مهسا بهادری: سریال «پلاک ۱۳» از محصولات کمدی جدید تلویزیون با بازی بازیگرانی چون شهره سلطانی، فرزانه سهیلی و علی صادقی است. این سریال به کارگردانی آرش معیریان از شبکه ۳ سیما پخش می‌شود.
از محتوای سریال گرفته تا شوخی‌هایی که نمی‌توانند مخاطب را بخندانند، انتقاداتی به سریال «پلاک ۱۳» به تهیه‌کنندگی سلیم ثنائی وارد شده است.
برای بررسی این حواشی و شنیدن پاسخ تیم سازنده، در کافه خبر، به گفت‌وگو با سلیم ثنائی، تهیه کننده، امیر ابیلی، نویسنده، فرزانه سهیلی و شهره سلطانی، بازیگر پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
ساختن سریال طنز ۹۰ قسمتی بعد از سال‌ها ایده جذابی است. هدف از ساخت این سریال چه بود؟
سلیم ثنائی: قالبی که برای سریال «پلاک۱۳» در نظر گرفتیم، سیتکام است. ضمن اینکه ما با آقای ابیلی و دیگر دوستان در شبکه سه سیما هدف فرهنگسازی داشتیم و بهترین راه برای رسیدن به هدف تداوم داشتن یک قصه است. وقتی در یک بازه زمانی چهارماهه حرفتان را بگویید به مرور زمان این فرهنگ ایجاد می‌شود. این کار یک سفارش دهنده‌ای داشت که یکسری مفاهیم را از ما می‌خواست و ما هم می‌خواستیم علاوه بر خنداندن مردم در ذهن آن‌ها بنشینیم و حرفمان را بگوییم. ضمن اینکه سالیان سال بود سریال‌های ۹۰ قسمتی ساخته نشد، ما خواستیم با این حرکت، پیوندی دوباره ایجاد کنیم.
این صحبت من مرجع رسمی ندارد و فقط در حد شایعه است، اما شنیده‌ها حاکی از این است که سازمان اوج هم در ساخت این سریال سهیم بوده. این موضوع صحت دارد؟
ثنائی: اسپانسری که با این شبکه قرار داد بسته، صنعت بیمه است و محتوا و فرهنگسازی‌ای که ما در تلویزیون انجام می‌دهیم مباحث بیمه است.
ابیلی: اینکه به اشتباه فکر می‌کنند کار ارتباطی به اوج دارد، احتمالا به خاطر من است، چون من برای اوج هم می‌نوسیم و احتمالا بچه‌های خبرنگار من را می‌شناسند.
ثنائی: من یک مورد را توضیح دهم، ما باید این اشتباه را کنار بگذاریم و بپذیریم مخاطبین ما، فقط راسته همت به بالای تهران نیستند و هدف ما از ساخت این سریال ساخت برنامه برای مردم بود و مبحث اصلی ما خانواده است، چون سال‌ها بود که به این موضوع نپرداخته بودیم.
ابیلی: چند سال است که معیار سریال کمدی شده «پایتخت»، «نون.خ» و «زیرخاکی» ولی بیننده و سفارش دهنده به این موضوع توجه نمی‌کند که ساخت سریال «پایتخت» از ده سال پیش آغاز شد و همیشه باکس عید را داشته و یکبار هم باکس رمضان به آن اختصاص پیدا کرده که بهترین و پر بیینده‌ترین زمان‌های موجود است. ضمن اینکه بودجه ۱۵ قسمت آن‌ها از ۹۰ قسمت ما بیش‌تر بوده است.
بیش‌تر بخوانید:
◾️
◾️
◾️
گفتید تلویزیون ممیزی داشت، به همین دلیل دست شما کمی بسته بود، اگر «پلاک ۱۳» در شبکه نمایش خانگی ساخته می‌شد دستتان بازتر، مخاطبانتان بیش‌تر و کیفیت سریال بهتر بود؟
ابیلی: حتما دست بازتری داشتیم اما وی‌اودی‌ها هم شرایط خاص خودشان را دارند، سیتکام باید هرشب پخش شود، اگر قرار بود هفته‌ای یک‌دفعه پخش شود، اثربخش نبود، یکی از موضوعاتی که به سریال «مردم معمولی» هم ضربه زد، همین موضوع بود. به همین دلیل تلویزیون بهترین بستر برای پخش سیتکام است.
در مجموع معتقدم که این سریال در تلویزیون نتیجه مثبتی داشته است، چون با همه این شرایط، تعداد مخاطبان تلویزیون بسیار بیش‌تر از پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی است. مجموع وی‌اودی‌های ما روی هم ۲ میلیون مخاطب دارد. درصورتی که با ۲۹ درصد مخاطب، تقریبا بالای ۲۰ میلیون مخاطب داریم.
در پخش «پلاک ۱۳» هم وقفه زیاد رخ داد.
ابیلی: پیش آمده که دو یا سه قسمت پخش نشده باشد، اما لطمه‌ای به کار وارد نکرده، چون تقریبا هر هفته، پنج قسمت را روی آنتن تلویزیون برده‌ایم.
شما هم می‌توانستید در شبکه نمایش خانگی سریال بسازید تا بودجه بیش‌تری بگیرید و کیفیت سریال افزایش پیدا کند.
ابیلی: سریال سیتکام است و البته کیفیت خوبی هم دارد. نیاز دارد که مخاطب به مرور زمان با آن ارتباط برقرار کند.
مدت زیادی است که سریال روی آنتن رفته و انتقادها هم نسبت به آن کم نیست.
ابیلی: در حال حاضر روزانه هزاران محتوای کمدی، بدون هیچ خط قرمزی در فضایی مانند اینستاگرام تولید می‌شود و ما باید با آن‌ها رقابت کنیم اما «پاورچین» زمانی ساخته شد که تنها محتوای کمدی که مردم می‌توانستند ببینند، همان بود. اما الان ما تنها انتخاب نیستیم بلکه یکی از گزینه‌های انتخابیم. حتی در شبکه نمایش خانگی هم می‌بینیم که سریال‌هایی مانند «مردم معمولی» به کارگردانی رامبد جوان، «دراکولا» به کارگردانی مهران مدیری و «قبله عالم» به کارگردانی حامد محمدی هم شکست می‌خورد.
خانم سهیلی سریال «باخانمان» که در سال ۱۳۹۸ پخش شد یک شخصیت بامزه اما اعصاب خورد کن از شما به نمایش گذاشت و حالا هم در سریال «پلاک ۱۳»، شخصیت شما یک شاعر است که خودش را خیلی عاقل، دانا و باسواد می‌داند. شخصیت شما در هر دو سریال شباهت داشت، این شباهت را قبول دارید؟
فرزانه سهیلی: یک شباهت‌هایی بین هر دو شخصیت است اما سعی کردیم شیرینی‌هایی هم به نقش اضافه کنیم چون اگر اینگونه نباشد، مخاطب از شخصیت بازیگر بدش می‌آید. شخصیت فرناز یک کاریکاتوری از تعدادی روشنفکرنما است که به واسطه خرده سواد و خواندن چند مطلب در اینستاگرام، چندین نفر او را دنبال می‌کنند. اگر این شخصیت در قالب طنز ارائه نشود و در واقعیت چنین فردی را ببینیم، شاید دوست داشته باشیم او را بزنیم چون این افراد آسیب‌رسانان به فرهنگ یک کشورند.
یک نگاه به اطراف بیندازیم، اینفلوئنسرهای زیادی هستند که دقیقا شخصیتی مشابه فرناز دارند، می‌توانیم بگوییم شخصیت شما در این سریال، یک بازنمایی از رفتار تعدادی از آدم‌ها در فضای مجازی است؟
سهیلی: بله، موضوعی که مطرح می‌شود این است که در حال حاضر اینستاگرام تعیین کننده شده است. اگر کسی کاری انجام دهد و به او بگوییم چرا این کار را انجام می‌دهی، این رفتار غلط است، می‌گوید من ۲ میلیون فالوئر دارم، هر کاری دوست داشته باشم انجام می‌دهم به همین دلیل نقد، کارکرد خودش را از دست داده است و هنرمند واقعی کارش سخت‌تر شده است.
سلطانی: البته بعد از کرونا مردم بیش‌تر نسبت به این موضوع آگاه شدند.
آقای ابیلی شخصیت فرناز در جهت نکوهش این شخصیت‌های مجازی بود؟
ابیلی: بله در جهت نکوهش بود و واقعیت را نشان می‌داد. ذات اینستاگرام و فضای مجازی را نمی‌توان نهی کرد، اما یکسری آدم که اصطلاحا به آن‌ها میکرو سلبریتی می‌گویند، به واسطه این فضا دیده و تبدیل به آدم‌های مرجع می‌شوند و چند میلیون مخاطب هم آن‌ها را دنبال می‌کند.