جلسه توجیهی بود از سوی مدیر رادیو، و مدیرتولید و مدیرپخش درباره موسیقی. من آن زمان مدیر رادیو شیراز بودم. آنجا تفهیم شدیم که بقول آنها حضرت‌امام با کل موسیقی مخالفند و موسیقی سرودهای‌انقلابی باید مجدد ساخته و فقط با سازهای طبل و سنج تنظیم و ضبط شوند. در شهرستان‌ها هم نباید موسیقی پخش شود و این قانون کلی رادیوست. تنها آدمی بودم که اعتراض‌کردم. گفتند اخیرا امام در پاسخ به آقای‌لولاچیان، رئیس سازمان و حج، موسیقی شهیدمطهر و کلا هر نوع موسیقی را حرام اعلام کرده و ما حاضر نیستیم بخاطر دیگران به جهنم‌برویم.
جویای نامه شدم. ادعا کردند احمدآقا بعد از ملاقات نامه را از آقای لولاچیان گرفته و خوانده و در جیب گذاشته. با اینکه مساله در حوزه‌ی اختیاراتم نبود نزد دکتر حسن روحانی، رییس و علی‌جنتی عضو نماینده شورایعالی قضایی رفتم. متوجه شدم اعضا حاضر از این سیاست‌گذاری جدید اطلاع نداشتند و جلو این کار را گرفتند.
سال بعد وقتی مدیر رادیو ایران‌شدم، تصمیم بر آن شد که پخش این نوع موسیقی طبل و سنجی، فقط مختص روزهای عزا باشد.
با این اقدام فشار نیروهای‌سنتی بابت حذف موسیقی از صداوسیما افزایش یافت. منظور از موسیقی‌هم طبعاً سرودهای پس از انقلاب بود، موسیقی خارج از چهارچوب که جرم تلفی می‌شد. نسل امروز حتما این نوشته‌ها را با تعجب‌می‌خواند. هرچند با این وضع صیانت ممکن است با تعجب هم نخوانند.
سر آخر برای حل این مشکل دفتر امام ترتیبی داد تا به نحو عملی پاسخ دهد.
اردیبهشت ماه مقارن با سالگرد شهادت مرحوم مطهری،آقای محمدعلی انصاری از دفتر امام زنگ زد که فردا در حسینیه‌ی جماران، امام با خانواده‌ی شهدا دیدار دارند و برای رفع شبهه از امام اجازه گرفتیم که سرود شهید مطهر را نوازندگان با آلات موسیقی جلو امام بنوازند. ما دست به کار اعزام گروه بودیم که حفاظت موافقت نکرد.
القصه فردای آن تماس، به حسینیه‌ی جماران رفتم. تا امام روی جایگاهشان نشستند، از بلندگوی حسینیه سرود «ای شهید مطهر» به طور کامل پخش شد. بعد هم آقای کروبی ریییس بنیاد شهید پیش از معرفی خانواده شهدا، خطاب به امام نقل به مضمون گفت: ای امام همین سرود شهید مطهر را که شنیدید و شنیدن آن را اشکال نمی‌کنید، از سوی یک عده مرتجع و متحجر اعلام شده که حرام است.
در برنامه‌ی تلویزیونی اخبار شبانگاهی همان شب بر عکس همیشه صحبت آقای کروبی پخش شد که راه بر هر شبهه‌ای بسته شود. این عملکرد در آن شرایط گام بزرگی بود برای باز شدن فضای موسیقی.