وی ادامه داد: بخش عمده‌ای از مسائل روزمره در حوزه اسباب بازی و بازی تامین می‌شود، موضوعاتی مانند فیلم، انیمیشن، گرافیک و نقاشی در خلال فضاهایی که کودک و نوجوان با آن ارتباط برقرار می‌کند قرار می‌گیرد. ماجرا بازی و اسباب بازی نخی است که بین کودک و نوجوان و محصولات صنایع فرهنگی پیوند ایجاد می‌کند. بسیاری از محصولات فرهنگی مانند فیلم و انیمیشن و بازی کودک در گرو اسباب بازی است.
آقایی سپس روند انیمیشن در ایران را از نظر کیفیت و محتوا مثبت و پرشتاب دانست و اظهار کرد: مخاطبی که با انیمیشن درگیر می‌شود باید بتواند آن را در جاهای دیگری نیز بیابد. ممکن است یک انیمیشن بسیار مخاطب پسند باشد ولی به دلیل اینکه جریان ندارد از بین می‌رود، باید این حوزه به صورت زنجیروار ادامه پیدا کند و مخاطبان را به سمت خود بکشاند. جریان سازی حول محور محصولات صنایع فرهنگی صورت نمی‌پذیرد که کودک و نوجوان نقش خود را در آن فضا پیدا کند.
دبیر کارگروه رسانه و محتوا دیجیتال افزود: تحقق این روند در نمایشگاه‌های ترویجی اتفاق می‌افتد، باید حس بازی و زندگی کردن را بچه‌ها در صنایع فرهنگی پیدا کنند و این احساس را داشته باشند که در زندگی روزمره آن‌ها این اتفاقات صورت می‌گیرد. در کنار جشنواره‌هایی که در حوزه‌های تصویری فعالیت می‌کنند باید نمایشگاه‌های تخصصی صنایع فرهنگی دیگر حوزه‌های کودک همچون اسباب بازی، لباس و پوشاک وجود داشته باشد.
وی درباره چگونگی ترغیب کودک ایرانی به تماشا انیمیشن ایرانی و خرید دیگر محصولاتی که پیرامون آن شکل می‌گیرد، گفت: کودک ایرانی به انیمیشن ایرانی با کیفیت تمایل دارد، اما در جریان زندگی هیچگاه این انیمیشن را پیدا نمی‌کند و دلیل آن هم عدم همزاد پنداری کودک با شخصیت و فضاسازی است.
آقایی خاطرنشان کرد: مخاطب نیازهای فرهنگی دارد که باید به آن‌ها جواب داده شود، لذا مخاطب "شاهزاده روم" به سمت "فیلشاه" نیز حرکت می‌کند و چه بسا بیشتر نیز می‌شود، اما شخصیت‌هایی که در این دو اثر وجود دارد برای محیط زندگی بچه وجود خارجی ندارد. مخاطب پذیری را پیدا کردیم، ولی زنجیره ایجاد نشده است. این روند و زنجیره نیز در همین جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها ایجاد می‌شود و نیازمند کار ترویجی هستیم.