میانگین خودکشی در ایران ۶ در هر ۱۰۰ هزار نفر است/۷۳ درصد خودکشی‌ها در حاشیه شهرها رخ می‌دهد
رئیس انجمن روانپزشکان ایران گفت: میانگین خودکشی در ایران ۶ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر است و این آمار نسبت به سال ۹۴ افزایش پیدا کرده است.
مریم رسولیان، رئیس انجمن روانپزشکان ایران و رئیس همایش سالانه روانپزشکان گفت: هر ساله همایش سالانه انجمن روانپزشکان در هفته سلامت روان از ۱۸ تا ۲۳ مهر ماه برگزار می‌شود. با توجه به تعطیلات امسال این همایش از روز ۱۷ تا روز ۲۳ مهر ماه در زمان هفته سلامت روان جهانی برگزار خواهد شد.
مریم رسولیان در رابطه با موضوع محوری سلامت روان بر مبنای سازمان روانپزشکی جهانی گفت: مسئله سلامت روان در سالهای اخیر بر پیشگیری از افسردگی تمرکز داشته است و امسال این پیشگیری با محوریت خودکشی صورت می‌گیرد که در کشور ما این جریان اولویت پیدا می‌کند.رئیس انجمن روانپزشکان ایران بیان کرد: موضوع خودکشی موضوع همه کشورهای جهان است و تقریبا با آماری یکسان تمام کشورها با آن درگیر هستند ولی متاسفانه همه مسائل در کشور ما سیاسی می‌شود. وقتی کسی دچار افسردگی می‌شود امکان بالایی دارد که به خودکشی اقدام کند. این یک موضوع اجتماعی مهم است و در سطح سیاسی وجه دیگری پیدا می‌کند.
رسولیان در ارتباط با آمار خودکشی اظهار کرد: بنا به آمار وزارت بهداشت حدود ۷۳ درصد خودکشی‌ها در حاشیه شهرها اتفاق می‌افتد. بنابراین آشکار است که فقر و مسائل اقتصادی برروی اقدام به خودکشی تاثیر فاحشی دارد ولی اقدام به خودکشی در مناطق مرفه بیانگر آن است که فقر تنها عامل آن نیست. وزارت بهداشت میانگین خودکشی در سطح جهان را ۱۰ نفر در ۱۰۰ هزار نفر اعلام می‌کند. ۲۰ برابر این آمار اقدام به خودکشی می‌کنند اما منجر به مرگ نمی‌شود.
وی افزود: کشور ما از سال ۹۴ تا سال ۹۷ در خودکشی منجر به مرگ رشد چشمگیری داشته است. سال ۹۴ آمار خودکشی ۵ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر بوده و این آمار در سال ۹۷ به ۶ نفر در ۱۰۰ هزار نفر رسیده است. شهرهای ایلام، بویراحمد، لرستان و کرمانشاه آمار بالاتری از میانگین خودکشی در سطح کشور دارند. در همدان این آمار به ۹ نفر در ۱۰۰ هزار نفر می‌رسد ولی همچنان میانگین کشوری در ایران ۶ نفر در ۱۰۰ هزار نفر است که از آمار جهانی پایین‌تر است ولی نسبت به سالهای گذشته رشد داشته است.
رسولیان در رابطه با ابعاد افسردگی در جامعه گفت: افسردگی ابعاد زیستی، اجتماعی، فردی و فرهنگی دارد. همه افراد جامعه غم را تجربه می‌کنند ولی این به معنای اقدام به خودکشی نیست. کسی که اقدام به خودکشی می‌کند به طور قطع استعداد شخصی از نظر زیستی دارد اما عوامل خانوادگی و استحکام یک خانواده در اقدام افرادی که استعداد خودکشی به طور زیستی دارند، اهمیت قابل توجهی دارد. اینکه ما به عوامل اجتماعی سهمی جدی می‌دهیم، مهم است اما باید سلامت روان از وجوه زیستی، اجتماعی و فردی مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد.
همچنین امیرحسین جلالی دبیر علمی همایش سالانه روانپزشکان گفت: ما در خیلی از موضوعات آمار نداریم که این تصمیم‌گیری را مشکل می‌کند. خوشبختانه در سطح ملی وزارت بهداشت برای وصول یک برآورد اقدام کرده است. این اطلاعات از نظر روش‌شناسی و روشهای اجرا قابل اعتماد خواهند بود اما اینکه بتوانیم زوایای بیماری روانی را با توجه به عوامل اجتماعی موثر و سلامت روان بسنجیم نیاز به تحقیقات مکمل دارد.
وی افزود: در ایران عوامل اجتماعی در کنار عوامل زیستی سهم مهمی دارد. عدم توجه به این عوامل باعث آسیب‌های اجتماعی می‌شود که نمونه آن خودکشی است. با وجود اینکه خودکشی به عوامل زیستی و فردی اعتقاد دارد ولی نمی‌شود تاثیر عوامل اجتماعی را نادیده گرفت و سلامت روان متاثر از محیط اجتماع، خانواده فرد و استعداد فردی است.
قربان‌رضا حاجتی دبیر اجرایی همایش سالانه روانپزشکان در ادامه گفت: در بحث هزینه‌های درمانی یک چالش اقتصادی همراه با قوانین بیمه وجود دارد که حتما باید تغییر کند و بیمه پوشش مناسب به بیماری روانی نمی‌دهد. در نگرش آنها اختلالات روانی جزو بیماریهای قابل توجه محسوب نمی‌شود. مسلما این نگرش باید تغییر کند. خیلی از این بیماران نیاز به بستری، درمان دارویی و حمایت‌های اجتماعی دارند. باید بپذیرند که این بیماری مانند تمام بیماریهای دیگر است و از نگرش ۱۰۰ سال پیش دست بردارند. پوشش‌های بیمه برای این بیماران لازم است. مشخصا بیمه باید به درمانهای سایکوتیک و سرپایی توجه کند.
مریم رسولیان در ادامه گفت: ۳۵ درصد بیماران به علت ترس از برچسب خوردن و ناآگاهی بیماریشان را پنهان کرده و به پزشک مراجعه نمی‌کنند و ۵۰ درصد بیماران اعصاب و روان اعتقاد دارند که پزشکان اقدام موثری در ارتباط با بیماری و درمان آنها صورت نمی‌دهند. مهمترین موضوعی که باعث اجتناب مراجعه بیماران به روانپزشکان می‌شود، موضوع شرم است. وقتی بیمار به روانپزشکی مراجعه نکند ریسک خودکشی در او بالا می‌رود همچنین لیست هزینه‌هایی که از عدم مراجعه به روانپزشکان به وجود خواهد آمد، بالا می‌رود.
وی در ادامه گفت: درمان روانپزشکی، دیدار بیمار در بیمارستان روانپزشکی این اقدامات درمانی نیاز به آموزش خانواده‌ها و فرد بیمار دارد تا از احساس شرم یا انگ به بیمار جلوگیری شود بنابراین بیمار خود را از درمان محروم نخواهد کرد. همکاری با انجمن روانپزشکان می‌تواند در نگرش انسانها تاثیر بسزایی ایجاد کند و روی آوردن آنها به درمان را محقق کند.
رئیس انجمن روانپزشکان در پایان گفت: هزینه‌های جامعه درمانی روانپزشکی به ظاهر بالا است ولی عدم فعالیت‌های اجتماعی این بار هزینه را به وجود می‌آورد. هر سالی که تشخیص زودتر انجام شود، بار هزینه درمانی برای کشور و فرد بیمار ۵ برابر کاهش می‌یابد. انجمن علمی روانپزشکان معتقد است که یکی از رسالت‌های این انجمن و بخش‌هایی که می‌توانند با او همکاری کنند ایجاد آگاهی عمومی است.