جستجو
رویداد ایران > خبرها > یادداشت > تلفن همراه آقای وزیر

تلفن همراه آقای وزیر

شما فکر کنید وزیر باشید محافظ هم داشته باشید بعد دستتان را که می‌برید توی جیبتان تا گوشی تلفن همراهتان را بردارید و مثلا ساعت را چک کنید متوجه بشوید که گوشی‌تان در جیبتان نیست.

سرقت همیشه عملی نکوهیده و زشت بوده و هست اما به‌تازگی جماعت فرهیخته سارقان خلاقیت‌هایی از خود نشان می‌دهند که بسیار جالب است. در جدیدترین اقدام این قشر زحمتکش و همیشه درصحنه می‌توان به حرکت خارق‌العاده یکی از اعضا این قشر بی‌ادعا اشاره کرد که در مراسم تشییع مرحوم نادر طالب‌زاده از مقابل مسجد بلال صداوسیما و با حضور محافظان وزیر صورت گرفت. شما فکر کنید وزیر باشید محافظ هم داشته باشید بعد دستتان را که می‌برید توی جیبتان تا گوشی تلفن همراهتان را بردارید و مثلا ساعت را چک کنید متوجه بشوید که گوشی‌تان در جیبتان نیست. اینکه سرقت گوشی وزیر دقیقا در چه زمان و مکان انجام‌شده اصلا جای بحث نیست موضوع مهم‌تر این است که طی روزهای آینده چه محتوایی به اسم‌ورسم گوشی آقای وزیر منتشر شود. از سوی دیگر کاربران فضای مجازی که پای ثابت واکنش به اتفاقات مربوط و نامربوط جامعه هستند بلافاصله پس از انتشار خبر سرقت گوشی بازهم واکنش‌های مثبت و منفی زیادی نشان دادند و عمدتا با زبانی طنز جسارت سارق را دارای دوز بالایی ارزیابی کردند. البته به کار بردن کلمه جسارت بار معنایی مثبت دارد که هیچ‌گونه ارتباطی با حرکت ناشایست سارق ندارد؛ اما به دلیل رعایت شئونات قلم و روزنامه ما هم خود را ملزم کردیم تا از این واژه استفاده کنیم. عده‌ای دیگر از کاربران فضای مجازی این سرقت را دهن‌کجی به میزان امنیت جامعه و شعاع نفوذ این امنیت قلمداد کردند؛ اما نظر برخی دیگر دراین‌بین بسیار جالب بود که این سرقت را شوخی با سیاسیون دانستند تا اگر از نوسان قیمت گوشی تلفن همراه اطلاعی ندارند مجبور به خرید گوشی جدید باشند و با گوشت و پوست‌واستخوان این موضوع را درک کنند. کاربرانی هم بودند که این سرقت را از نگاه خودمثبت و در راستای نگاه وسیع سارقان و حذف طبقاتی جامعه دانستند که هیچ قشر و طایفه و قومی از گزند جماعت سارق در امان نخواهد بود. به‌هرحال سرقت نوعی از ناهنجاری است و سرقت از سیاسیون آن‌هم در حد سرقت از وزیر جای تأمل دارد. باید منتظر ماند و دید ماجرای این سرقت در روزهای آینده چه پایان و بازخوردهایی را به همراه خواهد داشت.


برچسب ها
نسخه اصل مطلب
نویسنده
فاطمه کاویانی
خبرنگار و تا ابد و یک روز دانشجو