به همه مردم و همه دست‌اندرکاران حوزه فوتبال، بازیکنان و کادر فنی که این فضا را ایجاد کردند، تبریک می‌گویم. طبیعتا من هم به عنوان یک شهروند هم شاد شدم و هم در چشم‌هایم اشک جمع شد.
نه فقط یکبار که چند بار هر بار تصاویر را نگاه می‌کردم که مردم شادی می‌کنند، خیلی ذوق زده شدم و احساساتم را به شکل‌های مختلف نشان دادم. اما این پیروزی بهانه‌ای است که به این نکته اشاره کنم که هر کاری که انجام آن سبب شادی مردم شود و به تبع آن به صورت عمومی جشن بگیرند، باید مورد توجه مسئولان قرار بگیرد. خیلی وقت بود که در سطح خیابان اینجوری رفتار شادمانه حتی موقتی نداشتیم. هرچند بخشی به کرونا برمی‌گردد که طبیعتا شرایط را تغییر داده و حتی عروسی‌ها هم دیگر برگزار نمی‌شود که فرصتی برای شادی‌های جمع محدودتری در یک فضاست. ولی آنچه خود من هم به عنوان یک شهروند نیاز دارم و داشتم و خواهم داشت، شادی کردن است.
چقدر خوب است که مدیران، این نیاز را احساس کنند و این نیاز را سرکوب نکنند. نه در جامعه ما بلکه در هر جامعه‌ای که فرصت‌های شادمانه کمتر باشد، مردم آن جامعه از نظر شاخص‌های کلان اجتماعی- روانی ممکن است وضعیت خوبی نداشته باشند. حالا فوتبال این فضا را ایجاد کرد و این جشن برگزار شد و حتی دیدن تصاویرش را بارها و بارها این شا دمانی را مجددا تزریق می‌کند اما چه خوب است که فکر کنیم با انجام چه کارهایی می‌توانیم اینگونه مردم‌مان را شاد بکنیم. هر کدام در هر کجا، در هر سازمانی با هر وظایفی با هر اختیاراتی، بررسی کنیم و ببینیم چرا این اتفاق افتاد و چگونه می‌توانیم این اتفاق را در جامعه نهادینه کنیم. فراموش نکنیم که همه تصمیماتی که ما می‌گیریم در نهایت باید رضایت و شادابی مردم را به دنبال داشته باشد و هر تصمیمی که نگاه تقابلی با مردم باشد، آن تصمیم به نوعی با واکنش مواجه شود.
موضوع دیگری که باز هم در فضای مجازی و هم در رسانه‌ها و هم در بازتاب بین‌المللی به آن پرداخته شده بود، حضور زنان در استادیوم ورزشی بود. یاد دختری افتادم که طرفدار تیم بزرگ استقلال بود و می‌خواست به استادیوم برود و درنهایت آن اتفاق ناخوشایند برایش رخ داد. ناخودآگاه به یادش افتادم که اگر امروز بود، حتما می‌توانست به استادیوم برود و بازی فوتبال را از نزدیک ببیند.
گرچه باید به دغدغه‌هایی که وجود دارد، توجه شود اما فکر می‌کنم تصمیماتی که بتواند افکار عمومی را اغنا کند، چه تصمیمی مبنی بر منع انجام یک کار یا تصمیمی مبنی بر اجرای انجام یک کار و تشویق و اجازه دادن انجام آن کار، موضوع بسیار مهمی است که می‌تواند فرصت‌ها را برای شادی‌های عمومی در جامعه فراهم کند. من هم به عنوان یک شهروند خوشحال شدم که در آوردگاه بزرگ جام‌جهانی در قطر، جمهوری اسلامی ایران هم حضور دارد و پرچم‌مان بالاست. فارغ از هر نتیجه‌ای که می‌گیرند، حضور در این نوع میادین، نشان از قابلیت‌ها و توانمندی‌ها و ظرفیت‌های ایران در عرصه فوتبال به عنوان پرطرفدارترین ورزش دنیاست.
مجددا تبریک می‌گویم و این نکته را اول به خودم یادآوری کنم که هر کدام از ما ببینیم با انجام چه کارهایی می‌توانیم چنین فضای شادمانی را برای مردم ایجاد کنیم. فراموش نکنیم که شادی حق‌ماست، حق‌ماست، حق‌ماست.
* رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
*منتشر شده در روزنامه آرمان ملی| شنبه ۹ بهمن 1400