میانسالان مبتلا به چاقی ۵ سال کمتر عمر می‌کنند
به گزارش رویداد ایران به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که چاق بودن در میانسالی می‌تواند تا پنج سال از عمر کم کند.
پژوهشگرانی که حدود ۳۰ هزار نفر را تا ۵۰ سالگی آنها بررسی کردند، دریافتند که افراد دارای وزن سالم، به طور میانگین در ۸۲.۳ سالگی از دنیا رفته‌اند اما بیش از ۴۰ نفر از افراد که در چاق‌ترین گروه قرار داشتند، تنها تا میانگین ۷۷.۷ سالگی زندگی کردند. حتی افرادی که چاقی متوسط داشتند، تقریبا دو سال از زندگی خود را از دست دادند. بین افرادی که اضافه وزن داشتند، به ندرت تفاوتی در امید به زندگی مشاهده شد.
پژوهشگران "دانشگاه نورث‌وسترن"(Northwestern University)، مرگ و میرها را براساس علت آنها تقسیم نکردند، اما خاطرنشان کردند که افراد چاق بیشتر از سایرین از چندابتلایی رنج می‌برند. اضافه‌وزن به ایجاد التهاب و رسوب چربی در رگ‌ها منجر می‌شود و به قلب و سایر اندام‌های حیاتی فشار وارد می‌کند.
بررسی‌های جدید نسبت به بررسی‌های پیشین که نشان می‌دادند چاق بودن می‌تواند امید به زندگی را تا یک دهه کاهش دهد، کمتر افراطی هستند.
این گروه پژوهشی، داده‌های بیمه پزشکی ۲۹ هزار و ۶۲۱ نفر بالای ۶۵ سال را جمع‌آوری کردند که در سال ۲۰۱۵ ثبت شده بود. شرکت‌کنندگان ابتدا در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ برای یک بررسی بلندمدت سلامتی به کار گرفته شدند. تا دسامبر ۲۰۱۵، حدود ۱۳ هزار نفر از شرکت‌کنندگان از دنیا رفته بودند.
برای تجزیه و تحلیل میزان مرگ و میر براساس وضعیت وزن، شرکت‌کنندگان با توجه به شاخص توده بدنی، به گروه‌هایی تقسیم شدند. پژوهشگران دریافتند که شخص هر چه چاق‌تر باشد، امید به زندگی کمتری دارد.
افراد مبتلا به چاقی شدید، تا میانگین ۷۷.۷ سال عمر کردند. این در حالی بود که افراد مبتلا به چاقی متوسط، تا میانگین ۸۰.۸ سال زندگی کردند و افراد دارای اضافه‌وزن، میانگین عمر ۸۲.۱ سال داشتند.
چاقی و مشکلات سلامتی مرتبط با آن، شش میلیارد پوند در سال برای "سرویس ملی سلامت"(NHS) انگلستان هزینه دارد و انتظار می‌رود که این هزینه مطابق با افزایش چاقی، بیشتر شود.
پژوهشگران در این پروژه دریافتند که افراد چاق و دارای اضافه‌وزن، سال‌های ناخوشی بیشتری داشتند. مشخص شد که افراد چاقی که بیش از یک دهه در شرایط بد سلامتی بودند، تا ۱۰.۳۲ سال بعد و افراد چاق با شرایط عادی، تا ۹.۸ سال بعد زندگی کرده‌اند. افراد دارای اضافه‌وزن، ۷.۲۲ سال بیشتر از افراد دارای وزن سالم، در معرض ناخوشی قرار گرفتند.
همچنین پژوهشگران، بیمه پزشکی موسوم به "مدیکر"(Medicare) آمریکا را مورد بررسی قرار دادند. مدیکر، نوعی از بیمه پزشکی دولت فدرال آمریکا است که به افراد بالای ۶۵ سال ارائه می‌شود. پژوهشگران، هزینه‌هایی را که افراد به ازای طبقه‌بندی وزن خود پرداخت می‌کنند، محاسبه کردند.
آنها دریافتند که افراد چاق به طور متوسط ۲۳ هزار و ۳۹۶ دلار بیش از افراد دارای وزن سالم، هزینه‌های اضافی پرداخت می‌کنند. افراد دارای اضافه‌وزن نسبت به افرادی که شاخص توده بدنی معمولی داشتند، تا ۱۲ هزار و ۳۹۰ دلار بیشتر پرداخت کردند.
دکتر "سادیا خان"(Sadiya Khan)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: یافته‌های این پژوهش، هم تأثیر چاقی بر سلامتی و زندگی افراد و هم هزینه اپیدمی چاقی را برای جامعه نشان می‌دهند.
وی افزود: بررسی منابع و راهبردها در سطح فردی و جمعی، برای رسیدگی به چالش رو به رشد ناشی از اضافه‌وزن در شرایط پیری جمعیت ضروری است.
پژوهشگران، تعدادی از محدودیت‌های خود را برای این پروژه شناسایی کردند. یکی از محدودیت‌ها این بود که داده‌های مدیکر می‌توانند به اشتباه طبقه‌بندی شوند و بر یافته‌ها تأثیر بگذارند اما با توجه به حجم نمونه، میزان کلی خطر پایین است.
به گفته پژوهشگران، حجم نمونه گروه مبتلا به چاقی شدید، کوچک بود و در مجموع به ۱۲۵ نفر می‌رسید. این بدان معناست که یافته‌های این گروه باید با احتیاط تفسیر شوند.
همچنین، پژوهشگران خاطرنشان کردند که نمونه‌های مورد استفاده برای پژوهش، از یک جمعیت عمدتا سفیدپوست به دست آمده‌اند و این بدان معناست که یافته‌ها ممکن است ارتباط محدودی با سایر گروه‌ها داشته باشند.
لازم به ذکر است که شاخص توده بدنی، برای تشخیص چاقی استفاده نمی‌شود زیرا افرادی که بسیار عضلانی هستند، می‌توانند بدون چاق بودن هم شاخص توده بدنی بالایی داشته باشند. با وجود این، شاخص توده بدنی به عنوان یک شاخص مفید برای بررسی وزن و سلامتی جمعیت عمومی پذیرفته شده است.
این پژوهش، در مجله "JAMA Network Open" به چاپ رسید.