اید.

ویژگی های بدن

توانایی حرکات اعضای بدن در هوا با حداکثر سرعت در این ورزش ضروری است. سطوح چربی بدنی کم به ورزشکاران برای سرعت بخشیدن به عملکرد خود تا حداکثر ممکن کمک می کند. درنتیجه ورزشکاران سعی می کنند با حداقل چربی بدنی در مسابقات شرکت کنند. ورزش تکواندو در گروه های وزنی مختلف برگزار می شودتا حریف ها از نظر قدرت با هم یکسان تر باشند.به هر حال ورزشکاران سعی می کنند حداکثر وزن گروه خود را داشته باشندتا نشان دهد که در بین گروه خودشان قویترین هستند.

وزن در تکواندو

ورزشکاران تکواندو کار سعی می کنند در بالاترین وزن گروه وزنی خود فعالیت کنند. به عنوان مثال یک مرد 72 کیلوگرمی سعی می کند 2 کیلوگرم از وزتن خود را کم کند تا بتواند در دسته ی 69 کیلوگرم مسابقه دهد تا اینکه در دسته ی 80 کیلوگرمی مسابقه دهدکه در آن جزء وزن های پایین محسوب می شود.باید انتخاب گروه وزنی در طولانی مدت ومتناسب با سلامت و عملکرد مناسب تکواندو کار مشخص شود.

زمان راندها و استراحت

خردسالان:5/1 دقیقه و 1 دقیقه استراحت نونهالان:5/1 دقیقه و یک1 دقیقه استراحت نوجوانان:2 دقیقه و 1 دقیقه استراحت جوانان:3 دقیقه و 1 دقیقه استراحت بزرگسالان:3 دقیقه و 1 دقیقه استراحت بانوان خردسالان :1 دقیقه نوجوانان:2 دقیقه جوانان:2 دقیقه - چهار وزن المپیکی عبارتنداز:- منهای 58 کیلوگرم - منهای 68 کیلوگرم - منهای 80 کیلوگرم - به اضافه 80 کیلوگرم - در راند سوم در صورت مساوی، سرداور برنده را بادرنظر گرفتن شرایط زیر اعلام می کند:1- از نظر فنی 2- اخلاق 3- بازی هجومی 4- فعالیت بیشتر

شمارش اعداد در تکواندو

یک: هانا/ دو: دول (تول)/ سه: ست/ چهار: نت/ پنج: داست/ شش: یاست/ هفت: ایل کوپ/ هشت: یودول/ نه: آهوپ/ ده: یول.

اولین: ایل/ دومین: ایی/ سومین: سام/ چهارمین: سا/ پنجمین: او/ ششمین: یوک/ هفتمین: چیل/ هشتمین: پال/ نهمین: کیو/ دهمین: شیپ.

تاریخچه تکواندو در ایران

ورزش تکواندو در سال 1347 به ایران وارد شد و در سال 1349 اولین کلاس آموزشی خود را با حدود 75 نفر شرکت کننده رسمیت داد. تکواندو ابتدا زیر نظر فدراسیون ورزشهای رزمی فعالیت می کرد اما پس از چند سال در سال 1352 به صورت فدراسیونی مستقل درآمد. اولین رئیس فدراسیون تکواندو سرهنگ سرشار بود.

اولین حضور بین المللی تکواندو ایران مسابقات قهرمانی جهان در سال 1975 بود که در سئول کره جنوبی برگزار گردید و تیم ایران موفق به کسب یک مدال برنز توسط حسین بدیع زاده در وزن چهارم شد. اولین مسابقات رسمی در ایران به سال 1357 با عنوان قهرمانی کشور در سالن شهید افراسیابی برگزار شد.