افزایش رقابت‌پذیری با ارتقای منابع انسانی
امروزه منابع انسانی یکی از سرمایه‌های مهم هر سازمانی به شمار می‌رود. نیروی انسانی کارآمد و کارآزموده سبب ارتقا و رشد و تعالی یک سازمان چه دولتی و چه خصوصی خواهد بود. نیروی انسانی اساسی‌ترین ابزار جهت دستیابی به اهداف کلان سازمان به شمار می‌رود و از آن به‌عنوان بزرگ‌ترین دارایی بالفعل یک نهاد یا سازمان یاد می‌شود.
اما طیف مدیران دولتی و خصوصی نسبت به نیروی انسانی در سازمان‌ها دیدگاه متفاوتی دارند. در گذشته با تخصیص یافتن آسان منابع و امکانات و تامین بودجه‌های جاری دستگاه‌های دولتی استفاده حداکثری از توانمندی نیروی انسانی در جایگاه شغلی از اهمیت کمتری برخوردار بود. ولی در سازمان‌های خصوصی با تامین هزینه‌های جاری سازمان توسط تیم نیروی انسانی موضوع بهره‌گیری از ظرفیت‌های نیروی انسانی نقش پررنگ‌تری بازی می‌کند. از طرفی عصر تکنولوژی و فناوری اطلاعات و رقابت شدید سازمان‌های دولتی و خصوصی از لحاظ خدمت‌رسانی و مشتری‌مداری تغییرات اساسی را در ساختار و انتخاب نیروی انسانی ایجاد کرده است.
این تغییرات به سمت به‌کارگیری حداکثری ظرفیت نیروی انسانی در جایگاه شغلی و توجه هر چه بیشتر به استعداد نیروی انسانی کارآزموده در جهت خلق نوآوری در خدمت‌رسانی و مشتری‌مداری است و همچنین ارزش نیروی انسانی به اجرایی‌شدن هرچه بیشتر و همسو و همساز شدن در اهداف استراتژیک سازمانی هست.
بنابراین نیروی انسانی حرفه‌ای در هر سازمان باعث خلق فرصت بی‌نظیر در جهت شکوفایی خدمت‌رسانی و ایجاد مزیت رقابتی نسبت به سایر رقبا و کسب سهم بیشتری از بازار نسبت به سایرین خواهد بود.
از طرفی با افزایش حقوق و دستمزدها اگر رویکرد مدیران ارشد سازمان به منابع انسانی به‌عنوان هزینه سربار تغییر یابد این دیدگاه باعث ازدست‌رفتن سهم بازار سازمان و نارضایتی مشتریان و خدمات گیرندگان خواهد شد.