مهسا بهادری: کم‌تر از دو هفته تا شروع اکران نوروزی و بازگشت رونق نسبی به سینماها باقی مانده و فیلم‌هایی که قرار است در ایام نوروز پخش شود، مشخص شده‌اند. فیلم «شادروان» به کارگردانی حسین نمازی و بازی نازنین بیاتی، بهرنگ علوی، رویا تیموریان و سینا مهراد یکی از فیلم‌هایی است که در چهلمین جشنواره فیلم فجر به اکران درآمد و در اکران نوروزی هم جای خود را پیدا کرده است.
به بهانه مشخص شدن فیلم‌های حاضر در اکران نوروزی، با حسین نمازی کارگردان «شادروان» گفتگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.
در «شادروان»، بازیگرها از قالب‌های کلیشه‌ای خود که پیش از این دیده‌ایم فاصله گرفته‌اند. درواقع شما سراغ آدم‌هایی رفتید که هیچ‌وقت این نقش‌ها را بازی نکردند. به طور مثال، بهرنگ علوی در نقش دایی اسد، چرا بازیگران را اینگونه انتخاب کردید؟
همیشه دوست دارم که از کلیشه دور باشم، حالا این کلیشه می‌تواند در انتخاب فیلمنامه، نوع کارگردانی یا شیوه انتخاب بازیگران باشد. درباره انتخاب بازیگر هم دوست داشتم یک کار متفاوتی انجام دهم که وقتی مخاطب آن را می‌بیند، مثلا بگوید من انتظار این نقش را از بهرنگ علوی نداشتم. این برای من جزو جذابیت‌های کارگردانی است. خیلی‌ها هنر کارگردانی را در دکوپاژهای پیچیده می‌دانند، در حالی که از نظر من، کار اصلی کارگردان، چینش بازیگران و بازیگردانی است. یعنی اینکه عملا بخش مهمی از کارگردانی در زمان پیش‌تولید انجام می‌شود. وقتی شما یک کاری را تماشا می‌کنید و بازیِ بازیگر مخاطب را جذب می‌کند، یعنی کارگردان کارش را درست انجام داده است. درباره سینا مهراد و بهرنگ علوی خیلی استرس داشتم که این انتخاب درست است یا خیر. خیلی از افراد به من گفتند این کار را نکن بازیگران دیگری هم هستند که قبل‌تر نقش‌های مشابه را بازی کرده‌اند اما من نپذیرفتم و ترجیح دادم این ریسک را بپذیرم و این کلیشه شکنی را انجام داده باشم و فکر می‌کنم جواب داد.
از رضا رویگری هم در این فیلم کمک گرفتید.
بله، ایشان هنرمند توانایی هستند که از حضورشان در فیلم استفاده کردیم و قدردانشان هستیم که همراه ما بودند.
گلاره عباسی (آهو) نقش یک مادر افغانستانی را ایفا می‌کند. اولین سوال این است که چرا این شخصیت افغانستانی است؟
چون این شخصیت شناسنامه نداشت و اگر ایرانی بود طبیعتا شناسنامه هم داشت و درامی شکل نمی‌گرفت.
در ترکیب نوروزی فیلم کمدی نداریم، اما «شادروان» لایه‌هایی از طنز را به تصویر می‌کشد، فکر می‌کنید همین موضوع در جذب مخاطب تاثیرگذار باشد؟
در ایام نوروز مخاطبان می‌خواهند سرگرم شوند و همین موضوع می‌تواند یک نقطه امید برای ما باشد ولی هیچ قطعیتی وجود ندارد. اگر مخاطب عام را همان مخاطبان حاضر در جشنواره بدانم، فکر می‌کنم که از «شادروان» استقبال خوبی خواهد شد، اما مسئله اینجاست که واقعا نمی‌دانم سلیقه مردمی که در اکران عمومی فیلم‌ها را تماشا می‌کنند، چیست و تا چه اندازه سلیقه‌شان به مخاطبان حاضر در جشنواره نزدیک است. در حال حاضر عادت فیلم دیدن در سینما ثابت نیست. در شرایط فعلی نمی‌دانیم چه اتفاقی برا ی فیلم‌ها می‌افتد به طور مثال فیلم «شنای پروانه» به کارگردانی محمد کارت، انتظار می‌رفت که فروش خیلی خوبی داشته باشد، اما همزمان با کرونا شد و حیف شد.
فیلم‌های اکران نوروزی با امید احیای سینماها انتخاب شده است؟
شورای صنفی نمایش و دیگر دوستان تاثیر گذار در امر انتخاب فیلم‌ها، اگر چیزی غیر از سینما را در نظر گرفته باشند، روی ماهیت وجودی خودشان قمار کردند و من نمی‌توانم تصور کنم که حتی یک درصد هم هدفشان چیزی غیر از روشن نگه داشتن چراغ سالن‌های سینما باشد. خود من با اینکه هیچ نفعی در فروش فیلم‌های دیگر ندارم، اما زمانی که دیدم «دینامیت» و «گشت ارشاد۳» فروش خوبی دارند، بسیار خوشحال شدم، ممکن است این فیلم‌ها سلیقه من نباشد، اما همین که چراغ سینما روشن شده، نفعش به همه اهالی سینما بر می‌گردد. اعضای شورای صنفی قطعا بیشتر از من به روشن نگه داشتن چراغ سینما فکر می کنند.
۵۸۲۴۵