اقدامات شهرهای جهان برای "پیاده‌محوری"
این سهل‌انگاری حتی در شهرهایی که به مبارزه با آلودگی هوا، کاهش تراکم ترافیک و مقابله با بزرگ‌ترین خطر موجود برای ایمنی در جاده‌ها یعنی سرعت پرداخته‌اند نیز همواره به چشم می‌خورد. این در حالی است که بدون حضور عابران پیاده به هیچ وجه نمی‌توان به یک شهر بزرگ و عالی دست یافت. به منظور رفع این مشکل، بعضی از شهرهای سراسر دنیا دست به اقداماتی زده‌اند که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم.
اوکلند؛ احداث پیاده‌روهای اقتصادی
پیاده‌روی در شهر اوکلند به عنوان اقتصادی‌ترین حالت حمل و نقل ممکن به حساب می‌آید. برای ترویج پیاده‌روی در خیابان‌های اصلی و اطراف آن‌ها و همچنین در مناطق تجاری و مسکونی موجود در منطقه تجاری مرکزی شهر اوکلند فضاهای مشترک برای پیاده روی ایجاد شده است. علاوه بر این تابلوها و جدول‌هایی که برای تفکیک پیاده‌رو از خیابان تعبیه شده بود، حذف شد و پارکینگ‌های اتومبیل در کناره‌های خیابان جای خود را به درختان، صندلی‌ها و نیمکت‌ها داد.
بنابراین فضای بیشتری برای فعالیت در فضای باز ایجاد شد که مسیرهای دسترسی بیشتری را خصوصا برای قشر توان‌خواه جامعه به وجود می‌آورد. این شبکه جدید از پیاده‌روها نقش مؤثری در افزایش حجم عابران پیاده، کاهش تعداد وسایل حمل و نقل و ارتقای سطح امنیت جاده‌ای در مناطق مختلف اوکلند داشته است. البته با توجه به بررسی‌ها، استفاده از فضاهای مشترک برای تمامی نقاط مناسب نیست ولی می‌تواند اولین گام در راه تبدیل شدن کامل اوکلند به یک شهر مناسب پیاده‌روی باشد.
لندن؛ برتری عابران پیاده بر سواره‌ها
شهر لندن دارای بالاترین حجم تردد عابران پیاده در جهان است. حدود ۵۱ درصد از اهالی این شهر و ۹ درصد از جاده‌های آن در اختیار عابران پیاده است. از سوی دیگر بسیاری از ساکنان لندن از دوچرخه استفاده می‌کنند. استفاده از دوچرخه‌ها عظیم‌ترین شیوه حمل و نقلی لندن در ساعات ابتدائی روز به حساب می‌آید. در سال گذشته شرکت سهامی حمل و نقل شهر،تردد از تقاطع بدنام و خطرناک "بانک" را که آمار بالایی از تلفات حوادث را به خود اختصاص داده است، برای تمامی انواع حمل و نقل اعم از خصوصی، عمومی، اتوبوس، دوچرخه و حتی با پای پیاده در طول ایام هفته ممنوع کرد.
علاوه بر این به دنبال کاهش درگیری میان عابران پیاده و دوچرخه‌سوراران در فضاهای مشترک پر ازدحام شهر، در نزدیکی یکی از خیابان‌های اصلی لندن به نام "کوئین" نیز در تعامل با دوربین‌های راهنمایی و رانندگی و نرم‌افزار فراگیری ماشینی، استفاده از فن‌آوری Almere در دست بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دارد. این اقدامات به منظور جلوگیری از رجحان یکی از این دو حالت حمل و نقل بر دیگری در حال انجام است و هدف آن دستیابی به نقطه‌ای است که در آن یا عابران پیاده و دوچرخه‌سواران با یکدیگر تعامل یابند و یا هر دو کنار روند؛ چرا که آمار درگیری این دو قشر بیش از حد بالا است.
منچستر، ایجاد محله‌های پیاده‌محور
نظارت بر سیستم پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در منچستر بر عهده مأموران عالی رتبه دولتی وبا همکاری مقامات محلی قرار دارد. این افراد در نظر دارند که شبکه‌ای از عابر پیاده و مسیر دوچرخه‌سواری برای تمامی افراد، در هر سنی و با هر شغلی ایجاد کنند. هرچند مقامات شهری منچستر توانسته‌اند مسیر هزار مایلی را در سراسر شهر به پیاده‌روها اختصاص دهند و هزار و ۴۰۰ گذرگاه عابرپیاده را تاسیس کنند. علاوه براین، ایجاد محله‌های "پیاده‌محور" نیز در صدر تلاش های این شهر برای حمایت از عابران پیاده است.
در این میان از رویکرد "باگ‌های دوگانه" برای توسعه عرض پیاده رو استفاده می‌کنند و قصد دارند از اشتراک‌گذاری مسیر تردد عابران پیاده با هر گونه وسیله چرخ‌دار پیشگیری به عمل آورند. این رویکرد در دو نوع کلی وجود دارد. در نوع اول دو گروه در کنار یکدیگر و در نوع دوم، هر دو گروه مجزا از هم می‌شوند.