مدیرکل مطبوعات و خبرگزاری‌های داخلی وزارت ارشاد در پست اینستا گرامی خود با اشاره به واریز آخرین نوبت یارانه مطبوعات سال ۱۴۰۰ به حساب مدیران مسئول رسانه‌ها نوشت:
آخرین نوبت یارانه مطبوعات ۱۴۰۰ به حساب مدیران مسئول واریز شد. از دیدگاه شخصی و نه لزوماً جایگاه حقوقی چند نکته به ذهنم می‌رسد:
۱. یارانه مطبوعات، مثل یارانه معیشتی صرفاً برای کم برخورداران نیست. بلکه سهمی از بودجه عمومی برای کسانی است که بیشتر برای ارتقای کمی و کیفی سبد مطالعه مردم، ارائه مطالب غنی، مفید و با گستره توزیع مناسب تلاش می‌کنند. لذا هر که بهتر کار کند و محصول شایسته‌تری ارائه دهد بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. البته در این میان باید نشریات و پایگاه‌های تخصصی، علمی، محلی، ادبی، معرفتی و نخبگانی را بیشتر مدنظر قرار داد. چراکه شایسته است برای تولید اثر فاخری که شاید اقبال عمومی کمتری با آن همراه باشد اما پشتوانه‌ای برای محتوای فضای کلی رسانه‌ای کشور است، سرمایه گذاری کرد. همچنین رسانه‌هایی که در جغرافیایی محدود با تمام توان خود نشان می‌دهند که ایران، تنها تهران نیست را باید قدر دانست.
۲. اگرچه محتوا اصل و اساس یک محصول فرهنگی ست اما رسانه طبق ماده ۱۸، ۲۰ و ۴۶ قانون مطبوعات مصوب مجلس شورای اسلامی، گذرگاه نیست بلکه اقامتگاه است. لذا از رسانه‌ای طبق این مواد از قانون و ماده ۳۱ آئین نامه اجرایی مصوب هیأت وزیران حمایت می‌شود که یک سازمان حرفه‌ای قلمداد شود. با داشتن نیروی انسانی متخصص، مجرب و تحت نظر قانون کار و بیمه.
۳. نیروی انسانی، اصلی‌ترین سرمایه یک جریده است چرا که صد درصد محتوا توسط انسان تولید می‌شود و رسانه‌ی بی دبیر و خبرنگار مثل زمین بی آب و حیات است. لذا با توجه به شرایط سخت اقتصادی و ضرورت حفظ امنیت شغلی خبرنگاران، یارانه مطبوعات باید نسبت معقول و قابل لمسی با نیروی انسانی شاغل در آن مجموعه داشته باشد. البته نیرویی که به واقع اهل خبر و تولید محتوا باشد نه خبرنگارنما.
۵۸۵۸