مهسا بهادری: سیاوش طهمورث، یکی از پیشکسوتان عرصه بازیگری است. هنرمندی که پیش از فیلم سینمایی «هناس» ساخته حسین دارابی، بارها او را در جشنواره فیلم فجر دیده‌ایم، از «اجاره نشین‌ها» اثر داریوش مهرجویی گرفته تا «غلامرضا تختی» اثر بهرام توکلی که هر یک به نوعی حرفی برای گفتن داشتند.
به بهانه حضور سیاوش طهمورث در چهلمین جشنواره فیلم فجر به گفت‌وگو با او پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
مهم‌ترن نقطه قوت فیلم سینمایی« هناس» که می‌تواند مخاطب را به سینما بیاورد چیست؟
فیلم «هناس» تعهد انسانی را در دو جنبه قرار داده است، یکی تعهد نسبت به جامعه و دیگری، تعهد نسبت به زندگی شخصی را به نمایش درآورده است. «هناس» یک درگیری و چالش بین دو تعهد بود و تا آخر هم به آن وفادار می‌ماند و از نظر جامعه وقتی این شخصیت فدای تعهد اجتماعی‌اش می‌شود، مورد توجه قرار می‌گیرد.
در سال ۱۳۶۵ فیلم سینمایی مانند «اجاره‌نشین‌ها» ساخته شد که کمدی بود. در آن سال‌ها که امکانات هم بسیار کم بود، فیلم‌هایی با ان کیفیت ساخته می‌شد، چه اتفاقی افتاد که به جای افزایش سطح کیفی فیلم‌ها کاهش پیدا کرده و کمدی‌ها هم روبه ابتذال رفته‌اند؟
به نظر من تا کنون، فقط دو فیلم در قالب کمدی واقعی ساخته شد و ارزشمند بود. فیلم‌های «اجاره نشین‌ها» و «مهمان مامان» که هر دو هم ساخته داریوش مهرجویی بودند. به نظر من فیلم‌های جدید طنز نیستند، بیش‌تر لودگی‌اند.
فکر می‌کنید مخاطبی که به تماشای این دو فیلم می‌نشست، هنوز هم مخاطب سینما هست؟
الان نه متاسفانه، این افراد بسیار کاهش پیدا کردند و مخاطب فعلی هم فقط به سمت و سوی سرگرمی رفته است.
پس از سال‌ها فعالیت در تئاتر و تلویزیون و بازی کردن در نقش‌های اصلی، در سینما بیش‌تر نقش فرعی بازی می‌کنید، دلیل این اتفاق چیست؟
در تئاتر و تلویزیون نقش اصلی بوده‌ام اما اینکه در سینما نقش اصلی بازی نمی‌کنم، شاید به این دلیل است که توانایی‌اش را نداشتم این نقش‌ها را به من پیشنهاد ندادند.
یک گلایه‌ای را مطرح کردید درباره اینکه پس از این همه سال فعالیت هنری، به مراسم افتتاحیه و اختتامیه هیچ جشنواره‌ای دعوت نشدید. ماجرا چیست؟
بله، در نشست خبری هم گفتم، حدود ۳۶ سال است که کار هنری انجام می‌دهم، در فیلم‌های زیادی حضور داشتم و دوستان هم همیشه به من لطف داشتند، اما در طول این همه سال، هیچ‌گاه به افتتاحیه و یا اختتامیه جشنواره فیلم فجر دعوت نشدم. همیشه دخترخاله‌ها و پسر خاله‌ها در این مراسم حضور دارند و متاسفانه حضور تماشاگران بیش‌تر از هنرمندان است. اما این موضوع اصلا برای من اهمیتی ندارد، چون در طول این سال‌ها، من هدیه‌ام را از مخاطبان گرفتم و همین بیش از هرچیزی برای من اهمیت دارد.
این موضوع و در کل، توجه نکردن به پیشکسوتان و هنرمندان به مرور، زمان چه آسیبی به فرهنگ و هنر کشور وارد می‌کند؟
به مرور زمان فرهنگ و هنر را مضمحل و نابود می‌کند. زمانی که یک جشنواره برگزار می‌شود، هنرمندان باید در آن حضور پیدا کنند، کسانی که مستقیما با هنر در ارتباط باشند. چه در تئاتر و چه در سینما، ما دو مدل مخاطب داریم. یکی جمعیت و دیگری تماشاگر است. دلمان به این خوش نباشد که سالن ما پر از انسان است، آن‌ها جمعیتند و هدفشان سرگرمی است. اما تماشاگر انتخاب می‌کند، می‌آید که رابطه برقرار کند.
از سریال شبکه نمایش خانگی «زخم کاری» که به تازگی در آن ایفای نقش کرده‌اید، بگویید.
«زخم کاری» یک سریال موفقی بود و تماشاگران هم بسیار آن را پسندیدند، منتهی این چیز که دیدیم، درخواست تماشاگر و مخاطب بود، اصول نگاه حرفه‌ای و هنری یک چیز دیگر است اما به هرحال این سریال، کار موفقی بود.