قم|پل‌های عابر پیاده به نام پیاده‌ها به کام سواره‌ها؛ لزوم عدالت در حمل و نقل شهری
به گزارش خبرنگار رویداد ایران از قم، با روند سریع صنعتی شدن در جهان، اکثر کشورها به‌ویژه کشورهای درحال‌توسعه در حال تجربه رشد سریع شهرنشینی هستند؛ این روند سریع توسعه شهرنشینی منجر به افزایش تقاضا برای زیرساخت‌ها نظیر تجهیزات شهری، تأسیسات شهری، ایجاد امکانات حمل و نقل شده است. اتفاقی که سرمایه‌های کلانی را به خود اختصاص می‌دهد اما هنوز هم یک جای کار می‌لنگد.
با همه راهکارهایی که سیستم‌های پیشرفته حمل و نقل دنیا برای عبور و مرور سریع و سهل‌تر شهرنشینان شهرهای صنعتی و پیشرفته پیش‌بینی کرده‌اند اما هنوز مردم باید ساعت‌های زیادی از وقت خود را در راه طی کنند موضوعی که برای آنها خسته‌کننده و فرسایشی خواهد بود.
حضور پل عابر پیاده و عابری که در حال تلاش برای عبور از نرده‌های کشیده شده میان خیابان است در یک قاب تصویر، نمونه‌ای از همین نارضایتی‌هاست که به عرصه عمل کشیده است، عابری که از وضعیت حمل و نقل و پل عابر پیاده‌ای که با امید سهولت عبور و مرور او و امثال او ساخته‌شده است حالا خود می‌شود مانع نارضایتی.
حضور در معابر پرتردد شهر و شمارش تعداد کسانی که از پل عابر پیاده برای عبور و مرور استفاده می‌کند و مقایسه با کسانی که عبور از عرض خیابان و حتی پریدن از روی نرده‌های وسط آن را انتخاب می‌کنند نشان می‌دهد که یک جای کار می‌لنگد.
عابران‌همیشه پیاده
عباس ذاکریان معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری قم معتقد است ما راه را اشتباه رفته‌ایم؛ چراکه به جای اینکه برای عبور عابر پیاده درحرکت اتومبیل سواران وقفه ایجاد کنیم، از عابران پیاده می‌خواهیم مسیر خود را عوض کنند تا اتومبیل‌ها به حرکت خود ادامه دهند.
اتفاقی که به نظر می‌رسد ادامه حرکت طبقه محور جوامع صنعتی است، یعنی درست کسی که سرمایه و ابزار و در اینجا ماشین را در اختیار دارد بر روی طبقه پایین‌تر که در اینجا فرد پیاده بدون وسیله نقلیه بوده سلطه پیدا می‌کند و این یعنی ایجاد نارضایتی.
ذاکریان می‌گوید: اگر طرح عبور عابران پیاده به‌صورت همسطح به‌درستی اجرایی شود علاوه بر مدیریت صحیح منابع مالی همین میزان مطالبه مردمی از پل‌های عابر پیاده بلااستفاده نیز حذف خواهد شد.
به گفته معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری قم، احداث پل عابر پیاده تنها برای بزرگ‌راه و آزادراه لازم است و برای عبور شهروندان در سطح شهر چراغ‌راهنما و خط‌کشی عابر پیاده کفایت می‌کند و برای داشتن شهری انسان‌محور ضرورت بیشتری نیز دارد.
مدیریت صحیح منابع مالی در کنترل ترافیک
مدیریت منابع اتفاقی بوده که در شرایط فعلی با توجه به مشکلات اقتصادی و کمبود شدید منابع کشور ضرورت بیشتری دارد، چراکه آن‌طور که ذاکریان گفته است برای اجرای هر پل عابر مکانیزه ۴ و نیم میلیارد تومان اعتبار لازم است، اما خط‌کشی عابر پیاده و چراغ‌راهنما ۴۰ میلیون تومان هزینه می‌برد که از نظر اقتصادی نیز بسیار مقرون به‌صرفه‌تر است.
علی نیک مدیر عامل سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری قم نیز خاطرنشان می‌کند که تأمین اعتبار هزینه‌های بالای مکانیزه کردن پل‌های عابر پیاده نیاز به زمان دارد و اگر بخواهیم از طریق مکانیزه سازی پل‌های عابر پیاده، عبور و مرور مردم را مدیریت کنیم ناچار می‌شویم که از مردم درخواست کنیم صبوری بیشتری به خرج دهند.
این در حالی است که با مدیریت صحیح این منابع مالی و استفاده از آنها برای خط‌کشی خیابان‌ها و نصب چراغ علاوه بر تأکید بر انسان‌محوری در حمل و نقل شهری که دنیا امروز به سوی آن حرکت کرده است بهره‌وری در استفاده از منابع مالی نیز اتفاق خواهد افتاد.
۱۳ و نیم میلیارد تومان برای مکانیزه کردن تنها ۴ پل عابر پیاده
آن‌طور که نیک می‌گوید تنها مکانیزه سازی ۴ پل عابر پیاده در سطح شهر قم ۱۳ و نیم میلیارد تومان برای شهرداری هزینه برداشته است که به‌زودی انجام می‌شود.
اعتباری که با استفاده از آن می‌شود ده‌ها معبر و خیابان شهر قم را ساماندهی کرده و برای عبور و مرور عابران پیاده بهینه‌سازی کرد، تا علاوه بر این صرفه‌جویی در هزینه کرامت عابران پیاده بیش از پیش حفظ شده و مجبور نباشند برای حرکت بدون وقفه ماشین‌ها مسیر خود را دور کنند.
به گفته مدیرعامل سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری قم با توجه به مطالعات انجام‌شده پل خیابان جمهوری اسلامی مقابل بیمارستان ولیعصر(عج)، پردیسان روبه روی مسجد فاطمه زهرا(س)، میدان پلیس سابق در خیابان دل آذر و روبه‌روی دارالشفا در خیابان امام در سال جاری هر کدام با هزینه ۴ و نیم میلیارد تومان مکانیزه می‌شوند.
به نام عابران به کام ماشین‌ها
با همه این‌ها و صرف هزینه‌های کلان اما باز هم این پل‌ها مورد استفاده بسیاری از عابران پیاده نیستند. سالمندانی که توان عبور از پله‌های عابر پیاده را ندارند و برای استفاده از پله‌برقی هم ترس دارند نمونه‌ای از همین عابرانی هستند که از جمله مخاطبان هدف و اصلی پل‌های مکانیزه هستند، اما بعد از اجرا عملاً از آن استفاده‌ای ندارند و باز هم عبور سخت از پس میله‌های وسط خیابان را به استرس ناشی از ترس عبور از پله‌برقی ترجیح می‌دهند.
معلولان و به‌ویژه کسانی که از ویلچر برای تردد استفاده می‌کنند هم نمونه دیگری از شهروندانی هستند که این نوع از ایجاد زیرساخت‌ها برای آنها فکری نکرده است درصورتی‌که خط‌کشی‌های عابر پیاده می‌تواند ضامن عبور سالم آنها از عرض خیابان بدون ترس و واهمه از حضور ماشین‌ها باشد.
چند سال پیش بود که «حمل و نقل انسان‌محور» به‌عنوان کلید واژه طرح جامع حمل و نقل و ترافیک تهران با هدف حفظ منزلت و کرامت شهروندان اعم از سواره‌ها و پیاده‌ها در شهر و امکان استفاده عادلانه از حمل و نقل شهری در دستور کار شهرداری این شهر قرار گرفت. اتفاقی که حالا بعد از چند سال نتایج آن را می‌تواند دید، آن‌هم در چشم‌های سواره‌ها و پیاده‌هایی که به چراغ سبز و قرمز آدمک سر چهار راه‌ها خیره می‌شوند، این یعنی عدالت در حمل ونقل شهری.